Έχει λόγο να το παρακολουθεί κανείς;
Όταν καθηγητές τακτικοί αντί να ομιλούν τον λόγο της επιστημονικής αληθείας ακολουθούν άνευ αιδούς τον λόγο του συμφέροντος. Καθηγητές που παρήλθαν τα χρόνια τους και αντί να ενδιαφέρονται για ένα τιμητικό όνομα που θα τους μείνει, το περιφέρουν από δω κι από κεί αναιρώντας κάθε τόσο τον εαυτό τους.
Ακούσαμε λοιπόν Καθηγήτρια να μας λέει για τη μηνιγγίτιδα, πόσο σοβαρή νόσος ήταν όταν πριν 50 χρόνια θήτευε στο νοσοκομείο. Δεν μας είπε όμως πόσο έχει μειωθεί σήμερα. Αντίθετα, μας είπε ότι είναι αναγκαίο ένα εμβόλιο για το οποίο πέρισυ η ίδια ψήφισε ΟΧΙ. Προσοχή η απόφαση ήταν ομόφωνη. Και τι άλλαξε από πέρισυ μέχρι σήμερα; Τίποτε.
Μα δεν σκεπτόμαστε όταν ανεβαίνουμε στο βήμα; Αν δεν μπορεί κάποιος να καταλάβει τι ζητά το ακροατήριο, αποχωρεί αξιοπρεπώς. Το ακροατήριο θέλει λύσεις άμεσες, κάθετες και ορθές. Τα ήξεις-φίξεις δεν αρμόζουν σε ομιλητές κάποιου επιπέδου.
Και κάτι άλλο. Όλοι οι κκ. Καθηγητές διδάσκουν και απαιτούν την τήρηση του εθνικού προγράμματος εμβολιασμών. Γιατί σήμερα ακούσαμε σύσταση ανατροπής του προγράμματος; Πόσες φορές δεν έχω ακούσει τους καθηγητές να μαλώνουν γιατρούς (πρώτον και καλύτερον εμένα πολλές φορές) όταν κάνουν προτάσεις αντίθετες με το πρόγραμμα;
Ποιον να πιστέψει πλέον ο παιδίατρος; Έτσι φθάνει σιγά σιγά η παιδιατρική κοινότητα σε όλο και χαμηλότερα επίπεδα.
Ποιος θα μπορούσε να προκαλέσει μεγαλύτερο αντιεμβολιαστικό συναίσθημα στον παιδίατρο από ότι ο x ομιλητής με τη ψ ομιλία του; Τη σημερινή φερ ειπείν; Και να θέλει κανείς να χορηγήσει ένα εμβόλιο του κόβεται η διάθεση ακούγοντας τις εισηγήσεις τους και τις αυτοαναιρέσεις τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου