Θα μου πείτε γιατί συμμετείχα. Για διάφορους λόγους: 1)δυσκολεύομαι να αρνηθώ όταν μου ζητούν ενημέρωση. Θεωρώ ότι ο γιατρός που θέλει να ακούσει πρέπει να ακούσει, 2) ο οργανωτής είναι ένας δραστήριος και καλός συνάδελφος, χωρίς τόσα χρόνια που τον γνωρίζω να έχει δώσει κακά δείγματα, 3) η θεματολογία και οι συμμετέχοντες ήταν σωστή και σωστοί.
Το μόνο μείον ήταν ο τόπος: εκτός Ελλάδας. Μου έκανε εντύπωση, είπα θα το ερευνήσω αλλά οι δουλείές βλέπετε δεν αφήνουν κάποιες φορές να ενεργήσεις όπως θέλεις. Η πρόσκληση μάλιστα ήταν πολλούς μήνες πριν και αυτό ατόνησε τη μνήμη.
Τι αποκόμισα: Ένα σεμινάριο με καλή γενικώς ιατρική θεματολογία (αν και μερικές φορές εξειδικευμένη) συνδυασμένο με εξωϊατρικά θέματα. Από το τελευταίο ακριβώς αρχίζει η ιστορία. Και από δω αρχίζει και το τουριστικό μέρος.
Πολυτέλεια, μετακινήσεις, πανάκριβη συμμετοχή, ελάχιστη προσφορά προς τους συνέδρους όσον αφορά επιστημονικό αλλά και λοιπό υλικό. Αν όλα αυτά δεν θυμίζουν κέρδος, τι άλλο σημαίνουν; Γιατί μετακινήσανε οι εταιρείες τόσο κόσμο αν όχι για τουρισμό; Και τουρισμός δεν σημαίνει κέρδος γι΄ αυτόν που τον διοργανώνει; Τι νόημα είχε τέτοια σπατάλη χρημάτων εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης;
Πολλοί οι γιατροί στην πρώτη συνεδρία (ως συνήθως) και στη συνέχεια φυλορροή, με αποτέλεσμα ελάχιστοι να προ
τιμήσουν την μικρή ή μεγάλη ιατρική γνώση, από την πανέμορφη και υψηλού τουρισμού πόλη. Και αν αυτό δεν σημαίνει τουρισμό, τι σημαίνει άραγε;
Αν ο σκοπός του διοργανωτή ήταν η επιμόρφωση των όσων γιατρών συμμετείχαν, τότε θα συνέχιζε να το διοργανώνει το σεμινάριο σε πιο μικρά και πιο ταπεινά μέρη. Η γνώση δεν θέλει μάρμαρα και σαλόνια. Αντίθετα, διψούν για γνώση οι ασκούντες γιατροί στα μικρά αλλά σημαντικά μέρη της πατρίδας μας. Ίσως όμως εκεί δεν υπάρχουν τα όποια περιθώρια κέρδους. Και αυτό που κάνει ο διοργανωτής δεν πρέπει να το απεκδύεται ο ίδιος και να το μεταθέτει σε άλλους.
Και αν ο διοργανωτής ήθελε να συνδυάσει ιατρικές με πολιτιστικές γνώσεις και εδώ έσφαλε. Ίσως η επιλογή των εξωϊατρικών ομιλητών δεν ήταν καλή ή δεν είχαν ενημερωθεί για το που έπρεπε να εστιάσουν. Στενοχωρείται κανείς να ακούει ένα από τα καλύτερα μυαλά της πνευματικής Ελλάδας σε μια ομιλία ατάκτως ερειμένη, χωρίς αρχή μέση και τέλος, χωρίς ειρμό και ουσία. Και εκνευρίζεται κανείς όταν άλλο ένα καλό μυαλό (θηλυκό αυτή τη φορά) αγνοεί τους ορθούς κανόνες ομιλίας, φέρεται απαξιωτικά προς το ακροατήριο και μιλά επί 1 1/2 σχεδόν ώρα ενώ της έχουν ορίσει μισή μόνον ώρα.
Αυτά δεν συγχωρούνται πουθενά και πολύ περισσότερο σε μια τόσο ακριβή εκδρομή. Έστω και αν τα λεφτά τα πληρώνουν εταιρείες. Και είναι απορίας άξιο γιατί σπαταλήθηκαν τόσα χρήματα από εταιρείες για το συγκεκριμένο τουριστικό σεμινάριο, όταν από παντού γίνονται περικοπές άγριες.
Θα επαναλάβω μια πρόταση μου που έχω κάνει στις περισσότερες μεγάλες εταιρείες. Να σταματήσουν τις όποιες χορηγίες, όλες μαζί οι εταιρείες φυσικά. Ούτε ένα σεντ. Σε κανέναν και σε κανένα συνέδριο. Τότε θα δούμε ποια θα είναι τα συνέδρια που θα επιζήσουν και ποιοι θα συνεχίσουν να θέλουν να μας επιμορφώνουν. Ο φόβος ότι δεν θα γραφούν τα φάρμακα τους είναι λανθασμένος. Μπορεί η αγορά να αναταραχθεί για λίγους μήνες αλλά μετά θα ισορροπήσει και πιστεύω απόλυτα θα εξυγιανθεί. Δεν μπορεί να σταματήσουν οι γιατροί να συνταγογραφούν. Απλώς θα συνταγογραφούν πιο ορθολογικά. Πιο σωστά.
Εκείνο, τέλος, που με ενόχλησε πολύ, ήταν όταν άκουσα τον διοργανωτή να ευχαριστεί το προσωπικό της Κλινικής του που με την επάρκεια του κρατά την Κλινική και επιτρέπει στον διευθυντή να απουσιάζει συνεχώς για τη διοργάνωση του συνεδρίου. Ποια επάρκεια μπορεί να έχει μια κλινική όταν ο διευθυντής της κατοικεί δεκάδες χιλιόμετρα μακράν της έδρας του, όταν η απουσία του από την κλινική είναι επίσης μακρά (αλήθεια έλέγχει κανείς απο τη διοίκηση -κεντρική ή και τοπική τα περιφερικά νοσοσκομεία), όταν δεν γνωρίζουμε την παραγωγικότητα και το έργο αυτής της Κλινικής, όταν δεν γνωρίζουμε πόσους ασθενείς και τι ασθενείς νοσηλεύει ετησίως. Τι να πουν οι κλινικές όπου οι γιατροί όχι μόνο μένουν στην έδρα τους αλλά κοιμούνται και μέσα στο νοσοκομείο όταν εφημερεύουν;
Αυτά, και ελπίζω κάποτε να ομαλοποιηθούν τα πράγματα και μην συναντιόμαστε μόνο για τουρισμό αλλά να βρισκόμαστε και για ανανέωση της γνώσης μέσω του ήπιου τουρισμού.
Όπως καταλάβατε ίσως, η ανάρτηση αυτή είναι μια απολογία ουσιαστικά προς τον εαυτό μου για τη συμμετοχή μου και η αίτηση για συγγνώμη για τη συμμετοχή αυτή από τους γιατρούς που με παρακολουθούν και με πιστεύουν.
Κάποτε πρέπει να πέσουν οι μάσκες και να δούμε επιτέλους ποιος ενημερώνει ποιον, με τι τρόπο και για ποιον σκοπό.