Πολλά από τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται σήμερα για θεραπεία διαφόρων λοιμώξεων ή λοιπών νόσων στηρίζονται σε παλαιότερες κλινικές μελέτες, που όμως με βάση τα τρέχοντα δεδομένα θεωρούνται ευρέως ως ανήθικες.
Μια τέτοια μεγάλη μελέτη για την ελονοσία άρχισε τη δεκαετία 1940 και συνεχίστηκε για πολλά χρόνια. Η μελέτη έγινε σε κρατούμενους φυλακών κοντά στο Σικάγο, με τη συμμετοχή του εκεί πανεπιστημίου, του Στρατού και του Υπουργείου Εξωτερικών. Από τη μελέτη προέκυψε το γνωστό φάρμακο πριμακίνη (άκρως αποτελεσματικό ανθελονοσιακό). Επίσης από τις μελέτες εκείνες γενικώς καταδείχθηκε και η σχέση των ανεπιθυμήτων ενεργειών με τη γενετική (φαρμακογενετική). Επι πλέον αναπτύχθηκε και η ιατρική ακριβείας, δηλ. η παροχή της σωστής θεραπείας, στον σωστό ασθενή, τη σωστή στιγμή.
Σήμερα, μια ερευνητική ομάδα με επικεφαλής ειδικούς στην ηθική αποκαλύπτει ότι τα πειράματα έγιναν σε μαύρους κρατούμενους και αναρωτιέται πόσο ηθικό είναι να μολύνεις κρατούμενους με το παράσιτο της ελονοσίας (ή κάτι άλλο τέλος πάντων) και πιθανόν χωρίς τη συναίνεση τους για τη δοκιμή θεραπειών.
JAMA. Published online June 11, 2025. doi:10.1001/jama.2025.8024
Εύλογες οι απορίες της Ομάδας, αλλά πάντα θα υπάρχει και κάποιος αντίλογος. Πως θα φτάναμε σε φάρμακα και συμπεράσματα αν δεν υπήρχαν οι μελέτες αυτές; Το πιο ορθό θα ήταν βέβαια να υπάρχει συναίνεση του συμμετέχοντος σε κάποια μελέτη. Κάτι που πιστεύω ότι γίνεται σήμερα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου