ΕΜΒΟΛΙΟ ΚΟΡΩΝΟΪΟΥ - ΒΛΑΒΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ

Κυκλοφορεί η είδηση ότι δικαιώθηκε δικαστικά πολίτης που υπέστη βλάβη από εμβόλιο κατά του κορωνοϊού. Για την αποζημίωση του επιβαρύνεται το Δημόσιο. 

Βλάβες από τη χορήγηση ενός φαρμάκου ή ενός εμβολίου μπορεί να παρατηρηθούν. Γνωστό αυτό,  αν και στο θέμα του εμβολίου δεν είναι αποδεκτό διότι το εμβόλιο χορηγείται προληπτικά σε υγιείς. Όχι θεραπευτικά σε πάσχοντες, όπως γίνεται με τα φάρμακα.

Το πρόβλημα είναι ότι το εμβόλιο κυκλοφορούσε με προσωρινή άδεια, είχε παρασκευασθεί σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα και ουσιαστικά δεν είχε μελετηθεί πλήρως. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι το εμβόλιο επιβλήθηκε από την Πολιτεία ουσιαστικά υποχρεωτικά. Είτε με άμεσο είτε με έμμεσο τρόπο. Ήταν δηλ.μια πολιτική απόφαση για ένα καινούριο και υπό μελέτη, ακόμη, προϊόν.

Το επόμενο, και ίσως σοβαρότερο πρόβλημα, ήταν ότι η Πολιτεία από την πρώτη μέρα κυκλοφορίας του εμβολίου, εγγυήθηκε για την ασφάλεια του προϊόντος. Μάλιστα από το υψηλότερο δυνατόν επίπεδο. «Το εμβόλιο είναι απολύτως ασφαλές» άκουσε ο κόσμος, με κατηγορηματικό τρόπο. Η διαπίστωση αυτή βέβαια δεν μπορούσε να είναι δουλειά της Πολιτείας, αλλά ήταν ένα καθαρά ιατρικό θέμα. 

Και όμως ακολούθησαν γιατροί που επίσης κατηγορηματικά μιλούσαν για την ασφάλεια ενός ακόμη αγνώστου στην πράξη προϊόντος, άρα χωρίς να έχουν στοιχεία στα χέρια τους. Όμως ακόμη και όταν άρχισαν να εμφανίζονται τα πρώτα δείγματα ανεπιθυμήτων ενεργειών υπήρχε επιμονή για την ασφάλεια του προϊόντος. Χαρακτηριστικός ήταν ο τρόπος που γιατρός, κυβερνητικό στέλεχος, απάντησε σε ερώτηση δημοσιογράφου: Το θέμα της ασφάλειας του εμβολίου έχει λυθεί οριστικά είπε και σηκώθηκε απαξιωτικά και έφυγε από τη συνέντευξη. Μάλιστα κύριοι, όταν ο πλανήτης είχε ήδη αρχίσει να ταρακουνιέται από τις παρενέργειες, το στέλεχος είχε λύσει το θέμα της ασφάλειας του προϊόντος. Βέβαια αυτό του εξασφάλισε τη δική του προαγωγή, και πιθανόν ήταν αυτό που τον ενδιέφερε και όχι η υγεία του κόσμου. 

Και για να είμαστε δίκαιοι την τακτική του υποχρεωτικού (ή μη) εμβολιασμού υποστήριξε η πλειονότητα του πολιτικού κόσμου. Συνεπώς ουδείς είναι άμοιρος ευθυνών.   

Άρα δύο πράγματα οφείλουν να κινηθούν σήμερα. Αγωγές κατά του Δημοσίου και αγώνας για άρση του ακαταδίωκτου όπου αυτό υπάρχει.