ΜΕΙΩΣΗ ΤΟΥ ΠΟΝΟΥ ΚΑΤΑ ΤΟΥΣ ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥΣ

Ο πόνος κατά τον εμβολιασμό ενός παιδιού είναι υπαρκτό πρόβλημα και μπορεί να προκαλέσει άγχος στους γονείς και διαταραχή στη συμπεριφορά των παιδιών. Ο γιατρός οφείλει να βοηθήσει ώστε να απαλυνθεί η όλη διαδικασία.

Πριν την ένεση προετοιμάζεται το παιδί (αναλόγως ηλικίας) κατάλληλα: ομιλία, επεξήγηση, παραμύθι, βαθιές αναπνοές. Κατά τη διάρκεια της ένεσης ένα αστείο του γονιού μπορεί να αποφορτίσει την κατάσταση.

Σε βρέφη κάτω των 6 μηνών χορηγείται σακχαρούχο διάλυμα κατά τη διάρκεια της ένεσης. Η μέθοδος είναι ανέξοδη και βοηθά πολύ.

Η χρήση τοπικών αναισθητικών δεν ενδείκνυται διότι απαιτεί χρόνο και έχει κόστος οικονομικό.

Μετά τον εμβολιασμό, η πίεση στο σημείο της ένεσης βρέθηκε ότι μειώνει αισθητά τον πόνο.

Σε περίπτωση που απαιτούνται 2 εμβόλια συγχρόνως καλύτερα είναι να γίνονται την ίδια στιγμή εφόσον υπάρχει δυνατότητα προσωπικού στο ιατρείο, παρά να ακολουθεί το ένα το άλλο.

Οι εμβολιασμοί γίνονται στον μηρό (προσθιοπλάγια επιφάνεια) μέχρι την ηλικία των 18 μηνών και στον δελτοειδή μετά την ηλικία των 36 μηνών. Στις ηλικίες 18-36 μηνών η επιλογή γίνεται κατά περίπτωση.

Ο ΧΟΡΟΣ ΤΩΝ ΑΣΒΩΝ

Είδαμε ξανά τον χορό του θανάτου. Γύρω από την πάσχουσα εξουσία. Χωρίς καμμία σκέψη ότι πρόκειται για ένα απλό ανθρώπινο συμβάν. Που θα έπρεπε να το σεβαστούν. Που μπορεί να συμβεί στον καθένα μας. Που συμβαίνει στον καθένα μας. Και που όλοι το αντιμετωπίζουμε φυσιολογικά. Με όση δύναμη έχουμε μέσα μας. Και με όση δύναμη μας δίνει αυτός στον οποίον πιστεύουμε. Όμως οι άνθρωποι αυτοί στερούνται πίστεως. Διότι είναι απλώς επαγγελματίες. Στυγνοί επαγγελματίες. Και πράττουν αποκλειστικά και μόνον για την εξυπηρέτηση του προσωπικού τους συμφέροντος. Πατώντας πολλές φορές επί πτωμάτων. Χωρίς να αντιλαμβάνονται ότι και αυτοί κάποια μέρα πτώματα θα γίνουν. Και καταστρέφοντας υπολήψεις και προσωπικότητες. Είναι στη φύση των ανθρώπων αυτών; Ίσως. Το βλέπουμε εξάλλου και στην καθημερινότητα. Σε πράξεις συνήθους βίου. Δεν ορωδούν προ ουδενός. Ηδονίζονται καταστρέφοντας και ποδοπατώντας, και ενεργώντας κατ΄ εντολήν. Το κέρδος τους; Πολλές φορές δεν υπάρχει, όταν μάλιστα είναι σε ανώτερες θέσεις. Απλώς περιχαρακώνουν τη δικιά τους «ανώτερη θέση». Γιατί είναι ανασφαλείς και ανίκανοι. Και γιατί αναρριχώνται με τους γνωστούς τρόπους. Οι άνθρωποι είναι απλώς ασβοί. Και είναι οι πρώτοι που σέρνουν τον χορό. Κατά παντός. Απέναντι στην αγάπη που θα έπρεπε να εκπέμπουν, παραθέτουν το μίσος, και αντί της ηθικής που θα έπρεπε να διδάσκουν, κολυμβούν στο πέλαγος της ανηθικότητας τους. Να τα χαίρονται και τα δύο. Οι ασβοί.

ΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΚΙΚΕΣ ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΣΕ ΔΡΕΠΑΝΟΚΥΤΤΑΡΙΚΗ ΑΝΑΙΜΙΑ

Aσθενείς με δρεπανοκυτταρική αναιμία έχουν 30-600 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα για πνευμονιοκοκκική μηνιγγίτιδα και άλλες σοβαρές λοιμώξεις από ότι ο γενικός πληθυσμός. Το πνευμονιοκοκκικό λοιπόν εμβόλιο λογικά θα πρέπει να έχει ευεργετική επίπτωση στους ασθενείς αυτούς. Πράγματι, σε μελέτη 2026 ασθενών με δρεπανοκυτταρική αναιμία διαπιστώθηκε ότι η χρήση του επταδύναμου εμβολίου οδήγησε σε μείωση των διεισδυτικών πνευμονιοκοκκικών λοιμώξεων κατά 93.4% (περίοδος τετραετίας) σε παιδιά μικρότερα των 5 χρόνων. Αναλυτικότερα, η συχνότητα των λοιμώξεων μειώθηκε από 2044 περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού σε 134/100.000 (p<0.01). Σε παιδιά μικρότερα των 2 χρόνων η μείωση ήταν 90.8%. Από 3.630 σε 335 περιπτώσεις ανά 100.000 πληθυσμού.

Clin Infect Dis. 2007;44:1428-1433.

Λίγη δροσιά στον καύσωνα. Μόνο που τα αναψυκτικά δροσίζουν μεν, δεν ξεδιψάνε δε.

Παίζοντας με την άμμο

γ-ΣΦΑIΡΙΝΗ ΚΑΙ ΕΓΚΥΟΣ

Η χρήση γ-σφαιρίνης μετά έκθεση σε σοβαρές για την έγκυο λοιμώξεις, πχ ερυθρά, ιλαρά, ανεμευλογιά, ηπατίτιδα (ειδικά Α), μπορεί να τροποποιεί την κλινική συμπτωματολογία αλλά δεν έχει αποδειχθεί ότι μπορεί να προλάβει τη νόσο ή την πιθανότητα ιαιμίας, σε επίνοσα άτομα. Έτσι η χρήση της σφαιρίνης για προστασία του εμβρύου από τις παραπάνω λοιμώξεις είναι αμφισβητούμενης αξίας.
Στην ερυθρά, που αποτελεί και το κύριο νόσημα με τις σοβαρότερες επιπτώσεις στην έγκυο, η χρήση της σφαιρίνης περιορίζεται σε περιπτώσεις όπου η θεραπευτική έκτρωση είναι μη αποδεκτή.

Remington&Klein 2006

ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΕΓΚΥΟΣ

Οι λοιμώξεις μπορεί να είναι δυνητικά επικίνδυνες σε οποιονδήποτε και ιδιαίτερα στις εγκυμονούσες. Μερικά απλά μέτρα που μπορεί να λάβει μια έγκυος για να προφυλαχθεί από σοβαρές (γι αυτήν) λοιμώξεις είναι:

• Αποφυγή επαφής με άτομα που νοσούν από κάποια λοίμωξη.
• Αποφυγή σεξουαλικών σχέσεων με σύντροφο που έχει εμφανείς αλλοιώσεις στα έξω γεννητικά όργανα.
• Αποφυγή κατανάλωσης ωμού ή μη καλά μαγειρευμένου κρέατος (αρνί, χοιρινό, μοσχάρι), διότι μπορεί να περιέχει T. gondii.
• Αποφυγή επαφής με κόπρανα κατοικιδίων και ειδικότερα γάτας διότι μπορεί να περιέχουν ωοκύστεις T. gondii.
• Αποφυγή κατανάλωσης μη παστεριωμένων γαλακτοκομικών προϊόντων και μη καλά μαγειρευμένων πουλερικών διότι μπορεί να είναι μολυσμένα με L. monocytogenes.

ΕΜΒΟΛΙΟ ΑΝΕΜΕΥΛΟΓΙΑΣ - ΑΝΤΙΣΩΜΑΤΙΚΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Έχει παρατηρηθεί ότι πολλά άτομα αντιδρούν με ισχυρό τίτλο αντισωμάτων στο εμβόλιο της ανεμευλογιάς, ενώ άλλα όχι. Φαίνεται ότι αυτό οφείλεται σε γενετικούς παράγοντες, όπως προκύπτει από μια πρόσφατη εργασία (Pediatr Infect Dis J 2007;26:300-305). Ο μετεμβολιαστικός έλεγχος (στην 6η εβδομάδα) αδελφών σε σχέση με μη αδέλφια έδειξε ότι στα αδέλφια οι τίτλοι ήταν παρόμοιοι σχεδόν, ενώ σε μη συγγενικά άτομα διέφεραν. Οι συγγραφείς τονίζουν ότι η κληρονομικότητα της αντισωματικής απάντησης ήταν 45%. Αν και το ποσοστό αυτό είναι μικρότερο από ότι στο εμβόλιο της ιλαράς (88.5%), ταιριάζει με τα ποσοστά του εμβολίου της ερυθράς (45.7%) και της διφθερίτιδας (49%). Περαιτέρω μελέτες ίσως οδηγήσουν σε καλύτερη κατανόηση των παραγόντων που εμπλέκονται στην ανοσολογική απάντηση προς το εμβόλιο της ανεμευλογιάς.

ΠΡΟΒΙΟΤΙΚΑ-ΠΡΟΩΡΑ-ΕΝΤΕΡΟΚΟΛΙΤΙΔΑ

Είναι πιθανόν τα προβιοτικά να μειώνουν τον κίνδυνο νεκρωτικής εντεροκολίτιδας στα πρόωρα κάτω των 33 εβδομάδων κύησης. Για να επιβεβαιωθεί αυτό απαιτούνται ευρείες μελέτες μια και οι μέχρι σήμερα υπάρχουσες, δεν έχουν λύσει τα θέματα της επακριβούς δοσολογίας, της διάρκειας χορήγησης και του είδους του προβιοτικού. Προς το παρόν τα συνήθη μέτρα προφύλαξης από τη νεκρωτική εντεροκολίτιδα είναι ο θηλασμός και η όσο το δυνατόν μεγαλύτερη ηλικία κύησης.

Lancet 2007, 369:1578-1580, 1614-1620

ΛΟΙΜΩΞΕΙΣ ΚΑΙ ΣΧΟΛΕΙΟ - VI

Λοιμώδες ερύθημα (πέμπτη νόσος)

• Αίτιο ο ιός Parvovirus B19.
• Συχνή και ήπια λοίμωξη των παιδιών.
• Πυρετός, κεφαλαλγία, μυαλγίες, πονόλαιμος. Στη συνέχεια (λίγες ημέρες μετά την ύφεση των συμπτωμάτων), εξάνθημα στο πρόσωπο (σαν από χαστούκι), και λιγότερο στον κορμό και στα άκρα. Μπορεί να υφεθεί και να υποτροπιάσει. Λιγότερο συχνά: λεμφαδένες ψηλαφητοί, κόκκινα μάτια, πονόλαιμος, διάρροια και ενίοτε αιμορραγικό εξάνθημα. Σε μεγαλύτερα παιδιά μπορεί να υπάρξουν αρθραλγίες και διόγκωση αρθρώσεων.
• Η εικόνα επιδεινώνεται με την έκθεση στον ήλιο.
• Η υποκλινική λοίμωξη είναι συχνή.
• Η ανοσία που προκαλείται είναι μακροχρόνια.
• Έγκυες επίνοσες έχουν κάποιον μικρό κίνδυνο για αποβολή αν νοσήσουν.
• Χρόνος επώασης 4-21 ημέρες.
• Πολύ μεταδοτική νόσος. Πιθανότητα μικροεπιδημιών.
• Μετάδοση μέσω ρινοφαρυγγικών εκκρίσεων από άτομο σε άτομο. Κυρίως με πτάρνισμα και βήχα. Επίσης με μολυσμένα σκεύη (πχ ποτήρια).
• Η μετάδοση γίνεται μία περίπου εβδομάδα πριν την εμφάνιση του εξανθήματος. Μετά την εμφάνιση του εξανθήματος δεν μεταδίδεται η νόσος.
• Αποκλεισμός από το σχολείο δεν απαιτείται μια και η νόσος δεν μεταδίδεται όταν πια έχει αναγνωρισθεί.
• Δεν συνιστάται απομάκρυνση εγκύων του προσωπικού τού σχολείου.
• Μολυσμένα με ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις αντικείμενα πρέπει να απορρίπτονται κατάλληλα.
• Καλό πλύσιμο των χεριών μετά επαφή με ρινοφαρυγγικές εκκρίσεις ή μολυσμένα αντικείμενα.
• Κάλυψη του στόματος με μαντήλι κατά τον βήχα.
• Δεν υπάρχει ειδική θεραπεία.

ΧΡΟΝΙΟΣ ΒΗΧΑΣ ΣΤΑ ΠΑΙΔΙΑ

• Διάρκεια βηχός πλέον των 4 εβδομάδων
• Μια ανατομική και μια διαγνωστική προσέγγιση μπορεί να οδηγήσουν σε θεραπεία στο 98% των περιπτώσεων
• Η διάγνωση κατευθύνεται από την ύπαρξη οδηγών σημείων
  - Wheezing = άσθμα ή λαρυγγομαλακία
  - Ρόγχοι = παρεγχυματική βλάβη
  - Πυώδης βήχας/απόχρεμψη = βρογχεκτασία ή κυστική ίνωση
  - Πληκτροδακτυλία = πυώδης πνευμονοπάθεια
  - Μη πρόσληψη βάρους = σοβαρή συστηματική νόσος
• Η παραρινοκολπίτιδα δεν φαίνεται να παίζει μεγάλο ρόλο στον χρόνιο βήχα
• Απαιτείται διάκριση του βήχα σε
  Ξηρό = εμπειρική θεραπεία με εισπνεόμενα στεροειδή
  Υγρό = εμπειρική θεραπεία με αντιμικροβιακά
• Αν η θεραπεία δεν αποδώσει, απαιτείται περαιτέρω διερεύνηση για
  - ανοσοανεπάρκεια
  - κυστική ίνωση
  - ιδιαίτερες λοιμώξεις
  Καθώς και έλεγχος με (κατά περίπωση)
  - Αξονική τομογραφία ή
  - Λαρυγγοσκόπηση ή
  - Βρογχοσκόπηση
• 
  Αmerican College of Chest Physicians (ACCP)
  British Thoracic Society (BTS)
  European Respiratory Society
  Αnn Allergy Asthma Immunol. 2007;98:305-313.

ΑΜΟΙΒΕΣ - ΙΙ

Με αφορμή ένα post με θέμα"Αμοιβές" που ανεβάσαμε προ ημερών, δημοσιεύθηκε ένα εκτενές ρεπορτάζ σε εφημερίδα της πόλης μας.

Η άποψη μας είναι αυτή που φαίνεται στο post εκείνο. Τίποτε παραπάνω και τίποτε λιγότερο. Και αυτό επειδή στο δημοσίευμα αναφέρονται και πολλά άλλα (καθώς και εκφράσεις) και από άλλους συναδέλφους. Ειπώθηκαν όσα αναφέρονται στο post.

Απλώς έγινε καταγραφή ενός περιστατικού. Αληθούς περιστατικού. Δεν γνωρίζουμε αν υπάρχουν κατευθύνσεις ή εκμετάλλευση ή ό,τιδήποτε άλλο. Εκείνο που γνωρίζουμε είναι οι αμοιβές. Οι υψηλές αμοιβές. Και μας ενοχλεί. Όχι μόνον γιατί εμείς δεν αμειβόμεθα από το κράτος τόσο πλουσιοπάροχα. Εξάλλου μόνοι μας διαλέξαμε τον δημόσιο τομέα. Μας ενοχλεί διότι στους ιδιωτικούς φορείς οι γονείς δεν ενοχλούνται από τίποτε, δεν ασχολούνται με τον βαθμό του γιατρού, δεν τους αφορά το ότι δεν έχουν άμεση πρόσβαση στον φάκελλο του ασθενούς, δεν τους πειράζει ότι η πολυθρόνα που θα ξαπλώσουν το βράδυ στο δωμάτιο χρεώνεται επιπλέον. Και δεν διαμαρτύρονται όταν ο άνθρωπος της ασφάλειας τους οδηγεί στην έξοδο όταν τελειώσει το επισκεπτήριο. Ουδέποτε διανοούνται να πουν στον ιδιωτικό φορέα και στους εκεί εργαζόμενους: εμείς σας πληρώνουμε και έχουμε δικαιώματα.

Και μας ενοχλεί αυτή η συμπεριφορά ξέρετε γιατί; Διότι οι ίδιοι άνθρωποι όταν έρθουν στο νοσοκομείο (όπου νοσηλεύονται δωρεάν) απαιτούν τα πάντα. Κάτι να τους φανεί στραβό αρχίζουν τις φωνές. Τις περισσότερες φορές δεν σέβονται τους κανονισμούς του νοσοκομείου. Επιμένουν να παραμένουν καθόλη της διάρκειας της ημέρας και της νύκτας στο δωμάτιο του ασθενούς. Και όχι ένας αλλά συνήθως περισσότεροι. Ζητούν πάντα υψηλόβαθμους γιατρούς. Ζητούν συνέχεια τον διευθυντή. Διαμαρτύρονται για τους νεαρούς. Πόσες φορές δεν μας πέταξαν στα μούτρα τη φράση: "Άκου να σου πω, ρε. Ξέρεις ότι εγώ σε πληρώνω εσένα;" Εννοώντας φυσικά ότι πληρώνει μέσω των φόρων του. Δεν νομίζουμε ότι αυτό θα μπορούσε να ειπωθεί σε ιδιωτικό φορέα. Στα νοσοκομεία μας (το πιστεύω απόλυτα) όλοι έχουν ίση μεταχείριση. Και ο τελευταίος ασθενής έχει τα ίδια δικαιώματα. Αλλά δεν μπορεί και ο τελευταίος ασθενής να μας απειλεί με κανάλια και δημοσιογράφους συνεχώς.
Έχουν και οι γιατροί αξιοπρέπεια και προσωπικότητα και δεν είναι δυνατόν να υποκλίνονται στις ιδιοτροπίες του καθενός.

Και εδώ νοιώθουμε την απουσία του κράτους. Το οποίο συνήθως δίνει δίκηο στον ασθενή (και τους συγγενείς). Δεν αναρωτήθηκε αν ο γιατρός μπορεί να έχει και αυτός δίκηο. Διότι είναι και αυτός άνθρωπος. Και διότι έχει και αυτός τα όρια του. Δεν μπορεί ο γιατρός να εργάζεται επί 30-32 ώρες συνεχώς (χωρίς να κοιμηθεί) και να απαιτούμε γαλατική ευγένεια. Και αν νομίζει το κράτος ότι δεν συμβαίνει αυτό το εξαντλητικό ωράριο, είναι πολύ γελασμένο. Μπορεί να μην συμβαίνει συνεχώς και σε όλα τα νοσοκομεία, αλλά δεν είναι και ασύνηθες. Τυχαίο παράδειγμα η χθεσινή εφημερία στη δική μας κλινική. Ούτε μισή ώρα ύπνος για τους εφημερεύοντες. Και αυτό συμβαίνει συχνά όταν η πολιτεία δεν μπορεί να διαθέσει παραπάνω χρήματα για περισσότερους εφημερεύοντες. Οι οποίοι φυσικά κάποια στιγμή θα γίνουν και επικίνδυνοι από την κόπωση.

Αυτά μας φταίνε και φωνάζουμε για την ανισότητα των αμοιβών και των συνθηκών εργασίας. Δεν μας φταίει αυτός καθαυτός ο ιδιωτικός τομέας. Αυτός τη δουλειά του κάνει. Αλλά γιατί τόση απαξίωση στον δημόσιο τομέα; Γιατί αυτοί οι πενιχρότατοι μισθοί;

Εδώ και δεκαετίες ακούμε να κυκλοφορούν αστρονομικά ποσά παντού. ..Και όλοι γνωρίζουμε που πηγαίνουν τα ποσά αυτά. Τίποτε και ποτέ δεν θα περισέψει ώστε να δώσει η πολιτεία κάτι και για τους γιατρούς; Και να μην ακούσουμε το παραμύθι με τα φακελάκια διότι δεν μπορεί για κάποιους κακοήθεις να εκτίθεται ολόκληρος κλάδος εργαζομένων.

Σκοπός μας ήταν ακριβώς η αναφορά των συνθηκών εργασίας σε συνδυασμό με τις απαιτήσεις της κοινωνίας και τις αμοιβές της πολιτείας. Η οποία πολιτεία κάπου κάπου θα έπρεπε να επιβραβεύει ηθικά τουλάχιστον, τουλάχιστον τον ειδικευόμενο, και όχι να τον επιπλήττει αν πχ αργήσει κάποια μέρα στη δουλειά του.

Αυτά!

ΚΑΛΟΣ ΑΕΡΙΣΜΟΣ - ΠΑΝΤΑ ΩΦΕΛΕΙ

Σε πολύ πρόσφατη μελέτη [PLoS Med 2007, 4(2)], διαπιστώθηκε ότι σε νοσηλευτικά ιδρύματα, ο καλός φυσικός αερισμός του χώρου (ανοικτές πόρτες και παράθυρα σε τακτά διαστήματα) μειώνει τον κίνδυνο μετάδοσης και διασποράς των αερογενώς μεταδιδομένων λοιμώξεων (και ειδικά της ΤΒ) και είναι καλύτερος από τον εξαερισμό που παρέχουν τα μηχανικά συστήματα (και φυσικά πιο φθηνός). Αν μάλιστα τα δωμάτια είναι ψηλοτάβανα και τα παράθυρα μεγάλα τότε η προστασία είναι ακόμη καλύτερη.

Είναι κάτι που το γνωρίζαμε πρακτικά από παλιά. Και όλοι το εφαρμόζουμε και στα σπίτια μας. Όχι βέβαια για λοιμώξεις, αλλά για τη γενική καθαριότητα και υγιεινή του χώρου όπου ζούμε.

Καλός λοιπόν και συχνός αερισμός των χώρων. Οι γιαγιάδες μας έλεγαν: "το κρύο σκοτώνει τα μικρόβια".

ΓΟΝΟΚΟΚΚΙΚΗ ΛΟΙΜΩΞΗ

H γονόρροια αποτελεί (και σήμερα) μια από τις συχνότερες σεξουαλικά μεταδιδόμενες λοιμώξεις. Το ενδιαφέρον δεν είναι σ’ αυτό ή στην αύξηση της συχνότητας της, αλλά στο γεγονός ότι το παθογόνο αίτιο είναι πλέον αρκούντως ανθεκτικό στα κλασικά μέχρι τώρα αντιμικροβιακά (πενικιλλίνη, σουλφοναμίδες, τετρακυκλίνη) αλλά και στις κινολόνες (κιπροφλοξασίνη, οφλοξασίνη, λεβοφλοξασίνη) που χρησιμοποιούντο τελευταίως για τη θεραπεία της λοίμωξης.

Αυτό οδήγησε το CDC των ΗΠΑ να τροποποιήσει τις συστάσεις θεραπείας και να συστήνει τη χρήση κεφαλοσπορινών, στις οποίες μέχρι στιγμής δεν έχει διαπιστωθεί αντοχή της N. gonorrhoeae.

Στις γυναίκες οι επιπλοκές της γονόρροιας αφορούν: φλεγμονώδη νόσου του εντέρου, χρόνια άλγη πυέλου, στείρωση, έκτοπη κύηση. Στους άνδρες οι επιπλοκές είναι πιο σπάνιες και αφορούν επιδυδιμίτιδα και στείρωση. Η γονόρροια, όπως και όλα τα σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα, αυξάνει τον κίνδυνο για HIV λοίμωξη. Σπανιότατα η γονόροροια μπορεί να οδηγήσει σε αρθρίτιδα, μηνιγγίτιδα, ενδοκαρδίτιδα.

Η συνιστώμενη σήμερα (ΜΜWR, April 2007) θεραπεία της μη επιπεπλεγμένης γονοκοκκικής λοίμωξης τραχήλου, ουρήθρας και πρωκτού είναι:

κεφτριαξόνη 125 mg IM σε 1 εφάπαξ δόση

ή κεφιξίμη 400 mg p.o. σε 1 εφάπαξ δόση.

Απαιτείται συγχρόνως και θεραπεία χλαμυδιακής λοίμωξης αν αυτή δεν έχει αποκλεισθεί.
Εναλλακτικά θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν τα παρακάτω σχήματα: σπεκτινομυκίνη 2 g ΙΜ σε 1 εφάπαξ δόση, ή κάποια κεφαλοσπορίνη σε 1 εφάπαξ δόση δηλ. κεφτιζοξίμη 500 mg IM; Κεφοξιτίνη 2 g IM + προβενεκίδη 1 g p.o.; κεφοταξίμη 500 mg IM.

Σε μη επιπεπλεγμένες γονοκοκκικές λοιμώξεις φάρυγγα συνιστάται:

κεφτριαξόνη 125 mg IM σε 1 εφάπαξ δόση + θεραπεία χλαμυδιακής λοίμωξης αν αυτή δεν έχει αποκλεισθεί.

Εναλλακτική θεραπεία δεν αναφέρεται προς το παρόν.

ΕΠΑΝΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ ΓΙΑ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β

Πολλές φορές έχει ειπωθεί το θέμα αυτό αλλά και πάρα πολλές φορές συνεχίζει να είναι αντικείμενο ερωτήσεων.

Τι ισχύει σήμερα;

• Αναμνηστική δόση σε κατά τα άλλα υγιή άτομα δεν χρειάζεται.
• Σε άτομα με αιμοδιύλιση ή σε άτομα με ανοσοκαταστολή που συνεχίζουν να είναι σε κίνδυνο για ηπατίτιδα Β, γίνεται κάθε χρόνο έλεγχος των anti-HBs. Αν ο τίτλος είναι μικρότερος των 10 mlU/mL, τότε χορηγείται αναμνηστική δόση.
• Σε άτομα που δεν ανέπτυξαν τίτλο αντισωμάτων μεγαλύτερο των 10 mlU/mL μετά τον βασικό εμβολιασμό, χορηγείται άπαξ μια νέα σειρά εμβολίου (3 δόσεις). Άτομα που παραμένουν αρνητικά και μετά από τη δεύτερη σειρά, είναι απίθανο να απαντήσουν σε επιπρόσθετες δόσεις.

ΠΝΕΥΜΟΝΙΟΚΟΚΚΙΚΟ ΕΜΒΟΛΙΟ - I

Σε πρόσφατη ανακοίνωση του, ο WHO συνιστά τη μαζική χρήση του επταδύναμου συζευγμένου εμβολίου για τον πνευμονιόκοκκο, ειδικά στις υποανάπτυκτες χώρες. Τονίζει τη σημασία της προστασίας από τις σοβαρές λοιμώξεις που προκαλεί το παθογόνο καθώς και τη δυνατότητα έμμεσης προστασίας (προστασία κοινότητας). Έχει αποδειχθεί ότι η έμμεση αυτή προστασία είναι διπλάσια από την άμεση που προσφέρει το εμβόλιο. Πολλαπλό λοιπόν το όφελος του εμβολιασμού.

ΗΠΑΤΙΤΙΔΑ Β- ΚΑΙ ΠΑΛΙ

Ανακοινώθηκε από τον WHO ότι μέχρι τις 23 -05-07, κατέληξαν μετά από εμβολιασμό για ηπατίτιδα Β, 6 παιδιά: 3 στο Βιετνάμ, 2 στις Φιλιππίνες και 1 στο Μπαγκλαντές. Το εμβόλιο ήταν της εταιρείας LG (όπως γράψαμε και σε προηγούμενο post), από τη Ν. Κορέα και αφορούσε παρτίδες με κωδικό VX 05028 και UVX 06006.

Ο τρόπος παρασκευής από την LG των εμβολίων αυτών ερευνάται ήδη από τον WHO.

Αυτό είναι ένα σπάνιο συμβάν στην ιστορία των εμβολιασμών, και δεν γνωρίζουμε πως θα εξελιχθεί. Δεν θα πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι τα εμβόλια έχουν σώσει εκατομμύρια κόσμο.

HΡV ΕΜΒΟΛΙΟ - ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΚΑΙ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ

Τα συμπεράσματα πολυκεντρικών και καλά τεκμηριωμένων μελετών της περιόδου 2001, 2005, 2006 έδειξαν τα εξής κύρια ευρήματα:
1. Το διδύναμο HPV εμβόλιο (στελέχη 16, 18) είναι ασφαλές και προσφέρει υψηλού βαθμού προστασία για τα συγκερκιμένα στελέχη. Μικρού βαθμού προστασία πιθανόν να προσφέρει και για τα στελέχη 31 και 45.
2. Το τετραδύναμο HPV εμβόλιο (στελέχη 6, 11, 16, 18) είναι ασφαλές και άκρως αποτελεσματικό για τα συγκεκριμένα στελέχη.
3. Ο εμβολιασμός κατά του HPV έχει καλύτερη σχέση κόστους – όφελους από τις εναλλακτικές μεθόδους αντιμετώπισης του καρκίνου του τραχήλου της μήτρας (test Παπανικολάου, θεραπεία προ- ή καρκινωματωδών καταστάσεων).
4. Ο εμβολιασμός κατά του HPV έχει τη δυνατότητα να σώσει χιλιάδες ζωές.

ONS 32nd Annual Congress: Abstract 2262. April 24-27, 2007.