"ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ" ΚΟΥΒΕΝΤΕΣ

 «Αυτοί που υπογράφουν για τα Τέμπη είναι γελοίοι.

Ο κόσμος έχει πάθει ψύχωση με τα Τέμπη»

Αυτά τα λόγια ακούστηκαν από δημοσιογράφο (από άνθρωπο) σε μεγάλο κανάλι της χώρας. Σχολιάστηκαν από παντού. Θα σταθώ στην ιατρική πλευρά μόνο του θέματος. Δεν με ενδιαφέρει ποιος φταίει πολιτικά, ο Α ή ο Β. Κάποιος φταίει. Με ενδιαφέρουν οι θάνατοι 57 παιδιών.΄Αδικοι, ανεξήγητοι, αδικαιολόγητοι. Δεν έπρεπε ο κόσμος να ταραχθεί, να συγκινηθεί, να κλάψει; Και να ζητήσει με τις υπογραφές του τη δυνατότητα τιμωρίας των όποιων ενόχων; Είναι ψύχωση να μην θέλεις να ξεχαστεί το θέμα; Μήπως έχουμε  χάσει κάθε έννοια της πραγματικότητας; Μήπως έχουμε χάσει την έννοια των λέξεων; Είναι ψυχικά άρρωστοι οι άνθρωποι που πονάνε και δεν είναι ψυχοπαθής και μανιακός ο δημοσιογράφος που προσπαθεί να συνδυάσει ασύνδετα και ασύμβατα πράγματα μεταξύ τους; Είναι δυνατόν να λέει ότι το «δυστύχημα», όπως το είπε, έπρεπε να ξεγραφεί με τις δυο εκλογικές αναμετρήσεις και να είναι φυσιολογικός άνθρωπος; Που ακούστηκε ότι οι θάνατοι ξεπλένονται ανάλογα με τις πολιτικές τοποθετήσεις κάποιου; Εδώ μιλάμε για παιδιά, για οικογένειες, για ανθρώπους, για ψυχές. Και αυτός μιλά για ψήφους. Αλήθεια αν ήταν κάποιο δικό του παιδί συγγενικό τα ίδια θα έλεγε; Οι φυσιολογικοί άνθρωποι δεν αντιδρούν και δεν πονούν ανάλογα με το τι ψηφίζουν. Αυτό και μόνο δείχνει πόσο βαριά πάσχει ο "δημοσιογράφος".  

Κάπου δεν πάμε καλά. Κάπου έχουμε ξεφύγει. Ο άνθρωπος αυτός έχει σοβαρό ιατρικό πρόβλημα. Είναι εξειδικευμένη περίπτωση της ψυχιατρικής επιστήμης. Πρέπει να διδάσκεται στα πανεπιστήμια ο λόγος του, προς αποφυγήν παρομοίων καταστάσεων.  

Βέβαια, υπάρχει και η αντίπερα όχθη. Ποιοι είναι οι ακροατές αυτού του "ανθρώπου"; Σε τι κοινό μιλάει; Και πόσοι τον ακούνε;