ΠΑΦΟΣ

Βρέθηκα για λίγο στην όμορφη Κύπρο. Συγκεκριμένα στην, επίσης όμορφη, Πάφο. Δεν ξέρω γιατί αλλά αυτή τη φορά ένοιωσα ότι βρέθηκα σε περιβάλλον αγνό, γιατρών που αγωνίζονται με όσα μέσα τους διαθέτει το κράτος, μάχιμους γιατρούς μιας περιφερικής πόλης, με δίψα για μάθηση και για κάθε τι καινούριο, και με διάθεση να οργανώσουν κάτι γόνιμο που θα απέφερε όφελος και στους ακροατές αλλά και στους ομιλητές. Και αυτά χωρίς τυμπανοκρουσίες, σε ένα περιβάλλον λιτό και άρα κατάλληλο για παρακολούθηση και όχι για ανάπαυση. Μου έκαναν μάλιστα εντύπωση οι ομιλίες των γιατρών της κλινικής, που παρά την όχι ιδιαίτερη (φυσικό είναι) εμπειρία τους σε τέτοια θέματα, ήσαν εμπεριστατωμένες και με ότι καινούριο υπήρχε. Ήταν ενδεικτικές της προσπάθειας που κατέβαλαν για να είναι ακριβώς ορθές. Και σκεφτόμουν πόσες φορές εμείς οι "καθηγητές" (με την ευρεία έννοια του όρου - για να μην κλέψουμε τον τίτλο από τους φυσικούς φορείς του) κάνουμε τις ομιλίες μας την τελευταία στιγμή, πολλές φορές πρόχειρες, πολλές φορές εκτός θέματος, πολλές φορές μη ενημερωμένες. Πόσες φορές δεν ακούσαμε την ίδια ομιλία από το ίδιο άτομο, σε διαφορετικές χρονικές περιόδους χωρίς να αλλάξει ούτε ένα "και"; Ο τίτλος και το όνομα δικαιολογεί καμμιά φορά τα πάντα.

Οι άνθρωποι προσπάθησαν και νομίζω ότι πέτυχαν. Και εμένα προσωπικά αυτή η εκδήλωση με δίδαξε πολλά.

Περιττό να σημειώσω για τη φιλοξενία. Ήταν άψογη.