Επανερχόμαστε στο θέμα, για διευκρίνηση κάποιων αποριών συναδέλφων.
Οι πληροφορίες από πολλές περιοχές της χώρας είναι ίδιες. Λοιμώξεις, που κατά τεκμήριο οφείλονται στον πνευμονιόκοκκο, είναι πλέον συχνές και ενίοτε βαριές. Νοσηλεύονται στα νοσοκομεία και ωτίτιδες διότι δεν ανταποκρίνονται στην κλασική θεραπεία. Η συχνότητα πχ χορήγησης τρίτης γενιάς κεφαλοσπορινών σε ωτίτιδα (εναλλακτική αγωγή) έχει αυξηθεί σημαντικά.
Αυτό δεν σημαίνει ότι το πνευμονιοκοκκικό εμβόλιο δεν είναι δραστικό και αποτελεσματικό. Απλώς η αντικατάσταση οροτύπων που γίνεται (και είναι 91 συνολικά οι ορότυποι) έχει σαν αποτέλεσμα την εμφάνιση πνευμονιοκοκκικών λοιμώξεων από στελέχη εκτός εμβολίου, τα οποία και αντικαθιστούν τα στελέχη του εμβολίου που μειώθηκαν λόγω εμβολιασμού. Ως γνωστόν, η φύση απεχθάνεται το κενό. Το που θα οδηγήσει αυτό δεν είναι σαφές. Δεν είναι επίσης ακόμη πλήρως γνωστή η έκταση του φαινομένου.
Χρειάζεται προσοχή και σωστή χρήση των αντιβιοτικών και αποφυγή των παραγόντων που εκθέτουν σε λοιμώξεις του αναπνευστικού κατ' εξοχήν.
2 σχόλια:
Αν και το θέμα αναφέρεται στον πνευμονιόκοκκο (και συνεπώς μπορεί να είμαι εκτός θέματος), στέκομαι στη φράση "Ως γνωστόν, η φύση απεχθάνεται το κενό" για να κάνω ένα σχόλιο που ήθελα να κάνω παλιότερα στα περί του HPV εμβολίου.
Είναι κάτι που ελάχιστα papers έχουν αναφέρει στα ψιλά γράμματα, σχετικά με την πιθανή αντικατάσταση των "σημερινών" ογκογόνων στελεχών με άλλα, εξ αιτίας του (σημερινού) εμβολίου.
Έχοντας παρακολουθήσει το θέμα του HPV από το 1987, έχω εκφράσει παλιότερα την επιφύλαξή μου για την άμεση εφαρμογή του εμβολιασμού μια και θεωρώ ότι μια τέτοια εξέλιξη αντικατάστασης στελεχών είναι αρκετά πιθανή στη φύση.
Στην περίπτωση δε, που επαληθευτεί αυτή η άποψη, οι επιπτώσεις θα είναι δυσμενείς όχι μόνο από οικονομική άποψη (μια και θα έχουν ξοδευτεί εκατομμύρια χωρίς το επιδιωκόμενο αποτέλεσμα) αλλά και από κοινωνική/ψυχολογική κλπ. στις/στους εμβολιασθέντες και στις υπηρεσίες κ.ά.
Την αλήθεια βέβαια, δεν θα τη μάθουμε παρά μετά από πάρα πολλά χρόνια (30-40 ή και περισσότερα).
Γι' αυτό, αλλά και για άλλους λόγους που σχετίζονται με άλλες παραμέτρους, όπως π.χ με τις πλημμελείς γνώσεις μας γύρω από τους ιούς PV (που σε πολλές περιπτώσεις υπάρχουν ενδείξεις αλληλεπίδρασης με τον HPV = π.χ. μεταφορά μεταξύ ειδών), πιστεύω ότι η απόφαση για την -μεγάλης κλίμακας- εφαρμογή του εμβολιασμού ήταν (τουλάχιστον) βεβιασμένη.
ΑΑΤ
Το φαινόμενο των πολλαπλών λοιμώξεων από διαφορετικούς τύπους HPV στο γεννητικό σύστημα της ίδιας γυναίκας είναι πολύ συχνό, ενδεικτικό του ότι ο «ανταγωνισμός» μεταξύ των τύπων του HPV δεν είναι έντονος, συνεπώς και η πιθανότητα αντικατάστασης τύπων HPV μετά τον εμβολιασμό είναι λιγότερο πιθανή.
Επιπλέον, οι τύποι 16 και 18 έχουν πολύ μεγαλύτερη ογκογενετική δυνατότητα από οποιονδήποτε άλλον τύπο HPV που θα μπορούσε σε ένα βαθμό να τους αντικαταστήσει.
Το θεωρητικό ενδεχόμενο της αντικατάστασης τύπων HPV δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε απόφαση μη εφαρμογής εμβολιασμού.
Ενός εμβολιασμού που οδηγεί που οδηγεί στην πρόληψη προκαρκινικών βλαβών και καρκίνου.
Εξάλλου τέτοιο πράγμα δεν προτείνουμε ούτε για το πνευμονιοκοκκικό εμβόλιο όπου η αντικατάσταση οροτύπων είναι εμφανής, πραγματική και δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα.
Τα εμβόλια έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές. Όντως το μέλλον θα δείξει αν αυτό θα συνεχίσει να ισχύει. Που πιστεύω ότι σε γενικά πλαίσια θα ισχύει.
Δημοσίευση σχολίου