Ιανουαρίου 22, 2010

ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΨΕΜΑ

O λόγος που εμείς οι ενήλικες δυσκολευόμαστε να αντιληφθούμε την εντιμότητα και την αθωότητα των παιδιών, είναι γιατί έχουμε μάθει (και μάλιστα αποτελεσματικά) να λέμε ψέματα. Όλοι μας ψευδόμαστε συνεχώς. Ίσως αυτό είναι μια ιδιάζουσα πλευρά της κοινωνικής μας υπόστασης και αποδοχής.

Ωστόσο, τα παιδιά δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Έχουν μια εκλεπτυσμένη αίσθηση με την οποία αντιλαμβάνονται αν κάποιος τους λέει αλήθεια ή όχι, ακόμη και όταν δεν μπορούν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους για την αξιοπιστία των λεγομένων που ακούν.

Και δεν είναι δυνατόν να αποκρύπτεις την αλήθεια από τα παιδιά για μεγάλο χρονικό διάστημα χωρίς συνέπειες και δη σοβαρές.

4 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Ισως με καποιο επικαιρο γεγονος που αγνοω, ισως οχι, θιγετε κατι πολυ-πολυ σοβαρο. Μακαρι να γραφατε περισσοτερα για τουτο το καθημερινο διλημμα, οικογενειακο και κοινωνικο, καποια παραδειγματα ισως..

Λεω την αληθεια στη μικρουλα μου, ελπιζοντας οτι με -δεδομενη- την επαναληψη θα κατανοησει καποτε ακομη κι εκεινα που σημερα της ακουγονται αφηρημενα, δυσνοητα και 'ξενα'.

Tουλαχιστον καποιοι μεγαλοι, καταφευγουν σε αθωα ψεματα, επειδη τα παιδια ρωτουν για (αβολα) πραγματα που δεν απλοποιουνται ευκολα, λεκτικα και νοηματικα. Ετσι εκεινοι ξεμπερδευουν, ενω μπερδευουν τα ερμα τα παιδια.

Συμφωνω με το συμπερασμα σας, αφου παρατηρω πως, ακομη κι αν ξεγελα ο μεγαλος και 'σπουδαιολογος' το παιδι, δεν αργει η ωρα που, οι φρεσκιες αισθησεις του, οι κεραιες του και η ψυχικη του δυναμη, του δειχνουν τον δρομο της αληθειας. Τοτε, η νοησικρατια των μεγαλων μοιαζει με προχειρο καστρο που πεφτει πολυ γρηγορα. Διαλυεται μεμιας.

Σαμπως το ψεμα δεν μας απομακρυνει τοσο απο τον εαυτο μας και τους αλλους, οσο και απο την συχνα σκληρη αληθεια;

ζ.φυρογενη

Unknown είπε...

Κύριε Καβαλιώτη, επειδή ξέρω πως διαβάζετε σας προτείνω το βιβλίο
ΠΟΙΟΥΣ ΘΑ ΔΑΓΚΩΣΩ ΑΜΑ ΛΥΣΣΑΞΩ του Παντελή Καλότσιου εκδ. Καστανιώτη
Εμένα με συγκλόνισε


Πελαγία Τσιτσάνη
Παιδίατρος
Νοσοκομείο Διδυμοτείχου

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Κα Φυρογένη,

Σωστά τα λέτε.
Τα παιδιά ρουφούν κυριολεκτικά ό,τι τους λένε οι μεγάλοι και τα εντυπώνουν στο μυαλό τους. Έτσι πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί σάυτά που θα τους πούμε κατά καιρούς. Ειδικά οι γονείς. Ας μην ξεχνάμε ότι τα παιδιά ενεργούν, μιμούμενα κυρίως αυτά που βλέπουν από τους γονείς τους.

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Κα Τσιτσάνη,

Ευχαριστώ πολύ. Θα το αναζητήσω αύριο.