ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ (ΜΟΝΟ) ΦΤΑΙΕΙ;

Κράτος αδηφάγο.  Δημόσιο ρουφήχτρα.
Ποιός όμως διόρισε τις ορδές αυτές των "¨βαρβάρων"΄;
Μόνοι τους διορίστηκαν;
Μήπως οι εκάστοτε κυβερνώντες ήσαν οι φταίχτες;
Που τώρα ωρύονται ότι οι δημόσιοι υπάλληλοι ρουφάν το αίμα του λαού;
Ντροπή δεν υπάρχει σ΄ αυτούς τους ανθρώπους; Μπορεί να είναι αλήθεια αυτό για το Δημόσιο. Αλλά ΕΠΙΜΕΝΩ: μόνοι. τους πήγαν οι άνθρωποι και κατέλαβαν τις θέσεις;
Υπουργοί δεν υπήρχαν; Βουλευτές δεν υπήρχαν; Μάλλον αυτοί υπήρχαν αλλά λεγόντουσαν "βολευτές".

Και τη στιγμή που υπουργός φωνάζει ότι σταμάτησαν οι διορισμοί, στο νοσοκομείο μάς πιέζουν για τη διευθέτηση 2 θέσεων παιδιάτρων, που είναι πέραν του κανονικού αριθμού των οργανικών θέσεων. Παλαιότερες θέσεις που είναι ασαφές πως προέκυψαν. Και ενώ η Κλινική μας είναι υπό μετακίνηση ή διάλυση ή δεν ξερω κι εγώ (αλλά και κανείς) τι είναι, μας ζητάν να προχωρήσουμε στο διορισμό γιατρών.

Καμμία αντίρρηση. Οι θέσεις είχαν προκηρυχθεί, οι άνθρωποι νόμιμα υπέβαλλαν τα χαρτιά τους, αλλά στο μεταξύ η Κλινική βρέθηκε στον τυφώνα των περικοπών και θεωρήθηκε ασύμφορη οικονομικά (όλο το νοσοκομείο μας βασικά). Σ΄αυτήν την περίεργη κατάσταση,με τις άγνωστες ή περίεργες προοπτικές, τι τους θέλουν τους διορισμούς; Που θα πάνε οι γιατροί αν τυχόν διοριστούν;
Και από που θα πληρωθούν αφού οι περικοπές στους μισθούς είναι άγριες;

Περίεργα πράγματα. Συγχρόνως γίνονται άγριες περικοπές και στα φάρμακα. Διαγωνισμός για το ποιες εταιρείες θα προσφέρουν το φθηνότερο σκεύασμα. Κανένα άλλο κριτήριο. Μόνον η τιμή. Το γνωστό μειοδοτικό σύστημα του Κράτους, όπου τα φθηνότερα σε τελική ανάλυση στοιχίζουν πολύ περισσότερο, γιατί συνήθως είναι κακής ποιότητας. Και αν αυτό αφορά υλικά όπου μπορείς να αγοράσεις κάτι άλλο ή κάτι παραπάνω, φανταστείτε τι θα γίνει με τα φάρμακα. Τι θα κάνεις αν δεν βελτιώνεται η υγεία του ασθενούς; Τι θα κάνεις αν υπάρξουν οι x ανεπιθύμητες ενέργειες; Ποιός τα σκέφτεται όλα αυτά;

Παρακαλέσαμε, ένα φάρμακο για πολύ σοβαρές καταστάσεις, να είναι πρωτότυπο. Το χρησιμοποιούμε 2-3 φορές το χρόνο. Άρα όχι μεγάλο κόστος. Και όμως και γιαυτό το φάρμακο ζητάνε το αντίγραφο. Αντίγραφο "αγνώστων στοιχείων". Γιατί είναι πιο φθηνό. Αναρωτιέμαι, αν αυτοί που επιβάλουν τέτοια φάρμακα είχαν το δικό τους παιδί σε βαριά κατάσταση θα το δεχόντουσαν το φάρακο αυτό. Διακινδυνεύουν για μια εικονική οικονομία ολίγων ευρώ. Και από την άλλη σπαταλάνε δεκάδες ευρώ σε υλικά άλλα.

Ζητήσαμε γενόσημα, όπως προστάζει το Υπουργείο. Σοιβαρών ελληνικών εταιρειών. Όχι μας είπανε. Όχι αυτά που ζητάτε εσεις. Αυτά που θέλουμε εμείς. Τα πιο φθηνά. Τα έσχατα στην τιμή. Ποιοι; Οι υπάλληλοι του νοσοκομείου. Οι μη γιατροί.  

Ο γιατρός πλέον δεν έχει κρίση, δεν αποφασίζει, δεν θεραπεύει. Ο διοικητικός υπάλληλος ρυθμίζει την αγωγή με βάση την τιμή του φαρμάκου. Ωστόσο, αν γίνει "μια στραβή", τον γιατρό θα πάνε φυλακή και όχι τον διοικητικό υπάλληλο, που θα αποποιηθεί κάθε ευθύνης. Και όλοι ξεχνούν τον αμείλικτο κανόνα της αγοράς : "ό,τι δίνεις παίρνεις". Αυτό ισχύει για ΟΛΑ τα πωλούμενα είδη. Κανείς δεν σου χαρίζει τίποτε. Ειδικά σήμερα. Ας το σκεφτούν αυτοί που επιλέγουν το φθηνότερο.

Ντροπή πια δεν υπάρχει σ΄ αυτό το κράτος;