Ιστολόγιο για λοιμώξεις, εμβόλια, αντιβιοτικά, πρακτικά θέματα, οδηγίες διάγνωσης-θεραπείας, περιστατικά κλπ. / A site about infectious diseases, vaccines, antibiotics, practical issues, guidelines for diagnosis-treatment, case reports etc.
Απριλίου 06, 2022
ΠΑΝΔΗΜΙΑ ΚΑΙ ΨΥΧΙΚΗ ΣΦΑΙΡΑ
Πάνω από το ένα τρίτο των μαθητών γυμνασίου στις ΗΠΑ παρουσιάζουν προβλήματα ψυχικής υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ο πυρετός,η πίεση,οι καρδιακοί παλμοί,ο αιματοκρίτης κι εκατοντάδες άλλες παράμετροι πιστοποιούν τη σωματική μας υγεία γιατί μπορούν να μετρηθούν.Δεν χωρούν πολλές αμφισβητήσεις…Ή έχεις αναιμία ή δεν έχεις.Ή είσαι διαβητικός ή δεν είσαι.
Κάποιος που θυμώνει εύκολα και ξεφεύγει ενίοτε..είναι ψυχικά άρρωστος;Κάποιος που ποτέ δεν θυμώνει και δεν αντιδρά;Αυτός που αποφεύγει τις παρέες και χαρακτηρίζεται «κλειστός», «μονόχνωτος»;Εκείνος που επικοινωνεί συνεχώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;Κάποιος που φοβάται πολύ;Ένας που ρισκάρει συνέχεια;Είναι όλοι αυτοί διαταραγμένοι;
Παραμελείται συχνά η ψυχική υγεία.Από τους γονείς,από τους γιατρούς,από εμάς τους ίδιους.Λες και είναι δεδομένη κι αυτονόητη.Σαν να μη χρειάζεται κι αυτή παρακολούθηση,φροντίδα,έλεγχο.Και μάλιστα συχνά.
Πόσο πιο ωραία θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε περισσότερη ψυχική υγεία·στις οικογένειες,στο σχολείο,στον εργασιακό χώρο,στις κυβερνήσεις.Ασχολούμαστε όσο σοβαρά θα έπρεπε με το θέμα;
Ο πυρετός,η πίεση,οι καρδιακοί παλμοί,ο αιματοκρίτης κι εκατοντάδες άλλες παράμετροι πιστοποιούν τη σωματική μας υγεία γιατί μπορούν να μετρηθούν.Δεν χωρούν πολλές αμφισβητήσεις…Ή έχεις αναιμία ή δεν έχεις.Ή είσαι διαβητικός ή δεν είσαι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚάποιος που θυμώνει εύκολα και ξεφεύγει ενίοτε..είναι ψυχικά άρρωστος;Κάποιος που ποτέ δεν θυμώνει και δεν αντιδρά;Αυτός που αποφεύγει τις παρέες και χαρακτηρίζεται «κλειστός», «μονόχνωτος»;Εκείνος που επικοινωνεί συνεχώς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης;Κάποιος που φοβάται πολύ;Ένας που ρισκάρει συνέχεια;Είναι όλοι αυτοί διαταραγμένοι;
Παραμελείται συχνά η ψυχική υγεία.Από τους γονείς,από τους γιατρούς,από εμάς τους ίδιους.Λες και είναι δεδομένη κι αυτονόητη.Σαν να μη χρειάζεται κι αυτή παρακολούθηση,φροντίδα,έλεγχο.Και μάλιστα συχνά.
Πόσο πιο ωραία θα ήταν τα πράγματα αν υπήρχε περισσότερη ψυχική υγεία·στις οικογένειες,στο σχολείο,στον εργασιακό χώρο,στις κυβερνήσεις.Ασχολούμαστε όσο σοβαρά θα έπρεπε με το θέμα;