Ακούω αυτές τις μέρες τον θόρυβο που γίνεται γύρω από κάποιους ασφαλισμένους ή μάλλον ανασφάλιστους εργάτες του υπουργού Ανάπτυξης ή Απασχόλησης (αν δεν κάνω λάθος). Και γελάω. Ειδικά σήμερα που είχα μια συζήτηση. Με μια νεαρή κυρία των παραϊατρικών επαγγελμάτων. Γελάω για την υποκρισία όλων. Όλων μας.
Ποιος δεν απασχόλησε κάποιον παράνομα; Όχι ότι θέλω να διακιολογήσω τον υπουργό. Αυτός όφειλε να είναι άψογος. Για να δίνει το καλό παράδειγμα. Γιαυτό και μόνο τον λόγο θα έπρεπε να είχε ήδη απομακρυνθεί. Όμως δεν μπορούν όλοι οι άλλοι να αλαλάζουν για τα δίκαια του εργάτη! Όταν οι ίδιοι (ΟΛΟΙ) τα καταπατούν.
Ακούστε λοιπόν τη σημερινή συζήτηση. Η κυρία με το παραϊατρικό επάγγελμα δούλευε σε μεγάλο εργαστήριο της πόλης μας. Οκτάωρο. Και Σάββατο. Μισθός; 450 Ευρώ. Χωρίς ασφάλεια, χωρίς ένσημα, χωρίς τίποτε. Πληροφορήθηκε ότι και άλλες κοπέλλες της ιδίας κατηγορίας δούλευαν με τις ίδιες συνθήκες και σε άλλα εργαστήρια. Αφού ενώθηκαν πήγαν να διαμαρτυρηθούν. Και ο εργοδότης τους (μορφωμένος και αξιοπρεπής ιατρός) απάντησε: αν δεν σας αρέσει να φύγετε. Σαν και σας θα βρω άλλες πενήντα.
Θαυμάσια απάντηση. Μπορεί να δούμε τον κύριο αυτό (τους κυρίους μάλλον) και σε καμμιά ιατρική απεργία να διαδηλώνουν ότι το κράτος τούς εκμεταλλεύεται και δεν τους αμείβει ικανοποιητικά. Ή να τον δούμε σε κανένα πάνελ να ωρύεται υπέρ των ηθικών αξιών. Των άλλων βέβαια. Όχι των δικών του αξιών.
Αν αυτό δεν λέγεται υποκρισία, πως αλλοιώς λέγεται;
Μόνο ο υπουργός πρέπει να "ξηλωθεί" ή όλοι οι παρανομούντες εργοδότες; Και δεν είναι λίγοι αυτοί. Και οπωσδήποτε είναι και πολλοί από αυτούς που πρωτοστατούν στις εκδηλώσεις διαμαρτυρίας.
Αυτά αγαπητοί μου φίλοι. Πάντα στρουθοκαμηλίζουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου