Δεν πολυβλέπω ειδήσεις, και έτσι δεν γνωρίζω επακριβώς τι συνέβη στην Αλεξανδρούπολη. Λένε ότι έλειπαν όλοι οι ειδικοί γιατροί από μια Κλινική. Και ένα παληκάρι έχασε το πόδι του. Το ποιος έδωσε τις άδειες και γιατί, ίσως βρεθεί κάποτε. Εκείνο που μου προκαλεί εντύπωση (και οργή) είναι ότι δεν άκουσα κάποια φωνή επί τόσες ημέρες εκ μέρους των ιατρών ή και των λοιπών υπευθύνων, που πολλές φορές για εντελώς ασήμαντα συμβάντα κινητοποιούνται και διαρρηγνύουν τα ιμάτια τους.
Πότε θα σκύψουμε πάνω από τον άρρωστο και πότε θα καταλάβουμε ότι στη θέση τού άτυχου αυτού παιδιού θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε συγγενής μας; Πότε ο γιατρός θα πάψει να βλέπει τον άρρωστο από το "ύψος" τού τίτλου του; Τίτλο που τις περισσότερες φορές δεν τον κατέκτησε αλλά του τον χάρισαν, για πολλούς και διαφόρους λόγους, που είναι σε όλους μας γνωστοί.
Κανείς δεν αισθάνθηκε την ανάγκη να ζητήσει συγγνώμη;
Κανείς δεν νοιώθει ντροπή γι’ αυτή την κατάσταση;
Που σε τελική ανάλυση προσβάλλει όλους τους γιατρούς. Και ειδικά αυτούς που εργάζονται με ωράρια μεγαλύτερα των υποχρεωτικών. Αλλά γι’ αυτούς ποιος ενδιαφέρεται; "Χαλνούν την πιάτσα", όπως λένε μερικοί που επέλεξαν την ιατρική μόνο για προσπορισμόν πλούτου.
Και, τέλος, ας σκεφθούμε και αυτό: προσβάλλει και την ίδια τη χώρα μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου