ΕΜΒΟΛΙΑ - ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΜΕΤΑΞΥ ΙΑΤΡΩΝ

Πνευμονολογικό συνέδριο στη Θεσσαλονίκη, προ ημερών. Συναντηθήκαμε με ένα ζευγάρι φίλων που ήρθαν από την Αθήνα για το συνέδριο. Η σύζυγος πνευμονολόγος και ο σύζυγος επίσης γιατρός, άλλης ειδικότητας. Δυο παιδιά, 13 μηνών και 4 χρόνων.

Στη συζήτηση, έγινε ερώτηση για το εμβόλιο μηνιγγιτιδοκόκκου τύπου Β. Η παιδίατρος τους στην Αθήνα είναι διστακτική στο να το χορηγήσει και τους μεταθέτει την ευθύνη. Η μητέρα συζητά να το χορηγήσει και στα δύο παιδιά, σκέπτεται όμως το κόστος (2 δόσεις στο μεγάλο και 3 δόσεις στο μικρό μας κάνουν 500 Ε και κάτι ψιλά). Ο πατέρας είναι σκεπτικός μόνο για το μεγάλο παιδί. Για το μικρό δεν το συζητά. Η άποψη του: κάνουμε πολλά εμβόλια στα παιδιά, και μάλλον δεν χρειάζονται τόσα. Ας μεγαλώσει κι άλλο και βλέπουμε τι θα πει τότε η επιστήμη.

Αν αυτές οι αντιρρήσεις, συζητήσεις, αμφιβολίες κλπ υπάρχουν σε ιατρικούς κύκλους, τι να πεί ο απλός κόσμος;

Μάλλον θα πει αυτό που μου είπε στο τέλος ο πατέρας (καθότι παρακολουθεί τα ιατρικά δρώμενα λόγω και της θέσεως του): βρέστε τα εσείς οι παιδίατροι και μετά να λέτε σε μας να κάνουμε εμβόλια.

Πολύ σωστό, δυστυχώς.