Οι χθεσινές συγκεντρώσεις ανά την Ελλάδα, μικρές ή μεγάλες αναλόγως πως βολεύει τον καθένα, έδειξαν ένα πράγμα. Ο κόσμος μέσα στο κατακαλόκαιρο, μέσα στον καύσωνα, σηκώθηκε από τον καναπέ του, το μπαλκόνι του, άφησε το κλιματιστικό του και πήγε να διαδηλώσει. Ειρηνικά και χωρίς κομματικά καπελώματα. Προσέξτε, δεν διαδήλωσε κατά των εμβολίων. Κατά της επιβολής αναγκαστικών μέτρων διαδήλωσε. Κατά της υποχρεωτικότητας. Στον 21ο αιώνα όπου η ελευθερία και η δημοκρατία έχουν κατοχυρωθεί με αγώνες, δεν μπορεί να επανερχόμαστε σε μέτρα αυταρχικά. Σε "αποφασίζουμε και διατάσσουμε".
Θέλω να κάνω το εμβόλιο; Θα το αποφασίσω εγώ. Γιατί μου το λέει ο δικός μου γιατρός. Όχι ο σηπτικός γιατρός που απειλεί τους πάντες με 20.000 κρούσματα ημερησίως. Όχι η αστεία ντοτορίνα που βγαίνει σε κάθε πρωϊνάδικο και δεν καταλαβαίνει ότι την δουλεύουν οι δημοσιογράφοι. Όχι ο παντελώς αναρμόδιος με λοιμώξεις, επιδημιολογία και εμβόλια που φωνάζει για απόλυτη υποχρεωτικότητα και για κατάρρευση των ΜΕΘ. Δεν ξέρω ποιο είναι το κέρδος αυτών και άλλων παρόμοιων ατόμων που απο τηλεοράσεως κατατρομοκρατούν. Ξέρω ότι τέτοιες συμπεριφορές οδηγούν σε αντίθετα αποτελέσματα.
Και ξέρω ότι όταν κάποιος σκέφτεται ψύχραιμα σκέφτεται σωστά. Όταν σκέφτεται υπό την επήρεια του φόβου, υπό την απειλή διωγμού ή υπό την μάχαιραν της απόλυσης τότε θα κάνει σίγουρα λάθος.
1 σχόλιο:
Ένα «όχι» που βγήκε από μια βαθιά πεποίθηση, είναι πολύ καλύτερο —και πιο μεγαλειώδες— από ένα «ναι» που ειπώθηκε για να ευχαριστήσει ή, χειρότερα, για να αποφύγει φασαρίες.
Μ. ΓΚΑΝΤΙ
Δημοσίευση σχολίου