Δεκεμβρίου 09, 2008

ΠΟΥ ΠΑΜΕ;;

H Ελλάδα καίγεται, η Ελλάδα καταστρέφεται, η Ελλάδα απεργεί απ΄ άκρου σε άκρο. Τα σχολεία και τα πανεπιστήμια κλειστά.

«Η εικόνα που βλέπουμε, δεν είναι και η πραγματικότητα»!!!
Δηλώσεις μετά την κυβερνητική επιτροπή, αργά τη νύχτα της Δευτέρας.


Ίσως αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση είναι όντως εικονική πραγματικότητα.
Με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να υποστηρίξει κανείς ότι ο πυροβολισμός ήταν σωστή ενέργεια της αστυνομίας. Αλλά και με κανέναν τρόπο δεν μπορεί επίσης να υποστηρίξει κανείς ότι η διαχρονική απάθεια και αδράνεια της αστυνομίας μπροστά σε όλους αυτούς τους βανδαλισμούς είναι σωστή ενέργεια. Και οι δυο ενέργειες είναι λανθασμένες.

Ποιος θα προστατεύσει τον αθώο πολίτη; (τον παρανομούντα τον προστατεύουν όλοι). Όταν όμως ακούμε από επίσημα χείλη περί «αμυνόμενης αστυνομίας», τι θα πρέπει να σκεφθούμε;; Θα πρέπει να πάρουμε το νόμο στα χέρια μας; Είναι δυνατόν αυτό να λέγεται ευνομούμενη πολιτεία;;

Tη στιγμή όμως που υπουργός ομολογεί από τηλεοράσεως ότι φοροδιαφεύγει, και δεν απολύεται πάραυτα, λογικό είναι να φθάσουμε εκεί που φθάσαμε.

Προ μηνός και πλέον είχα αναρτήσει ένα κείμενο σχετικά με την αναγκαιότητα ενός νέου ΟΧΙ. Το επαναλαμβάνω. Μάλλον είναι ακόμη επίκαιρο.

"Πριν πολλά πολλά χρόνια ο λαός μας έγραψε ιστορία λέγοντας το ηρωικό του ΟΧΙ. Πότε άραγε θα βροντοφωνάξει ο λαός μας το νέο του ΟΧΙ;
Σε όλους αυτούς που έσβησαν τα όνειρα μας, που έκλεψαν τα ιδανικά μας, που καπηλεύθηκαν την πίστη μας. Σε όλους αυτούς που μας στέρησαν την παιδεία (και δεν εννοώ τη μόρφωση, άλλο το ένα και άλλο το άλλο). Σε όλους αυτούς που μας δίδαξαν και μας επέβαλαν την αναξιοκρατία, την απάτη, την ανηθικότητα, τη λαμογιά, σαν ύψιστα αγαθά. Σε όλους αυτούς που οδήγησαν στον πάτο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σε όλους αυτούς που κατάντησαν σκουπίδι το μέσο με το οποίο περισσότερο επηρεάζεται (και φυσικά ελέγχεται) ο λαός - την τηλεόραση. Σε όλους αυτούς που ξεπουλάνε την πατρίδα μας μεθοδικά και σταδιακά. Σε όλους αυτούς που αντί να υπερασπίζονται τις Θερμοπύλες, χαρίζουν ονόματα και ιστορία. Σε όλους αυτούς που δεν δίστασαν να πουν ότι «αυτοί είναι οι Έλληνες». Μα οι Έλληνες ποτέ δεν ήταν τέτοιοι. Τους κατάντησαν έτσι όσοι είχαν στα χέρια τους τις τύχες του έθνους (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τα τελευταία πενήντα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου.
Και δεν άφησαν τίποτε όρθιο.
Ακόμη και η τελευταία καταφυγή κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, η Αθωνική Πολιτεία, μολύνθηκε βαρύτατα. Ας ελπίσουμε να μην χάθηκε οριστικά.
Μήπως λοιπόν χρειάζεται ένα νέο ΟΧΙ; Διαφορετικό από το πρώτο, αλλά πιο ισχυρό από εκείνο;"

17 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

πουθενά δεν πάμε.
πατώσαμε σαν έθνος.
χρειάζεται ανάταση του καθενός .
το ΟΧΙ στην αμάθεια και το μεγάλο ΝΑΙ στην ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ .

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Έχετε δίκηο.
Μόνο με την εκπαίδευση και την παιδεία γίνεται κάποιος άνθρωπος.

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Έλαβα ένα σχόλιο για την ανάρτηση που αφού λέει ό,τι λέει καταλήγει με το εξής:
"Έχετε το θάρρος να το δημοσιεύσετε αυτό; Αμφιβάλλω."

Ο σχολιαστής είναι ανώνυμος.

Ένας ανώνυμος λοιπόν, που δεν τολμά να βάλει την υπογραφή του, αμφισβητεί τη δυνατότητα μου να δημοσιεύσω το σχόλιο του. Στο κάτω κάτω δικό του είναι το σχόλιο όχι δικό μου.

Αν αυτό όμως δεν είναι θράσος, δεν ξέρω τι μπορεί να είναι. Τόσα χρόνια υπογράφω τα δικά μου κείμενα. Δεν έδειξα να φοβάμαι τίποτε.

Άλλοι φοβούνται και πίσω από την ανωνυμία λένε τα όσα λένε. Έτσι θα διορθωθεί η κοινωνία;

Μάθετε να διαβάζετε τις πλαϊνές στήλες του ιστολογίου.

ΔΗΜΟΣΙΕΥΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟΝ ΕΠΩΝΥΜΑ ΣΧΟΛΙΑ.

Ανώνυμος είπε...

Η ανωνυμία δείχνει δειλία .
Είναι όπως αυτοί που βάζουν την κουκούλα και καίνε τα δημόσια και ιδιωτικά αγαθά .
Βγάλε την κουκούλα και κάψε αν τολμάς .
Θέλει αρετή και τόλμη η ελευθερία.
Και η κριτική θέλει επωνυμία και υπογραφή.

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Σωστά κ. Μπάρκα.
Από το σκοτάδι της ανωνυμίας, μπορείς να λες και να κριτικάρεις τα πάντα.
Η υπευθυνότητα είναι να μπορείς να λες τα ίδια πράγματα επώνυμα.
Έτσι δείχνεις ότι τα πιστεύεις και είσαι και ενεργός πολίτης. Μιλώντας ανωνύμως δεν αλλάζεις τίποτε. Ικανοποιείς μόνον κάποια απωθημένα σου.

Ανώνυμος είπε...

Όταν οι πολίτες αισθάνονται απροστάτευτοι από τα τοκογλυφικά επιτόκια των τραπεζών..
Όταν ο εργαζόμενοι δουλεύουν απλήρωτες υπερωρίες στον ιδιωτικό τομέα (κυρίως) και σε άθλιες συνθήκες ..
Όταν ακόμα και το κράτος απασχολεί ανασφάλιστους συμβασιούχους (STAGE)πτυχιούχους νέους επί χρόνια στερώντας τους τα όνειρα..
Όταν τα βασικά είδη διατροφής στην Ελλάδα είναι πολύ ακριβότερα από τα αντίστοιχα στην Ευρώπη..
Όταν τα νέα ζευγάρια φυτοζωούν για να τα βγάλουν πέρα..
Όταν οι γιατροί μας, οι καλύτεροι της τάξης τους, υποαπασχολούνται ή ξενιτεύονται στα παραγωγικότερα χρόνια τους και δεν ιδρώνει κανενός το αυτί..
Όταν πτυχιούχοι με μεταπτυχιακά κ διδακτορικά μοιράζουν διδακτορικές πίτσες..
Όταν δυσκολεύεσαι να θυμηθείς τομέα ιδιωτικής ή δημόσιας δραστηριότητας χωρίς απάτη..
και παράλληλα...
ο έντυπος και ηλεκτρονικός τύπος ασχολείται με εκπομπές Lifestyle..
οι πολιτικοί με(οικογενειακές) business..
η εκκλησία με real estate..
οι συνδικαλιστές με θεσούλες αντίστοιχες των ¨αγώνων¨ τους..
και η ακαδημαϊκή κοινότητα με την αποκατάσταση των απογόνων της..
και όλα αυτά συμβαίνουν για χρόνια..χωρίς να διαφαίνεται κάποια ελπίδα αλλαγής
δεν πρέπει να απορούμε που η Ελλάδα καίγεται.
Δεν καίγεται από τις Molotov.
Καίγεται εδώ και χρόνια και δεν το έχουμε πάρει χαμπάρι.

Σάκης Τρατσέλας

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Πολύ σωστά τα γράφετε κ. Τρατσέλλα.
Και λίγα γράφετε.
Συμφωνώ απόλυτα.
Θίγετε όλες τις πτυχές της κακοδαιμονίας μας.
Υπάρχει ελπίδα;

Ανώνυμος είπε...

Πάντα υπάρχει ελπίδα κύριε Καβαλιώτη.
Η αξιοπρέπειά μας πάνω απ¨όλα.

paidiatros είπε...

Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ με τον Σάκη Τρατσέλα. Και τα συνυπογράφω. Πολλές φορές τα είχαμε γράψει, για ένα restart της κοινωνίας μας.
Να η ευκαιρία.

Μάριος Ανδρέου
Παιδίατρος

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Πρέπει να είμαστε πολλοί αυτοί που συμφωνούμε με όλα αυτά.
Νομίζω ότι είναι τόσο κοινώς αποδεκτά, ώστε πιθανόν να συμφωνεί όλος ο κόσμος.
Γιατί όμως δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι για βελτίωση;
Έχετε να προτείνετε κ. Ανδρέου; Λέτε να η ευκαιρία. Συμφωνώ. Πως όμως; Όλοι μας μέχρι στιγμής μόνο λέμε.
Ποια θα μπορούσε να είναι η πράξη;

Αν και πιστεύω ότι ο καθένας από το πόστο του, θα μπορούσε να βελτιώσει λίγο την κατάσταση, πράττοντας το σωστό.

Ανώνυμος είπε...

Επειδή με τις παρούσες συγκυρίες για να ανέβει κάποιος τα σκαλιά της οποιασδήποτε ιεραρχίας πρέπει να ¨μαθητεύσει¨ δίπλα σε κάποιον..
Και να δείξει μαθήματα ¨καλής συμπεριφοράς¨..
Να συμπεριφερθεί με τηλεοπτικούς όρους..
Και βάσει του ¨ο σκοπός (εξέλιξη) αγιάζει τα μέσα (που θα χρησιμοποιηθούν¨
Να παραβλέψει πολλά για να εξελιχθεί..
Να λειτουργεί με βάση τι χρωστά σε ¨χάρες¨..
για να έχει να λαμβάνει αργότερα.. σε ¨χάρες¨ πάλι
Και επειδή όταν τελικά επιτύχει το ¨στόχο¨ του θα είναι αλλοτριωμένος
και με πολλά ¨χρέη¨ που θα τον εμποδίζουν να παράγει έργο..ακόμη κι αν θέλει
(οι περισσότεροι δεν θέλουν)
Για τους λόγους αυτούς καμία πολιτική δύναμη δεν είναι ικανή να βγάλει τη χώρα από την κρίση..
(ούτε ακαδημαϊκή, δικαστική, θρησκευτική, οικονομική, πνευματική, καλλιτεχνική στους αντίστοιχους τομείς της δημόσιας ζωής)
Δε χρειάζονται ιδεολογικοί μαραθώνιοι,
Ούτε πολιτικοί μεσσίες
Ούτε σπουδές στο haward
για να λυθούν τα προβλήματα μας
Μέτρια μυαλά με έμφυτη την έννοια της δικαιοσύνης
Που να μη χρωστούν..
και να μην έχουν ¨μαθητεύσει¨..
Από οποιονδήποτε (ή από όλους τους ιδεολογικούς χώρους)
Χρειάζονται..
Αλλά αυτοί που έχουν τέτοιο εγκέφαλο
Ποτέ δε θα ανακατευτούν με τα κοινά
Ή αν ανακατευτούν
Θα τους ¨φάνε λάχανο¨ στην πρώτη στροφή.
Δεν πιστεύω ότι υπάρχει ελπίδα
Απορώ με τους μεγαλύτερους που το πιστεύουν
έχοντας ζήσει τόσες φορές τα ίδια και τα ίδια,
και θυμώνω και λίγο

Τρατσέλας Σάκης

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Κ. Τρατσέλα,

Για δεύτερη φορά σήμερα, περιγράψατε με ακρίβεια, παρά το νεαρόν της ηλικίας σας, την κατάντια της χώρας μας και την άγρια αλληλεξάρτηση θέσεων, εξελίξεων, κλπ. Περιγράψατε επακριβώς τι συμβαίνει πχ στο πανεπιστήμιο μας όπου αν δεν έχεις να δώσεις, δεν πρόκειται να πάρεις ποτέ. Αν δεν έχεις συγγενική, κομματική, εκκλησιαστική, οικονομική σχέση (να μην πω και σεξουαλική σχέση)δεν πρόκειται να πάρεις θέση εις τον αιώνα τον άπαντα. Και ας μην βαυκαλίζονται οι κατέχοντες ότι διορίσθηκαν αξιοκρατικά. Μόνον τον εαυτόν τους πείθουν. Οποιαδήποτε πέτρα και αν σηκώσεις κάποιο συμφέρον θα δεις από κάτω.
Βέβαια αυτό γίνεται και σε πολλές άλλες υπηρεσίες, με αποτέλεσμα - όπως πολύ σωστά λέτε - να μην μπορεί κανείς να παράγει ανεξάρτητο και σωστό έργο.
Δεν αισθάνεσθε οίκτο για τα ανθρωπάκια που σε όλη τους τη ζωή δεν τολμούν να αρθρώσουν κάποιο λόγο, ακόμη και όταν έχουν δίκιο, ακόμη και όταν είναι σε υψηλές θέσεις; Αναρωτηθήκατε γιατί; Μα γιατί πάντα είναι εξαρτώμενοι και ελεγχόμενοι.

Το ότι δεν χρειαζόταν να ξοδέψει κανείς χρήματα σπουδάζοντας στο London School of Economics για να φέρει σ΄ αυτό το χάλι την οικονομία, είναι κοινή παραδοχή.

Ακριβώς, κοινός και ανεξάρτητος νους χρειάζεται για να φέρει κάποιος αποτελέσματα.
Πως όμως; Όταν κάποτε προσπαθήσαμε κάποιοι να σχηματίσουμε μια ομάδα ανεξάρτητη, για να ασχοληθούμε με τον δήμο, απογοητευθήκαμε διότι όλοι λέγανε: και να θέλετε να διοικήσετε δίκαια, δεν πρόκειται να σας αφήσουν.

Πάντως μην είστε άδικος με εμάς τους μεγαλύτερους. Η ελπίδα ξέρετε πεθαίνει τελευταία.
Και εγώ παρά τα όσα είδα, ακόμη ελπίζω.
Δεν μπορεί να μην υπάρχουν σωστοί άνθρωποι. Απλώς δεν οργανώνονται.
Ευχαριστώ.

Ανώνυμος είπε...

στις 9 δεκεμβρίου, που διάβαζα το κείμενο και διάλογό σας, συμπληρώνονταν πολλά χρόνια από τότε που ο πατέρας μου σκοτώθηκε καθώς, οδηγώντας προσπάθησε να αποφύγει κάποιο αδέσποτο, λαβωμένο σκυλί. τα δάκρυά μου δεν μ'άφηναν να γράψω. αν ζούσε, σκεφτόμουν, θά'ταν τόσο δυστυχής σήμερα.

βλέπετε, μέσα από άδοξες μάχες, η θυγατέρα του -που ζει!- είναι ένα αξιοπρεπές φάντασμα. ξενιτεύτηκαν οι γονείς της στα μέσα του 60, ξενιτεύεται εκείνη ξανά και ξανά. μάλιστα τώρα, έχοντας στην αγκαλιά κι ένα μωρό.

κάποτε το κουράγιο σώζεται, αξιαγάπητοι συμπολίτες, ενώ γίνεται κανείς το θύμα του ρομαντισμού του. μακάρι οι κλασσικές σπουδές, η φιλοσοφία, να οδηγούσαν σε καλό. τουναντίον, εξαιρετικά δύσκολη κάμουν τη σύγχρονη αναπνοή, αφήστε το δρόμο..
καταφεύγει λοιπόν κανείς ολόενα ψηλότερα, χάνοντας επαφή με το είδος του τελικά.

νά'ταν η παιδεία ότι χρειάζεται.., μα υπάρχουν εκπαιδευμένα μυαλά - τέρατα, εξαίρετοι συγγραφείς - άθλιοι συνοδοιπόροι.

μήτε η μετριότητα (σε έλο το πλάτος της) μπορεί να συλλάβει (ή καταφέρει) εκείνο που απαιτεί άμετρη έμπνευση στη σύλληψή του και άδολη ζεστή καρδιά.

δεν οργανώνεται ένα τέτοιο φαινόμενο. εξάλλου, γνωρίζετε πολλοί από εσάς, το αληθινό πλαίσιο που περιβάλλει κοινωνίες που δεν πέρασαν καν από τα δικά μας ..επίκαιρα.

με εκτίμηση,
ζ. φυρογένη

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Kα Φυρογένη,
Ευχαριστώ για το σχόλιο. Όντως δύσκολα τα πράγματα.

Ανώνυμος είπε...

Κε καβαλιώτη ΔΥΟ προτάσεις θα έκανα.

1ον ΠΑΙΔΕΙΑ από το νηπαγωγείο..
2ον να ΜΗΝ ψησίσουμε κανένα από τα ΔΥΟ μεγάλα(;;;) κόμματα.

Συγνώμη που μιλάω πολιτικά, αλλά από παιδί έμαθα ότι τα ΠΑΝΤΑ είναι πολιτική.

Μάριος Ανδρέου
Παιδίατρος

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Κον Ανδρέου

Πολύ σωστός. Ακριβώς από το νηπιαγωγείο.

Όσο για το δεύτερο, σωστό αλλά δεν ξέρω πόσο μπορεί να λύσει το πρόβλημα.

Μήπως ένα κίνημα με άτομα άφθαρτα, καταξιωμένα και επιτυχημένα στον χώρο τους (όποιος και αν είναι αυτός ο χώρος), ανεξαρτήτως μορφώσεως, άτομα έντιμα και δίκαια, άτομα που ο λόγος τους να είναι συμβόλαιο, αποτελεί κάτι καλύτερο;

Ασχολούνται όμως αυτά τα άτομα με την πολιτική; Ή μάλλον θα τα αφήσουν να ασχοληθούν;

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Ενημερώνω τον αναγνώστη του ιστολογίου, που προ ολίγου έστειλε ένα ενδιαφέρον θα έλεγα σχόλιο, ότι δεν δημοσιεύονται ανώνυμα σχόλια. Το έχω πει πολλάκις. Αναγράφεται και στην πλαϊνή στήλη του ιστολογίου.