τα ταξιδεμένα ή τα
αταξίδευτα;
Τα πρώτα είναι πια γραμμένα
στο libro d’ oro της μνήμης,
τα άλλα, εκείνα με το Α
κεφαλαίο
είναι κάποιες αόριστες
υποψίες για τον μέλλοντα της προσωπικής μας γραμματικής
εκείνον με το τεράστιο Θα…
που κρατάμε ακόμα έμβλημα
στη πλώρη του καραβιού που θα μας πάει στην Ιθάκη,
Αποφασίσαμε όμως, μη
ξεχνάς,
πως η Ιθάκη είναι πολύ
κοντινός προορισμός
και πάντα Θα έχουμε την
ευκαιρία να επισκεφτούμε.
Όσο για τα Κύθηρα που σου
είπα
“είναι πολύ μακριά για να τα
βρούμε”, είπες.
Μήπως στην ουσία ποτέ δεν
θέλαμε να τα ψάξουμε; αναρωτιέμαι
Κάτι σε πιο βολικό δε
βρέθηκε, ή δεν θέλαμε ίσως να βρεθεί.
Πάντα οι ελπίδες περίσσευαν
κι οι αρετές φαίνεται είχαν επαναπαυτεί
στις δάφνες των
σεσημασμένων στιγμών.
Τα σημάδια κόπωσης
φαίνονται πια ολοκάθαρα
όσο κι αν δε θέλουμε να το
παραδεχτούμε.
Μεγαλώνουμε ψυχή μου, και
τα ταξίδια άρχισαν να μας κουράζουν.
Νομίζω η τριβή, ίσως και η
καθημερινή τρέλα
θα μάς κρατάνε πια δεμένους
στον πρύμνιο ιστό,
με την ελπίδα πως δε θα
χάσουμε ποτέ από εκεί
την όμορφη θέα του κοινού
μας ταξιδιού στη ζωή. . .
Πέρσα Ζηκάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου