ΠΟΙΗΣΗ - 4

ΚΕΡΙΑ

Τού μέλλοντος ή μέρες στέκοντ΄ εμπροστά μας
σά μιά σειρά κεράκια αναμένα-
χρυσά, ζεστά, καί ζωηρά κεράκια.

Ή περασμένες μέρες πίσω μένουν,
μιά θλιβερή γραμμή κεριών σβυσμένων.
Τά πιό κοντά βγάζουν καπνόν ακόμη,
κρύα κεριά, λυωμένα, καί κυρτά.

Δέν θέλω νά τά βλέπω, μέ λυπεί ή μορφή των,
καί μέ λυπεί τό πρώτο φώς των νά θυμούμαι.
Έμπρός κυττάζω τ΄ αναμένα μου κεριά.

Δέν θέλω να γυρίσω νά μή διώ και φρίξω
τί γρήγορα πού ή σκοτεινή γραμμή μακραίνει,
τί γρήγορα πού τά σβυστά κεριά πληθαίνουν .

Κ. ΚΑΒΑΦΗΣ


Αφιερωμένο σε όσους νομίζουν ότι θα είναι παντοτινοί. Και δή παντοτινοί εξουσιαστές. Ποιου όμως πράγματος εξουσιαστές; Καλά-καλά ούτε τον εαυτόν μας μπορούμε να εξουσιάσουμε με τα τόσα πάθη που μας κατατρύχουν.