Κάτι δεν πάει καλά με όλη την ιστορία του κορωνοϊού ή τουλάχιστον με τη διαχείριση του από την κυβέρνηση και τα ΜΜΕ. Πανσπερμία δηλώσεων αλληλοσυγκρουομένων. Βλέπετε τι γίνεται με την έναρξη των σχολείων. Ακόμη να αποφασίσουν.
Το άλλο; Του καθηγητή; Επιδημιολογίας παρακαλώ. Με παρακίνησαν κάποια σχόλια στο δίκτυο να δω το συγκεκριμένο κομμάτι. Ρωτήθηκε από τους δημοσιογράφους ο κ. Μαγιορκίνης (μικροβιολόγος που σημειωτέον έχει λάβει 500.000 Ε για να μελετά τον HIV και όχι τον κορωνοϊό) για τις σχολικές αίθουσες και τον αριθμό μαθητών. Αμφιβάλλω αν και ο ίδιος κατάλαβε τι απάντησε στους δημοσιογράφους. Ασυνάρτητες προτάσεις χωρίς νόημα. Ακούστε το στο δίκτυο. Έχει ενδιαφέρον, για να δείτε ποιοι μας ενημερώνουν, ποιοι μας απειλούν και αν πρέπει να τους ακούμε. Τα σχόλια στο δίκτυο ήσαν εξαιρετικά δηκτικά, περιπαικτικά αλλά και υβριστικά. Και δεν ήσαν μόνον οι πολίτες που επιτέθηκαν στον φέρελπι μικροβιολόγο που έχει γνώμη επί παντός επιστητού, αλλά και πολλοί συνάδελφοι του.
Παρεπιπτόντως να σημειώσω ένα από το FB, που έχει χιούμορ, αλλά δείχνει και το επίπεδο στο οποίο κινούνται οι καθοδηγητές μας - αν ήταν οι ίδιοι σοβαροί δεν θα φτάναμε σε τέτοια σχόλια.
Μαγιορκίνης: Δεν έχω πειστεί ότι έχει σημασία το μέγεθος των τάξεων
Eleni Lous:
Εμείς οι γυναίκες κατηγορηματικά απαντάμε ότι το μέγεθος έχει σημασία. Τέλος.
Κάπου νομίζω ότι το κράτος πρέπει να σοβαρευτεί και να δει μεταξύ άλλων το τι πρέπει να κάνει με το θέμα του κορωνοϊού, την ενημέρωση, τις μάσκες, τα σχολεία, κλπ κλπ.
Ευτυχώς η περίπτωση Μαγιορκίνη και η εξωφρενική του προσπάθεια να μας πείσει ότι δεν έχει διαφορά το αν έχεις 25 από 15 μαθητές σε ένα κλειστό χώρο(μιλάμε για μαθητές από 4-17 ετών δηλαδή ένα εξαιρετικά ευρύ ηλικιακό φάσμα), αντιμετωπίστηκε κατάλληλα από τους χρήστες του FB, οι οποίοι στη συντριπτική τους πλειοψηφία αποδοκίμασαν τις αποψεις του (και απο εκπαιδευτική και όχι μόνο επιδημιολογική σκοπιά).
ΑπάντησηΔιαγραφήΣημειώνω ένα ενδιαφέρον σχόλιο πάνω στο μοντέλο του κ. ΄'Επικ. Καθηγητή'( ο οποίος μάλλον βιάζεται να μεταπηδήσει στην Α βαθμίδα μια ώρα νωρίτερα):
Poppy Margariti
Εξαιρετικό το μοντέλο σας, κύριε καθηγητά!
"Όπως φαίνεται και παρακάτω μία τάξη 25 μαθητών οι ανά 2 αποστάσεις είναι 325 με 13 να παραβαίνουν το όριο του 1.5 μέτρου δηλαδή μόλις το 4% όλων των πιθανών συνδυασμών."
Άρα, υπολογίζει το πλήθος των "επικίνδυνων" αποστάσεων προς το σύνολο των αποστάσεων και βγάζει 13/325 = 4%. Μικρή η ζημιά δηλαδή...!
Το σκεπτικό αυτό οδηγεί αναπόφευκτα στο εξής συμπέρασμα: αν βάλουμε περισσότερους μαθητές στην τάξη (έστω 35) θα αυξηθούν μεν οι "επικίνδυνες" αποστάσεις, επειδή όμως ο παρονομαστής θα αυξηθεί εκθετικά, το ανωτέρω ποσοστό θα είναι ακόμα μικρότερο!
Άρα: καταλήγουμε στο παράδοξο συμπέρασμα ότι όσο αυξάνουμε τους μαθητές στην τάξη τόσο μειώνεται το ποσοστό του κινδύνου!
Αντί λοιπόν να μετράμε πλήθος αποστάσεων, ας δούμε το προφανές που προκύπτει από το διάγραμμά του: στην πρώτη περίπτωση είναι 18 από τους 25 μαθητές με κόκκινο, σε επικίνδυνη δηλαδή απόσταση με συμμαθητή τους, στη δεύτερη δεν είναι κανένας. Αυτά, χωρίς περιστροφές και αλχημείες που κρύβουν σκοπιμότητες.
Γιώργος Τζωρτζακάκης