ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΥΚΟΜΜΑΤΙΣΜΟΣ

 Έφτασαν οι εκλογές. Ακούσαμε διάφορους. Αρχηγούς, αρχηγίσκους, στελέχη κλπ. Άλλοι έλεγαν κάποια σωστά, άλλοι έλεγαν ψέματα (ως συνήθως), έταξαν όλοι λαγούς με πετραχήλια. Αν τους πιστέψουμε, τότε από Δευτέρα η πατρίδα μας θα γίνει επίγειος παράδεισος, όποιος  και αν εκλεγεί.  Όνειρο θερινής νυκτός  βέβαια, αλλά ας μην το σχολιάσουμε.

Το ερώτημα μου είναι: Γιατί η μικρή αυτή χώρα χρειάζεται τόσα κόμματα; Γύρω στα 40-50 αν δεν κάνω λάθος. Γιατί βγήκε ο κάθε πικραμένος κι έφτιαξε ένα κομματίδιο θέλοντας να σώσει τη χώρα; Που στοχεύουν όλοι αυτοί; Τι προοπτικές έχουν; Ψάχνοντας βέβαια σε αυτούς τους  σχηματισμούς, θα βρεις αξιόλογα άτομα, αρχηγούς και στελέχη. Άτομα που στέκονται στην κοινωνία με αξιοπρέπεια και με ικανή επαγγελματική και επιστημονική καριέρα. Κι αν συνεχίσεις το ψάξιμο θα δεις ότι υπάρχουν και κοινές ιδέες και παραπλήσιοι οραματισμοί. Γιατί λοιπόν οι άνθρωποι αυτοί δεν ενώθηκαν; Γιατί δεν έγιναν λιγότεροι σχηματισμοί, αλλά πιο ισχυροί; Η ισχύς εν τη ενώσει. Είναι τόσο γνωστό αυτό, που μόνον κάποιος απίστευτος και άκρατος εγωϊσμός θα μπορούσε να εξηγήσει την απόρριψη  του. 

Κάποτε επιτέλους πρέπει να γίνει η ένωση. Ας συγκεντρωθούν όλοι οι αντιτιθέμενοι με την υπάρχουσα συστημική πολιτική κατάσταση, ας βάλουν τις σκέψεις τους στο τραπέζι, ας ανταλλάξουν ιδέες, ας μετριάσουν τις φιλοδοξίες τους και ας καταλάβουν ότι για την ανατροπή και την επικράτηση τους χρειάζεται ΕΝΑΣ αρχηγός, ΕΝΑ κόμμα, ΕΝΑ πρόγραμμα. Η πανσπερμία και η πολυφωνία μόνον αποτυχία φέρνει. Ας μη ξεχνάμε και την άλλη κλασική ρήση: διαίρει και βασίλευε. 

Πέραν αυτών (που δύσκολο είναι να το συμφωνήσουν οι Έλληνες), την Κυριακή ας πάμε ΟΛΟΙ να ψηφίσουμε. Η αποχή είναι αδιανόητα αρνητική πράξη. Η ψήφος είναι το μόνο δημοκρατικό δικαίωμα που παραχωρείται αχρεωστήτως από το κράτος στον πολίτη  και αυτός οφείλει (υποχρεούται συνειδησιακά θα έλεγα) να το χρησιμοποιήσει.