Έλεγχος με «strep test» ήταν αρνητικός. Δεν ελήφθη φαρυγγικό επίχρισμα για καλλιέργεια. Γεν. ούρων έδειξε 3+ κετόνες και ΕΒ >1.030. Τέθηκε η διάγνωση ίωσης, χορηγήθηκαν αντιπυρετικά και υγρά και συστήθηκε επανεξέταση αν θα υπήρχε επιδείνωση. Η κατάσταση πράγματι επιδεινώθηκε σε λίγες ώρες, ο πυρετός αυξήθηκε , και οι λεμφαδένες ήσαν πιο τεταμένοι. Νέα εξέταση (σε άλλο ιατρείο). Ο γιατρός επανέλαβε το strept test το οποίο αυτή τη φορά ήταν εντονότατα θετικό. Χορηγήθηκε αντιβίωση και σε δύο ημέρες η ασθενής ήταν απύρετη.
Η περίπτωση αφορά μια κοινή αμυγδαλίτιδα, λοίμωξη από τις πλέον συχνές, που οι παιδίατροι αντιμετωπίζουν σε καθημερινή βάση. Διεθνώς έχουν εκδοθεί πάμπολλες οδηγίες για τη διάγνωση και θεραπεία της, από πάμπολλες επιστημονικές εταιρείες. Παρόλα αυτά τίποτε δεν έχει αλλάξει, ειδικά στην αντιμετώπιση της, τα τελευταία 50 χρόνια. Αδιάκριτη διάγνωση και αδιάκριτη χορήγηση αντιμικροβιακών.
Η κλινική διάγνωση είναι δύσκολη διότι δεν υπάρχουν πάντα τα κλασικά σημεία, τα οποία ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία. Για παράδειγμα, το παραπάνω περιστατικό παρουσίαζε ως προέχοντα σημεία την τραχηλική λεμφαδενίτιδα και τα κοιλιακά άλγη. Πολλές φορές παιδιά με ιογενή λοίμωξη του ανώτερου αναπνευστικού μπορεί να είναι και φορείς του στρεπτοκόκκου.
Η θεραπεία αποσκοπεί ουσιαστικά στην εκρίζωση του παθογόνου, μια και η λοίμωξη μπορεί να ιαθεί και μόνη της. Η εκρίζωση είναι αναγκαία για να αποφευχθούν οι μη πυώδεις επιπλοκές, ουσιαστικά ο ρευματικός πυρετός. Η θεραπεία μπορεί να είναι επίσης προβληματική. Η πενικιλλίνη (το κλασικό φάρμακο), έχει όχι καλή γεύση. Έτσι, οι παιδίατροι στρέφονται σε άλλα αντιμικροβιακά (ενώ δεν θα έπρεπε). Πολλοί συνιστούν βραχείες θεραπείες. Να γίνει όμως σαφές ότι μέχρι τώρα οι βραχείες αυτές θεραπείες δεν έχουν τεκμηριωθεί και δεν περιλαμβάνονται στις επίσημες οδηγίες.
Να σημειωθεί ότι ο έλεγχος για στρεπτόκοκκο με ταχείες δοκιμασίες πρέπει να αποτελεί κύριο μέλημα του παιδιάτρου. Στο παραπάνω περιστατικό γίνεται εμφανής η ανάγκη αυτή. Η ειδικότητα (ικανότητα του θετικού να ανιχνεύει τον στρεπτόκοκκο) της ταχείας δοκιμασίας ελέγχου είναι μεγαλύτερη από την ευαισθησία (ικανότητα του αρνητικού να αποκλείει τον στρεπτόκοκκο). Συνεπώς αν η δοκιμασία είναι θετική τότε πιθανότατα ο ασθενής έχει στρεπτοκοκκική λοίμωξη, αλλά αν είναι αρνητική αυτό δεν αποκλείει τη στρεπτοκοκκική λοίμωξη, με συνέπεια να απαιτείται στη συνέχεια καλλιέργεια. Όλα αυτά φυσικά προϋποθέτουν σωστή λήψη δείγματος. Η μη σωστή λήψη οδηγεί σε ανεπαρκές φορτίο μικροβίου και σε αρνητική δοκιμασία.
Ψευδώς θετικά τεστ μπορεί να υπάρχουν, αλλά είναι σπάνια και αυτό δεν πρέπει να επηρεάζει την απόφαση για θεραπεία. Οφείλονται συνήθως στο ότι μερικά στελέχη του Streptococcus milleri (που αποτελεί μέρος της χλωρίδας του στόματος) φέρουν στην επιφάνεια τους το group A carbohydrate antigen και έτσι αντιδρούν θετικά με τα τεστ του εμπορίου.
Στην παραπάνω περίπτωση ο γιατρός υποπτεύθηκε την στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα, πλην όμως δεν έδωσε καλλιέργεια μετά το αρνητικό ταχύ τεστ. Η παρουσία έντονης λεμφαδενίτιδας θα έπρεπε να τον ευαισθητοποιήσει περισσότερο προς τον στρεπτόκοκκο μια που η λεμφαδενίτιδα αποτελεί ισχυρό διαγνωστικό σημείο για την στρεπτοκοκκική αμυγδαλίτιδα. Ορθώς, όμως, συνέστησε στην ασθενή επανέλεγχο αν θα υπήρχε επιδείνωση των συμπτωμάτων.
Συμπερασματικά:
1. Απαραίτητη η χρήση των ταχέων διαγνωστικών μεθόδων.
2. Απαιτείται πολύ καλή λήψη δείγματος (με σωστό τρόπο)
3. Θετική δοκιμασία σημαίνει θεραπεία, εφόσον φυσικά υπάρχουν και συνοδά κλινικά σημεία και συμπτώματα
4. Αρνητική δοκιμασία ακολουθείται από καλλιέργεια
5. Θεραπεία εκλογής παραμένει η πενικιλλίνη
6. Τα βραχέα σχήματα δεν έχουν υιοθετηθεί ακόμη
7. Υπάρχει περιθώριο έναρξης της θεραπείας έως και 9 ημέρες για προστασία από ρευματικό πυρετό
8. Άρα υπάρχει και περιθώριο σωστής διάγνωσης κα στη συνέχεια θεραπείας.
Pediatrics 2001;108:1180-1186.
Clin Infect Dis. 2002;35:113-125.
Red Book: 2006
ΑΗRQ WebM-M, February 2007
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου