ΕΜΒΟΛΙΑ mRNA – ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΟΥΝ ΕΠΙΠΤΩΣΕΙΣ;

Υπάρχουν ισχυρισμοί και ανησυχίες για το αν το γενετικό υλικό ενός mRNA εμβολίου θα μπορούσε να εισέλθει μόνιμα στο DNA του λήπτη.

Το mRNA που περιέχεται στα δυο πρώτα εμβόλια κατά της Covid-19 έχει ως αποστολή να διδάξει το ανοσοποιητικό σύστημα πως να αναγνωρίζει τον κορωνοϊό και δεν χρειάζεται να εισέλθει στον πυρήνα ενός κυττάρου, όπου είναι αποθηκευμένο το DNA, για να εκπληρώσει την αποστολή του αυτή.

Για να γίνει τμήμα του DNA, το mRNA θα έπρεπε να υποστεί μια εξαιρετικά απίθανη, αλλά υποθετικά δυνατή, διαδικασία ώστε να μετατραπεί από mRNA σε DNA, να φτάσει στον πυρήνα του κυττάρου και να ενσωματωθεί στο υπάρχον  DNA. Ακόμα όμως κι αν συμβεί αυτό, θεωρείται επίσης εξαιρετικά απίθανο να προκαλέσει κάποια προβλήματα.

Το "m" στο mRNA σημαίνει "messenger" δηλ. αγγελιοφόρος. Δηλ. κάτι που μεταφέρει ή  φέρνει ένα μήνυμα στον οργανισμό, το οποίο μήνυμα λέει στο ανοσοποιητικό σύστημα τι να ψάξει και να κάνει εάν εισέλθει ένας κορωνοϊός.  Αυτό το μήνυμα πρέπει πρώτα να αποκωδικοποιηθεί από τα ριβοσώματα, κάτι που συμβαίνει όμως εκτός του πυρήνα όπου βρίσκεται το DNA. Το αποκωδικοποιημένο μήνυμα στη συνέχεια δείχνει στα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος πώς είναι δομημένες κάποιες πρωτεΐνες του κορωνοϊού. Αυτό οδηγεί το σύστημα να ετοιμασθεί κατά των συγκεκριμένων πρωτεϊνών, παράγοντας αντισώματα, τα οποία θα εξουδετερώσουν τον ιό σε μελλοντική επαφή. Μετά την αποκωδικοποίηση του μηνύματος mRNA, το σύστημα αποβολής απορριμάτων του κυττάρου καταστρέφει το mRNA. Συνεπώς δεν μπορεί να παραμείνει άθικτο το mRNA και να βρει κάποια δίοδο προς τον πυρήνα του κυττάρου όπου υπάρχει το DNA.

Το ανθρώπινο σώμα μπορεί να μετατρέψει το DNA σε mRNA. Aυτή όμως είναι συνήθως μια  μονόδρομη διαδικασία. Το αντίθετο είναι εξαιρετικά δύσκολο και σπάνιο να συμβεί. Θεωρητικά, υπάρχει ένας τρόπος για τον οργανισμό να μετατρέψει mRNA σε DNA. Αυτό συμβαίνει εάν τα κύτταρα καταφέρουν να «συλλάβουν» πρωτεΐνες που κωδικοποιούνται από το γονίδιο LINE-1 retrotransposon. Το γονίδιο αυτό οδηγεί το κύτταρο στο πώς να φτιάξει την πρωτείνη αντίστροφη τρανσκριπτάση, η οποία μπορεί να «διαβάσει» το mRNA και να το μετατρέψει σε τμήμα DNA. Οι πιθανότητες να συμβεί αυτό είναι πολύ μικρές και σπάνιες. Ακόμη όμως κι αν συμβεί και το νέο DNA ενσωματωθεί στο υπάρχον DNA, ακόμη και τότε οι πιθανότητες αρνητικών συνεπειών είναι ελάχιστες.

Το όφελος από τη λήψη του εμβολίου και συνεπώς από την ελαχιστοποίηση προσβολής από COVID-19 (με όλες τις συνέπειες), υπερβαίνει κατά πολύ την σπάνια πιθανότητα μιας τέτοιας μετατροπής.

Μερικές από τις αντιρρήσεις για τη διαδικασία μέσω mRNA, προέρχονται ίσως από αυτά που γνωρίζουμε μέχρι σήμερα για κάποιους άλλους ιούς. Π.χ., ο ιός της ανεμευλογιάς-ζωστήρα, προκαλεί την ανεμευλογιά και μετά λαθροβιώνει στα κύτταρα μας για δεκαετίες, έως ότου διεγερθεί στο μέλλον και προκαλέσει έρπητα ζωστήρα. Ένας άλλος ιός, ο HIV, μεταφέρει το δικό του αντίγραφο της αντίστροφης τρανσκριπτάσης στα κύτταρα του οργανισμού, και έτσι επιτρέπει την μετατροπή του RNA του ιού σε DNA και στη συνέχεια ενσωμάτωση του στο DNA του οργανισμού. 

Αλλά κανένα από τα τρέχοντα mRNA εμβόλια για την Covid-19 που είναι διαθέσιμα ή δοκιμάζονται δεν περιέχει ακέραιο κορωνoϊό. Απλά, τα εμβόλια αυτά περιέχουν mRNA, κάποια πρωτεΐνη ή RNA τα οποία ειδοποιούν ή κατευθύνουν το ανοσοποιητικό σύστημα.