Ας ξεφύγουμε λίγο από τους ιούς, τα εμβόλια και τις υποχρεωτικότητες κι ας θυμηθούμε τον ένα και μοναδικό τραγουδιστή, τον αξεπέραστο Τόλη που η φωνή του σιώπησε σήμερα. Κάποιες γενιές μεγαλώσανε με τον Βοσκόπουλο.
https://youtu.be/RN8b1Xjz5UQ
Γλυκά πονούσε το μαχαίρι,
έσταζε μέλι η μαχαιριά.
Και πέθαινα στην αμμουδιά
πέρσυ το καλοκαίρι.
Και πέθαινα στην αγκαλιά σου
κι έκλαιγες μ’ αναφιλητά...
Και πέφταν πάνω μου λυτά
τα ζωντανά μαλλιά σου.
Και γύρευες να μ’ αναστήσεις
με το αθάνατο νερό...
Κι ήταν το στόμα μου ξερό
σαν στερεμένης βρύσης.
Κι έσκυψες πάνω στην καρδιά μου
σαν ανθισμένη γιασεμιά...
Και η ζεστή σου ανασεμιά
μ’ ανάστησε καρδιά μου.
έσταζε μέλι η μαχαιριά.
Και πέθαινα στην αμμουδιά
πέρσυ το καλοκαίρι.
Και πέθαινα στην αγκαλιά σου
κι έκλαιγες μ’ αναφιλητά...
Και πέφταν πάνω μου λυτά
τα ζωντανά μαλλιά σου.
Και γύρευες να μ’ αναστήσεις
με το αθάνατο νερό...
Κι ήταν το στόμα μου ξερό
σαν στερεμένης βρύσης.
Κι έσκυψες πάνω στην καρδιά μου
σαν ανθισμένη γιασεμιά...
Και η ζεστή σου ανασεμιά
μ’ ανάστησε καρδιά μου.
1 σχόλιο:
Ο Θεός να τον αναπαύσει εν ειρήνη.
Και βάλατε το πιο αγαπημένο μου τραγούδι του.
Δημοσίευση σχολίου