ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΩΝ ΚΑΙ ΕΕΛΠΑΙΔΑΤΤ

Το εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμών επικαιροποιήθηκε (Αθήνα, 25 /6/2019 Αρ. Πρωτ. Δ1Γ.Π.οικ.48177) και αναρτήθηκε στο διαδίκτυο. Θα το σχολιάσω αύριο. Σήμερα θα ήθελα να πω δυο λόγια για την επιστολή της  Ένωσης Ελευθεροεπαγγελματιών Παιδιάτρων Αττικής (Ε.ΕΛ.ΠΑΙΔ.ΑΤΤ.) με την οποία κοινοποιεί το πρόγραμμα. Μια οργίλη επιστολή όπου ο πρόεδρος ή κάποιος άλλος από την Ένωση (δεν υπάρχει υπογραφή) διαμαρτύρεται διότι η Ένωση φέρεται ως ανύπαρκτη στα μάτια του υπουργείου και δεν ενημερώνεται από αυτό. Έχει δίκιο για το συγκεκριμένο γεγονός. Δεν έχει δίκιο για το ύφος της επιστολής και για το ότι καταφέρεται έναντι άλλων συναδέλφων (οδοντιάτρων κλπ), που στο κάτω κάτω δεν φταίνε.

Θα ήθελα να πω στον αγαπητό κ. πρόεδρο της Ένωσης ότι ας κοιτάξει μήπως φταίει η πολιτική που ακολούθησε αυτά τα χρόνια. Αν ενθυμούμαι σωστά η Ένωση είχε εκπρόσωπο στην Επιτροπή Εμβολιασμών. Πολύ ορθά μιας και οι ελευθεροεπαγγελματίες είναι οι κατ΄εξοχήν πάροχοι των εμβολίων και άρα οφείλουν να έχουν γνώμη επί των αποφάσεων. Δυστυχώς φαίνεται ότι η εκπροσώπηση απέτυχε με αποτέλεσμα να χαθεί το βήμα αυτό της Ένωσης. Μάλιστα η Ένωση έκτοτε φωνάζει γιατί δεν περιλαμβάνεται συγκεκριμένο εμβόλιο στο πρόγραμμα όταν  ο ίδιος ο εκπρόσωπος της ψήφισε να μην περιληφθεί (τι οξύμωρο σχήμα, αλήθεια). Στη συνέχεια η ΕΕΛΠΑΙΔΑΤΤ άρχισε ένα συνεχή πόλεμο με τους πάντες. Με όποιον κατά τη γνώμη της έλεγε κάτι στραβό για τα εμβόλια. Αγωγές, εξώδικα, δικαστήρια, δημοσιογράφοι, ιατρικοί σύλλογοι, κλπ κλπ. Λες και είχε χρίσει κάποιος την Ένωση δικηγόρο των εμβολίων, λες και κανείς άλλος δεν δικαιούτο να μιλήσει για εμβόλια.  Δεν σκέφτηκε ποτέ ο αγαπητός πρόεδρος ότι το να εμβολιάζεις τα παιδιά δεν σημαίνει πάντα ότι γνωρίζεις εις βάθος τα περί των εμβολίων. Απλά αρκεί να γνωρίζεις την τεχνική της ένεσης και να εφαρμόζεις τον καθοδηγητικό οδηγό, δηλ. το εθνικό πρόγραμμα εμβολίων. Τίποτε άλλο. Με αυτό το σκεπτικό (για όσους και όσο ισχύει) γιατί δεν πρέπει να έχει γνώση των εμβολίων άλλος και γιατί να μην μπορεί να εκφέρει γνώμη;  Ο καθένας μπορεί να λέει τη γνώμη του. Η ουσία είναι το ποιος ακούει τη γνώμη του καθενός και πόση βαρύτητα έχει η γνώμη του καθενός, ειδικού και μη. Δεν χρειάζονται ούτε απειλές ούτε πιέσεις ούτε βέβαια δικονομικά μέτρα.

Ας αναλογιστεί λοιπόν η Ένωση, μήπως φταίει  η τακτική που ακολούθησε και όχι όλοι οι άλλοι;