Η συχνή και αλόγιστη χρήση των αντιμικροβιακών οδηγεί στην ανάπτυξη ανθεκτικών στελεχών μικροβίων. Γνωστό αλλά καλύτερα να επαναλαμβάνεται συνεχώς.
Σε ιδρύματα μακροχρόνιας φροντίδας ατόμων παρατηρήθηκε ότι είναι συχνές οι ουρολοιμώξεις. Παρόλο που η E.coli είναι κύριο αίτιο των λοιμώξεων αυτών στην κοινότητα, στα ιδρύματα άρχισαν να κυριαρχούν άλλα παθογόνα για τις ουρολοιμώξεις, όπως Pseudomonas, enterococci και staphylococci. Αυτά αλλά και η E. coli είναι πολύ πιο ανθεκτικά στα αντιβιοτικά από ό,τι αντίστοιχα παθογόνα της κοινότητας. Καλό είναι λοιπόν να χρησιμοποιούνται παλιά κλασικά φάρμακα για ουρολοιμώξεις (πχ trimethoprim/sulfamethoxazole, amoxicillin/clavulanic acid) που έχουν (ίσως λόγω της μη συχνής χρήσης τους) καλύτερη αποτελεσματικότητα από νεότερα και ισχυρότερα αντιμικροβιακά πχ κινολόνες.
Επίσης, δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται με φαρμακευτική αγωγή η ασυμπτωματική βακτηριουρία ή πυουρία, είτε ο άρρωστος έχει καθετήρα είτε όχι – είτε ο άρρωστος έχει διαβήτη είτε όχι. Η ασυμπτωματική βακτηριουρία έχει συχνότητα 10% σε άνδρες και 30% σε γυναίκες ιδρυμάτων μακροχρόνιας φροντίδας.
Inf Dis N, Febr 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου