ΑΜΟΙΒΕΣ - ΙV

Πρόσφατα, παντρεύτηκε ένας γνωστός. Τόσο η εκκλησία, τόσο οι πολυέλαιοι, τόσο χωρίς φώτα, τόσο τα κεριά, τόσο η αμοιβή του ιερέα. Α, αν θέλετε επίσκοπο ή μητροπολίτη οι τιμές αλλάζουν. Τα ακούς αυτά σε μια από τις καλύτερες στιγμές της ζωής σου, μπορεί να σε διαπερνούν ανατριχίλες, αλλά τα πληρώνεις. Αυτά θα σκέπτεσαι τώρα;

Αναρωτιέμαι γιατί για ενα μυστήριο, υποχρέωση του πιστού και της εκκλησίας, πρέπει να αμοιφθεί (και δη έξτρα) ο ιερέας. Και μάλιστα να αμοιφθεί ανάλογα με τον τίτλο του. Δεν τα βάζω με την εκκλησία. Με τους ανθρώπους τα βάζω. Εμείς κάνουμε την κοινωνία, εμείς την εκκλησία, εμείς όλα. Κι αν χάλασε η κοινωνία και η εκκλησία, από τους ανθρώπους χάλασαν.

Ας έρθουμε τώρα σε μια άλλη κατάσταση. Εισάγεται κάποιος στο νοσοκομείο. Τον εξετάζουν οι γιατροί. Αν τον δουν μόνο ειδικευόμενοι, θα διαμαρτυρηθεί και με το δίκιο του ίσως. Οι άνθρωποι εκπαιδεύονται. Αν τον δουν οι ειδικοί, δεν μπορεί να πει τίποτε. Θα θέλει όμως να τον δει και ο καθηγητής ή ο διευθυντής. Και πολλές φορές το απαιτεί. Και ενίοτε ο ανώτερος ιεραρχικά ιατρός, τον εξετάζει και εκτός ωραρίου. Τις απογευματινές ώρες. Γιατί η κατάσταση ίσως είναι πιο βαριά ή γιατί ο εφημερεύων ζητά μια δεύτερη γνώμη.

Τι γίνεται σ΄αυτήν την περίπτωση; Θα πρέπει να πληρώσει ο ασθενής ανάλογα με τον τίτλο του γιατρού; Φανταστείτε τι θα γινόταν από κανάλια και εφημερίδες αν συνέβαινε κάτι τέτοιο. μα δεν είναι το ίδιο περίπου με την εκκλησία και τους γάμους; Γιατί για να ιερουργήσει ο επίσκοπος θέλει ειδική αμοιβή και δεν θέλει και ο γιατρός για να εξετάσει; Γιατί φωνάζουμε για τα (υποθετικά) λεφτά των γιατρών και όχι για τα (πραγματικά) λεφτά των κληρικών;

Προς Θεού, δεν υποστηρίζω ότι οι γιατροί πρέπει να αμείβονται εξτρά. Ίσα - ίσα το αντίθετο. Ο ασθενής δικαιούται κάθε δυνατή περίθαλψη και ο γιατρός (οποιουδήποτε τίτλου) υποχρεούται να του την προσφέρει. Εξάλλου η πολιτεία μας (όλων των γιατρών) στην Κλινική μας, το αποδεικνύει.

Απλώς είμαι αντίθετος στην εμπορευματοποίηση ιερών μυστηρίων και στην συμπεριφορά πολλών ιερέων που σε κοιτούν στην τσέπη (για να μη λέμε μόνο για τους γιατρούς αυτό το πράγμα).

Έναν μόνο ιερέα θυμόμαστε που είναι μακράν τέτοιων καταστάσεων. Ένας ταπεινός και σεμνός διάκονος της εκκλησίας που πάντα έρχεται στην Κλινική μας για να τελέσει ευχέλαιο ή αγιασμό, ή ότιδήποτε άλλο και πάντα αρνείται να λάβει κάτι, έστω και ένα κέρασμα.

Αυτά!