ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ

Οι εικόνες είναι τρομακτικές. Αρχικά οι πυρκαγιές. Κάηκε όλη η Ελλάδα. Ακολούθησαν οι πλημμύρες. Εικόνες όχι τριτοκοσμικές αλλά τεταρτοκοσμικές και βάλε. Σαν κερασάκι στην τούρτα, έτσι σαν επιδόρπιο, πέταξαν κι έναν άνθρωπο στη θάλασσα. Έτσι για τη μαγκιά τους. Και ο άνθρωπος φυσικά πνίγηκε.

Που ζούμε αλήθεια; Σε ποια χώρα;. Ποιοι φταίνε για όλα αυτά; Και μην αρχίσουν τα κομματικά, δεν φταίει ο Κυριάκος, φταίει ο Τσίπρας, μάλλον ο Σημίτης, πιθανόν ο Γιωργάκης κλπ κλπ. Δεν φταίει ένας. Όλοι φταίνε. Αυτοί κυβερνούν τη χώρα τα τελευταία 50-60 χρόνια. Και σε κάθε καταστροφή ακούμε το περιβόητο "του χρόνου θα είμαστε από νωρίς έτοιμοι". Κάθε φορά του χρόνου. Φέτος ποτέ έτοιμοι. Πάντα του χρόνου. 

Να σας πω κάτι; Δεν φταίνε αυτοί. Εμείς φταίμε που τους δίνουμε το δικαίωμα και την εξουσία να μας κυβερνήσουν. Ένας λαός φοβισμένος, ταπεινωμένος, προσκολλημένος στην τοπική μικροκοινωνια του, εξαρτημένος από τη θεσούλα που του δίνουν και τα πέντε φράγκα αμοιβή. Ένας λαός που φθίνει συνεχώς, που γηράσκει και δεν ανανεώνεται, ένας λαός που δεν έχει σκέψη για να κρίνει τι του σερβίρουν, τι του επιβάλλουν, τι του ετοιμάζουν. Μοιάζει με έναν λαό υποταγμένο στη μοίρα του, που δεν έχει τη βούληση να προβάλλει μια λογική αντίσταση. Σε ποιούς; Σε όλο αυτό το τσίρκο που περιφέρεται από κόμμα σε κόμμα, που αλλάζει πεποιθήσεις σαν τα πουκάμισα, που απομυζά τον κρατικό κορβανά. 

Τραγικές εικόνες, τραγικές καταστάσεις. Έχει μέλλον αυτή η χώρα;