ΦΑΡΜΑΚΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΕΣ, ΓΙΑΤΡΟΙ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ

Δεν  έφτανε που η χώρα μας αντιμετωπίζει πλείστα όσα προβλήματα, οικονομικά, πολιτικά, γεωδυναμικά κλπ, ήρθε και το σκάνδαλο των φαρμάκων. Λες και ζούμε σε άλλον πλανήτη και ανακαλύψαμε τέρατα και σημεία.

Οι ενέργειες των φαρμακοβιομηχανιών (ορισμένων τουλάχιστον) και οι σχέσεις τους με τους γιατρούς διεθνώς είναι γνωστές. Σε εκτενές άρθρο μου με τίτλο «Ιατρική γνώση: κατευθυνόμενη ή όχι;» που δημοσιεύθηκε παλαιότερα τμηματικά στο ιστολόγιο αυτό και ολόκληρο στην έκδοση «Λοίμωξη», ανέλυα τη συστηματική, μεθοδική προσέγγιση των γιατρών από τις βιομηχανίες ακόμη και από τα φοιτητικά τους χρόνια. Ότι οι γιατροί έχουμε οικονομικές δοσοληψίες με εταιρείες αυτό δεν μπορεί να το αρνηθεί κανείς. Όποιος λέει ότι έχει καθαρό κούτελο απλά ψεύδεται. Οι οικονομικές αυτές δοσοληψίες αφορούν παροχές ποικίλης μορφής, και διαφορετικού είδους. Απλά γεύματα, μικρά δώρα, μεγαλύτερα δώρα, ιατρικά εργαλεία, εξοπλισμός ιατρείου, συμμετοχή σε συνέδρια, ταξίδια εντός χώρας, ταξίδια στην ίδια ήπειρο και ταξίδια διηπειρωτικά. Παροχές σε χρήμα είναι λίγο δύσκολες σήμερα. Παλαιότερα ήταν πιο εύκολες αλλά δεν ήταν συνήθεις, ειδικά για την πλειονότητα των γιατρών. Γνωστή ήταν η μέθοδος κατάθεσης χρημάτων σε ταξιδιωτικά πρακτορεία οπότε ο γιατρός πήγαινε όπου ήθελε. Βέβαια αυτές οι παροχές ήταν (και είναι) διαβαθμισμένες ανάλογα με την ποσότητα συνταγογραφίας ή την επιρροή που είχε ο γιατρός στη συνταγογραφία. Όχι επιρροή-όχι παροχή. Απλή οικονομική πράξη, με συνέπεια να είναι εκτός παροχών οι μη έχοντες πελατεία ή οι μη επηρεάζοντες τη συνταγογραφία. Και τέλος οι γιατροί που δεν επιθυμούν τέτοιες σχέσεις. Και αν ορισμένες παροχές δεν μπορούν να αποδειχθούν εύκολα (πχ οικιακοί εξοπλισμοί), τα ταξίδια τουλάχιστον είναι πολύ εύκολο να βρεθούν διότι καταγράφονται και ανακοινώνονται. Και φυσικά αποτελούν σημαντική παροχή. Το ταλέντο του γιατρού είναι να μην επηρεάζεται από τις παροχές αυτές, άσχετο αν τις απολαμβάνει. Δεν ξέρω πόσο εφικτό είναι αυτό και σε τι βαθμό. Επαναλαμβάνω ότι άρνηση των παραπάνω σημαίνει ψεύδος. Δεν μπορεί ένας γιατρός που πάει κάμποσα ταξίδια το χρόνο με έξοδα εταιρειών να διαλαλεί ότι δεν έχει οικονομικές δοσοληψίες με εταιρείες. Επιστημονική παροχή και μάλιστα χωρίς να  μπορεί να την κατηγορήσει πολύ κανείς, θα ήταν η χορήγηση βιβλίων ή ιατρικών περιοδικών είτε ατομικά είτε σε βιβλιοθήκες κλινικών και νοσοκομείων. Αυτό γινόταν σε μικρό βαθμό παλαιότερα, ενώ τώρα με τα νέα μέτρα η χορήγηση τέτοιου υλικού θεωρείται απαγορευτική παροχή.  Τουλάχιστον για τις εταιρείες που τηρούν αυστηρά το νόμο. Προσέξτε, επιτρέπεται η παροχή γευμάτων ατομικά ή ομαδικά σε γιατρούς, αλλά όχι η δωρεά ενός βιβλίου (που συνήθως στοιχίζει πιο φθηνά από ότι ένα γεύμα). Απίστευτες ιδέες του ΕΟΦ. Εκείνο που δεν θα λυθεί μάλλον ποτέ είναι ποιοι άρχισαν: οι εταιρείες να δίνουν και οι γιατροί να παίρνουν ή οι γιατροί να ζητάμε και οι εταιρείες να δίνουν. Σαν το αυγό του Κολόμβου. 

Πέρα λοιπόν από τα παραπάνω,  που είναι αναμφισβήτητα, ας δούμε τι γίνεται με τους πολιτικούς. Ότι θα υπάρχουν τέτοιες σχέσεις φαίνεται πολύ πιθανό. Έχει αποδειχθεί σε άλλες χώρες. Έχει γίνει σαφές με τις κινήσεις σε περιόδους επιδημιών ή πανδημιών. Σε κάποιες χώρες έχουν συλληφθεί στελέχη εταιρειών λόγω άκρατης παροχολογίας. Όμως πιστεύει κανείς ότι τέτοιες δοσοληψίες με τόσο υψηλά πρόσωπα γίνονται γενικά με αποδείξεις; Δηλ. πας σε κάποιον ένα κάρο λεφτά και εκείνος υπογράφει ένα χαρτί ότι πήρε τόσα; Είναι δυνατόν; Θεωρώ ότι όσες τυχόν «παροχές» βρεθούν σε πολιτικούς θα είναι αιτιολογημένες, με αποδείξεις, και άρα νόμιμες. Το θέμα είναι τα μη νόμιμα ποσά (αν και εφόσον υπάρχουν) και δη σε τέτοια τεράστια νούμερα που ακούμε.

Πιστεύω ότι δεν θα αποδειχθεί τίποτε και ότι μόνο φασαρία θα γίνει για να αποπροσανατολισθεί ο λαός από τη συνεχή απώλεια των εισοδημάτων αλλά κυρίως από τη συνεχή απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.  Και ασχολούμεθα με προβλήματα σοβαρά μεν, αλλά στην τρέχουσα κατάσταση ελάσσονα σε σχέση με τα άλλα μείζονα και άκρως επικίνδυνα που αντιμετωπίζει η χώρα. Η χώρα καταρρέει, βάλλεται πανταχόθεν και δεν τολμά να προβάλλει μια σθεναρά αντίσταση ούτε στον πιο τελευταίο, στον πιο μικρό αντίπαλο. Μόνον υποχωρήσεις. Που οδήγησαν έναν περήφανο λαό!