Δεν γνωρίζω την προέλευση του κειμένου αλλά μου άρεσε και το παραθέτω. Είναι ένα κείμενο με πολλές αλήθειες.
"Τι δημιουργήσαμε τα τελευταία χρόνια; Μια νέα γενιά, ευνουχισμένη, χωρίς
όρεξη για ζωή, χωρίς όνειρα, χωρίς πάθος.
Διδάξαμε τα παιδιά μας να αποχαυνώνονται μπροστά από μια οθόνη. Τους προβάλαμε πρότυπα αρρωστημένα, και τους μάθαμε πως να τα θεοποιούν.
Κλείσαμε τα αυτιά μας στις ανάγκες τους, στις όποιες απορίες και ερωτήσεις που
είχαν να μας κάνουν, και τα αναγκάσαμε να ψάχνουν αποδοχή στα μέσα κοινωνικής
δικτύωσης, εκπορνεύοντας όλο τους το είναι, όλο τους τον εαυτό.
Τους αφαιρέσαμε την οποιαδήποτε δυνατότητα για κριτική
σκέψη, γεμίζοντάς τα με ένα σωρό κούφιες γνώσεις, αποτέλεσμα των άχρηστων
εκπαιδευτικών μας προγραμμάτων.
Τους μάθαμε να λατρεύουνε τη σάρκα και εξυμνήσαμε μπροστά
στα μάτια τους την όποια ανηθικότητα, στο όνομα ενός επικίνδυνου και άκρατου φιλελευθερισμού.
Ονομάσαμε την ελευθεριότητα ελευθερία, προτρέποντάς τα να βασιστούν πάνω σε αυτήν, χωρίς να τους πούμε, για την ευθύνη που ένας ελεύθερος άνθρωπος μαζί του κουβαλάει.
Τους μιλήσαμε για ειρήνη, ανίδεοι εμείς, ανίκανοι, να κάνουμε ειρήνη ακόμα και με τον ίδιο μας τον εαυτό.
Πόσες ευκαιρίες θα έχουμε ακόμα; Πόσος
χρόνος μένει; Χριστό και Πατρίδα. Απ’ την αρχή. Αυτά πρέπει να δώσουμε στη νέα τη γενιά. Και σε κρυφά σχολειά αν χρειαστεί. Μην περιμένουμε να φιλοτιμηθεί κανένας υπεύθυνος. Χριστό και Ελλάδα. Αν θέλουμε, έστω και την στιγμή την τελευταία, να μείνει η
ελπίδα ζωντανή σε αυτόν τον τόπο."