ΠΟΥ ΠΑΜΕ;;

H Ελλάδα καίγεται, η Ελλάδα καταστρέφεται, η Ελλάδα απεργεί απ΄ άκρου σε άκρο. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κλειστά.

«Η εικόνα που βλέπουμε, δεν είναι και η πραγματικότητα»!!!
Δηλώσεις μετά την κυβερνητική επιτροπή, αργά τη νύχτα της Δευτέρας.

Ίσως αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση είναι όντως εικονική πραγματικότητα.
Με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι ο πυροβολισμός ήταν σωστή ενέργεια της αστυνομίας. Αλλά και με κανέναν τρόπο δεν μπορεί επίσης να υποστηρίξει κανείς ότι η διαχρονική απάθεια και αδράνεια της αστυνομίας μπροστά σε όλους αυτούς τους βανδαλισμούς είναι σωστή ενέργεια. Και οι δυο ενέργειες είναι λανθασμένες.

Ποιος θα προστατεύσει τον αθώο πολίτη; (τον παρανομούντα τον προστατεύουν όλοι). Όταν όμως ακούμε από επίσημα χείλη περί «αμυνόμενης αστυνομίας», τι θα πρέπει να σκεφθούμε;; Θα πρέπει να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας; Είναι δυνατόν αυτό να λέγεται ευνομούμενη πολιτεία;;

Tη στιγμή όμως που υπουργός ομολογεί από τηλεοράσεως ότι φοροδιαφεύγει, και δεν απολύεται πάραυτα, λογικό είναι να φθάσουμε εκεί που φθάσαμε.

Προ μηνός και πλέον είχα αναρτήσει ένα κείμενο σχετικά με την αναγκαιότητα ενός νέου ΟΧΙ. Το επαναλαμβάνω. Μάλλον είναι ακόμη επίκαιρο.

"Πριν πολλά πολλά χρόνια ο λαός μας έγραψε ιστορία λέγοντας το ηρωικό του ΟΧΙ. Πότε άραγε θα βροντοφωνάξει ο λαός μας το νέο του ΟΧΙ;
Σε όλους αυτούς που έσβησαν τα όνειρα μας, που έκλεψαν τα ιδανικά μας, που καπηλεύθηκαν την πίστη μας. Σε όλους αυτούς που μας στέρησαν την παιδεία (και δεν εννοώ τη μόρφωση, άλλο το ένα και άλλο το άλλο). Σε όλους αυτούς που μας δίδαξαν και μας επέβαλαν την αναξιοκρατία, την απάτη, την ανηθικότητα, τη λαμογιά, σαν ύψιστα αγαθά. Σε όλους αυτούς που οδήγησαν στον πάτο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σε όλους αυτούς που κατάντησαν σκουπίδι το μέσο με το οποίο περισσότερο επηρεάζεται (και φυσικά ελέγχεται) ο λαός - την τηλεόραση. Σε όλους αυτούς που ξεπουλάνε την πατρίδα μας μεθοδικά και σταδιακά. Σε όλους αυτούς που αντί να υπερασπίζονται τις Θερμοπύλες, χαρίζουν ονόματα και ιστορία. Σε όλους αυτούς που δεν δίστασαν να πουν ότι «αυτοί είναι οι Έλληνες». Μα οι Έλληνες ποτέ δεν ήταν τέτοιοι. Τους κατάντησαν έτσι όσοι είχαν στα χέρια τους τις τύχες του έθνους (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τα τελευταία πενήντα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Και δεν άφησαν τίποτε όρθιο.
Ακόμη και η τελευταία καταφυγή κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, η Αθωνική Πολιτεία, μολύνθηκε βαρύτατα. Ας ελπίσουμε να μην χάθηκε οριστικά.
Μήπως λοιπόν χρειάζεται ένα νέο ΟΧΙ; Διαφορετικό από το πρώτο, αλλά πιο ισχυρό από εκείνο;"