O προηγούμενος αιώνας χαρακτηρίστηκε από μεγάλες προόδους στην επιστήμη. Μια από αυτές, που ανέτρεψε πολλά έως τότε δεδομένα, ήταν η ανακάλυψη και η εξέλιξη των αντιβιοτικών. Προχθές ήταν η Ημέρα των Αντιβιοτικών. Καλές οι ημέρες αλλά να μην ξεχνούμε τι σημαίνουν.
Τα αντιβιοτικά προσέφεραν πολλά. Οι άνθρωποι όμως τα κατέστρεψαν (ως συνήθως).
Μερικές δεκαετίες μετά την ανακάλυψη, και στις αρχές του νέου αιώνα, κινδυνεύουμε να βρεθούμε στην προαντιβιοτική εποχή. Ακριβώς όπως είμασταν στις αρχές του προηγούμενου αιώνα. Χωρίς-ουσιαστικά-αντιβιοτικά και χωρίς τη δυνατότητα ανάπτυξης νέων αντιβιοτικών.
Γιατί αυτό;
1. Η μεγάλη κατάχρηση των αντιβιοτικών και ειδικά από αυτούς που όφειλαν να σεβαστούν τα αντιβιοτικά, οδήγησε στην ανάπτυξη αυξημένης αντοχής των μικροβίων στα αντιβιοτικά.
2. Η αντοχή αυτή έχει ως συνέπεια να μην μπορούμε να καταπολεμήσουμε σοβαρές λοιμώξεις με τα υπάρχοντα φάρμακα.
3. Οι φαρμακευτικές εταιρείες φαίνεται ότι δεν είναι διατεθειμένες να επενδύσουν σε νέες αντιμικροβιακές ουσίες (έλλειψη κέρδους;). Ελαχιστότατα είναι τα φάρμακα που ακούγονται τα τελευταία χρόνια. Και συνήθως εξειδικευμένα.
Τι μπορεί να γίνει για να βελτιωθεί η κατάσταση; Δεν νομίζουμε ότι πολλά μπορούν να επιτευχθούν. Στην αντοχή των μικροβίων εμπλέκονται πολλοί παράγοντες που αφορούν τους γιατρούς, το κράτος, την οικονομία και τη δυνατότητα οργάνωσης και συντονισμού. Ακριβώς αυτό το τελευταίο είναι ίσως το κυριότερο. Ποιος θα συντονίσει όλους ώστε να σταματήσει ό,τι οδηγεί στην αντοχή;
Λυπάμαι αλλά θα το πω: όταν ακούω ένθερμες και κινδυνολογούσες ομιλίες από ειδικούς και συγχρόνως βλέπω να χορηγούν, αυτοί οι ειδικοί, 5 (πέντε) αντιμικροβιακά μαζί σε 1 (έναν) ασθενή (και μάλιστα παιδί), τότε δεν νομίζω ότι υπάρχει ελπίδα για βελτίωση.
Απλώς μιλάμε για να μιλάμε.
γιατρέ,
ΑπάντησηΔιαγραφήσας ευχαριστώ και ..κάτι ακόμη.
η ανάγνωση εδώ είναι μια απόλαυση με σκιά -σάμπως, θησαυρός αλήθειας με συνέχεια ..το κυνήγι.
φοβάμαι το κόστος της άγνοιας, που δεν δύναμαι να μετατρέψω ξάφνου σε γνώση, μήτε σε βάθος χρόνου (όπου περιττόν).
πως μπορεί να εγκρίνει/ελέγξει ο (μη ειδικός) γονιός την όποια συνταγή παιδιάτρου ή το όποιο σύγχρονο σύστημα κατευθύνσεων;
συχνά, επιδιώκοντας τη 2η/3η γνώμη ειδικού μπερδεύεται, δίχως να αποκτά μαγικά επάρκεια γνώσεων ιατροφαρμακευτικής.
επιπλέον, τα όποια μαζικά σχετικά άρθρα μάλλον απλουστεύουν τα επιστημονικά δεδομένα και στοιχεία ώστε να υποστηρίξουν τον φρεσκοτυπωμένο τίτλο τους, παρά μετέχουν της επιστημονικής στάσης και συνέπειας ως προς τα συμπεράσματα. εξάλλου, ρηχή η μνήμη που προσαρμόζεται εύκολα με 'τους τίτλους του τέλους'.
ενώ η κατανοήση των πρωτότυπων δημοσιεύσεων δεν είναι πάντα δυνατή, μήτε η ακύρωση του ιατρού το ζητούμενο.
κατά καιρούς, στην β. αμερική (καναδά και η.π.α) έχω αντιμετωπίσει ανελέητα δογματική συμπεριφορά. για παράδειγμα, προ ολίγων ετών, η μητέρα μου που συμμορφώθηκε με τις συστάσεις του γυναικολόγου της, (ο οποίος θα πρέπει να εκτελούσε κάποια γενική οδηγία προώθησης/κατανάλωσης), με τη λήψη ορμονών κατά την εμμηνόπαυση, [σώνει και καλά], 'αποδεκατίστηκε', υποφέροντας πολύ σοβαρά έκτοτε. στην χείριστη αυτή περίπτωσή της, το κόστος της άγνοιας είναι τραγικό.
βέβαια, το ζήτημα της υγείας είναι και κοινωνικοπολιτικό χρέος. δεν θά'πρεπε στην εποχή μας να ακούγεται ακόμη ως ατομική ευθύνη, με ειδικό βάρος και ..γινόμενο δικαίωμα.
απόψε το παιδί μου ονειρεύεται γλυκά. κάποτε όμως, θα αρρωστήσει. μήτε ως γονιός μήτε ως πολίτης νοιώθω έτοιμη για το ενδεχόμενο.
με εκτίμηση,
ζ. φυρογένη
υγ. παρακαλώ όπως, συγχωρέσετε τυχόν λάθη στα ελληνικά μου που οφείλονται και αυτά σε περιορισμένη γνώση..
Δεν πειράζουν τα λάθη. Κατανοη΄τό το κείμενο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ