Φεβρουαρίου 17, 2010

Ο ΙΠΠΟΚΡΑΤΗΣ, Ο ΑΣΘΕΝΗΣ, ΚΑΙ ΤΑ ΚΑΛΑΜΙΑ

Χρειαστήκαμε επειγόντως μια συμβουλή δερματολόγου για περιστατικό που προσκομίστηκε στην Κλινική. Μετά από πολύ προσπάθεια (ξέρετε πως λειτουργούν τα τηλεφωνικά κέντρα των νοσοκομείων πολλές φορές) ο δικός μας γιατρός κατάφερε να έχει επαφή με το Νοσοκομείο Δερματικών Νόσων (στην οδό Δελφών, στη Θεσσαλονίκη). Τον συνέδεσαν εσωτερικά με μια κλινική. Όταν ο γιατρός μας είπε από πού τηλεφωνεί και ποιο είναι το πρόβλημα του, ξέρετε τι απάντηση έλαβε;;

«Α, εσείς είστε Κλινική του ΕΣΥ. Εμείς είμαστε Πανεπιστημιακή Κλινική και εντολή του διευθυντού μας είναι να συνεργαζόμαστε μόνο με πανεπιστημιακές κλινικές. Οι κλινικές του ΕΣΥ ας απευθύνονται στην Κλινική ΕΣΥ του νοσοκομείου μας».

Ναι κύριοι. Τους ανθρώπους αυτούς δεν τους ένοιαζε ο άρρωστος αλλά το που ήταν αυτός ο άρρωστος. Δεν μπορεί η «ελίτ» της ιατρικής να ασχολείται με τον «λαουτζίκο» της ιατρικής και με την «μπλέμπα» των ασθενών. Αλλοίμονο. Τι τους έχουμε τους τίτλους. Για να θεραπεύουμε ανθρώπους ή για να κονομάμε λεφτά;

Θα θέλαμε να πούμε λοιπόν στον Κύριο Καθηγητή και Διευθυντή της Κλινικής ότι καλό είναι να αφιππεύσει του καλαμίου εις το οποίο επιβαίνει διότι η Θεσσαλονίκη είναι μικρή και όλοι γνωρίζουμε την ιστορία και την εξέλιξη όλων. Αυτά.

Και επιτέλους ας θυμηθούμε όλοι μας τον όρκο του Ιπποκράτους. Και το ότι όλοι μας ταχθήκαμε ως θεραπευτές ασθενών και όχι ως .. (εδώ ας κλείσω, ο καθένας προσθέτει ότι θέλει)

2 σχόλια:

  1. Ο καλύτερος τρόπος για να διαπιστώσεις την ποιότητα ενός ανθρώπου είναι να του δώσεις εξουσία. Οι φελλοί (και τα σκ…) επιπλέουν! Το θέμα είναι να είσαι στην κορυφή και να συνεχίζεις να σκύβεις πάνω στον απλό άνθρωπο για να τον ανακουφίσεις από τον πόνο του. Η ικανοποίηση που μπορούμε να πάρουμε εμείς οι ιατροί προσφέροντας, δεν ξεπληρώνεται με όλα τα πλούτη και την δόξα του κόσμου. Αλλά γιατί σας κουράζω με πράγματα που ξέρω ότι ενστερνίζεστε και πρεσβεύετε;
    Η μόνη φιλοσοφική απάντηση που μπορώ να δώσω, για την ύπαρξη αυτών των «συναδέλφων», είναι ότι αυτά τα ανθρωπόμορφα πλάσματα ζουν μονίμως στην κόλαση της απληστίας και της ματαιοδοξίας. Ακόμα και «καλημέρα» να τους πεις θα νομίζουν (κρίνοντας εξ ιδίων τα αλλότρια) ότι κάτι προσδοκάς, κάπου τους έχεις «στήσει» μια παγίδα. Δεν περνά από τα δεδομένα τους ότι κάποιος μπορεί να πει μια καλημέρα ή να βοηθήσει έναν άγνωστο, έτσι, με μοναδικό κέρδος το να νιώσει περισσότερο άνθρωπος…
    Καλή σας μέρα και καλό κουράγιο στο έργο σας.
    Υ.Γ. Ανυπομονώ να σας ακούσω στα Χανιά το επόμενο Σ/Κ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ανώνυμος20/2/10 7:48 μ.μ.

    Αξιαγαπητε γιατρε,

    ας καταθεσω πως, δεν γνωριζω προσωπα, μητε πραγματα. Βρισκομαι εκτος του επαγγελματικου πεδιου, (καθως ειμαι επιμελητης κιν/φου: θεωρητικος κι ερμηνευτης σκηνοθεσιας).

    Σαφως, η δηλωση του εν λογω συναδελφου σας πρεσβευει την διακριση στην επικοινωνια και συνεργασια μεταξυ των τοπικων ιατρικων υπηρεσιων. Και οπως σαφηνιζετε, τουτο δεν συμφωνει με τον οικουμενικο ορκο του Ιπποκρατη.

    Ομως, συμβαινει οπου υπαρχει συστημα να προκυπτουν δικτυα και κανονες. Κι αλλου, σε πιο αξιοκρατικα οργανωμενα 'τοπια', μια τετοια περιπτωση ισως αντιμετωπιζοταν με παρομοιο, κουφιο τροπο. Θα το γνωριζετε ηδη, μα σας το γραφω ωστε, να μην αφησετε να ριζωσει το αγκαθι στην καρδια σας.

    Μου εχει συμβει, εδω και σε ξενα μερη, να μου δωθουν βυζαντινες οδηγιες να ακολουθησω τυφλα, απο εμπειρα ατομα που θα μπορουσαν αυτοστιγμει να με βοηθησουν, αντι να με καθοδηγουν πισω προς την ..αφετηρια.

    Γνωριζω ομως και οτι, οι πιο ανθρωπιστικες κι εξοχες ταινιες ολοκληρωθηκαν/νονται σε 'δημοκρατικες' βιομηχανιες, οπου μηχανες κι ανθρωποι εργαζονταν/ι υπο συγκεκριμμενο ..περιορισμο. Δηλαδη, εκει οπου δεν γραφει, σχεδιαζει, ερμηνευει, σκηνοθετει, μονταρει, ανα/διαθετει, ενας ..auteur μονος του (πλην με παμπολλους αφανεις βοηθους) μια ταινια. Ακομη δε, και για την κονσερβα στην οποια καταληγει, υπαρχει ατομο ειδικευμενο που, με ταχυδακτυλουργικα γαντια sur mesure, την ευλογει και σφραγιζει. Σ'αυτες, παντα μακρεις οι τιτλοι του τελους.

    Μαλλον η αληθινη 'οικονομια' δεν εφαρμοζεται πουθενα. Τα απλα δεν ειναι απλα, τα δυσκολα υπερ-απλουστευονται. Μα και κριμα που, η αλογη, ανοητη, σπαταλη αντιληψη και σταση καποιων επιδερμικων πλασματων στεναχωρει τοσο βαθεια καποιους απο εμας.

    με εκτιμηση,
    ζφ

    ΑπάντησηΔιαγραφή