ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ

Το σύστημα υγείας κοντεύει να φτάσει σε έσχατα σημεία. Αν κάποιος τύχει και χρειαστεί νοσοκομείο τότε θα καταλάβει τι σημαίνει εφημερία και πόσες ατέλειωτες ώρες πρέπει να περιμένει για να τον εξετάσει ένας γιατρός. Και συνήθως ένας είναι ο γιατρός (σε κάθε τμήμα), που προσπαθεί όλη μέρα να βολέψει τους δεκάδες προσερχόμενους πάσχοντες. Πόση ευγένεια και πόση καλωσύνη μπορείς να περιμένεις όταν οι ασθενείς προστίθενται, όταν η κόπωση αυξάνεται, και όταν οι ώρες βαδίζουν προς τη νύχτα. 

Αν ξεφύγουμε από τα δημόσια νοσοκομεία και οδεύσουμε προς τα ιδιωτικά θεραπευτήρια θα δούμε ότι και εκεί αρχίζει και υπάρχει συσσώρευση, υπάρχει όμως περισσότερο προσωπικό και μια κάπως καλύτερη συμπεριφορά - επίπλαστη ως συνήθως. Ωστόσο, στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει και το μεγάλο μειονέκτημα. Το κόστος των υπηρεσιών υγείας. Πάντα ακριβό, έχει ξεφύγει τελευταία σε σημείο σχεδόν δυσβάσταχτο. Άρα γιατί πάει ο κόσμος; Τι να κάνει; Μπροστά στην υγεία του θα κόψει από δω, θα κόψει από κεί, θα χρεωθεί λίγο, για να θεραπευτεί ή να αντιμετωπισθεί.

Καμιά από τις δύο καταστάσεις (δημόσιο-ιδιωτικό) δεν είναι ιδεατή. Δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα προσπάθεια βελτίωσης. Το κράτος συνεχίζει να έχει σε αναστολή υγειονομικούς, τα διάφορα νοσοκομεία συνεχίζουν να λειτουργούν με μέρος μόνον του αναγκαίου προσωπικού (τραγικό παράδειγμα η μεταμόσχευση που δεν έγινε γιατί δεν υπήρχε αναισθησιολόγος), χειρουργεία αναβάλλονται, κλπ κλπ 

Και ο κόσμος μόνον ελπίζει.