Αν ξεφύγουμε από τα δημόσια νοσοκομεία και οδεύσουμε προς τα ιδιωτικά θεραπευτήρια θα δούμε ότι και εκεί αρχίζει και υπάρχει συσσώρευση, υπάρχει όμως περισσότερο προσωπικό και μια κάπως καλύτερη συμπεριφορά - επίπλαστη ως συνήθως. Ωστόσο, στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει και το μεγάλο μειονέκτημα. Το κόστος των υπηρεσιών υγείας. Πάντα ακριβό, έχει ξεφύγει τελευταία σε σημείο σχεδόν δυσβάσταχτο. Άρα γιατί πάει ο κόσμος; Τι να κάνει; Μπροστά στην υγεία του θα κόψει από δω, θα κόψει από κεί, θα χρεωθεί λίγο, για να θεραπευτεί ή να αντιμετωπισθεί.
Καμιά από τις δύο καταστάσεις (δημόσιο-ιδιωτικό) δεν είναι ιδεατή. Δυστυχώς δεν φαίνεται στον ορίζοντα προσπάθεια βελτίωσης. Το κράτος συνεχίζει να έχει σε αναστολή υγειονομικούς, τα διάφορα νοσοκομεία συνεχίζουν να λειτουργούν με μέρος μόνον του αναγκαίου προσωπικού (τραγικό παράδειγμα η μεταμόσχευση που δεν έγινε γιατί δεν υπήρχε αναισθησιολόγος), χειρουργεία αναβάλλονται, κλπ κλπ
Και ο κόσμος μόνον ελπίζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου