Πριν χρόνια είχα παραθερίσει σε ένα γραφικό ψαροχώρι από τα τόσα της πατρίδας μας. Ήταν ωραιότατα. Ήρεμα, παραδοσιακά, απλά. Με ταβερνεία πραγματικά «παρά θιν΄αλός». Με φρέσκο ψάρι. Και με την καλύτερη καρυδόπιτα που έχω φάει ποτέ. Όταν έτυχε να επισκεφθώ το ίδιο χωριό μετά 12 χρόνια, δεν το γνώρισα. Ένα συνοθύλευμα κακότεχνου μπετόν. Η πρόσβαση μάλιστα στην παραλία είχε φραχθεί από τσιμέντο. Γιατί καταστρέφουμε έτσι την όμορφη πατρίδα μας; Τι θα μας απομείνει στο τέλος; Το κέρδος φαίνεται ότι είναι ισχυρότατος παράγοντας. Με λίγο λιγότερο κέρδος, όμως, θα έμενε και κάποιο χρώμα στη φύση και τα χωριά μας. Είναι σίγουρο ότι μακροπρόθεσμα αυτό θα ξεπλήρωνε το διαφυγόν ποσό.
Να πούμε και για την ανείπωτη καταστροφή της Χαλκιδικής; Περιττεύει μάλλον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου