ΧΩΡΙΣ ΤΙΤΛΟ

Κάποτε εγγίζει το τέρμα. Φτάνει το τέλος.

"Ερχόμαστε από μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή". -  Καζαντζάκης.

Κανείς στην ενδιάμεση αυτή πορεία δεν αναλογίζεται ότι το τέλος είναι αδήριτο, καταλυτικό, τελεσίδικο. Για όλους. Κανείς δεν φροντίζει γι αυτή τη μόνιμη κατάληξη. Όλοι κυνηγούν το παροδικό, το πρόσκαιρο. Πόση όμως η διάρκεια αυτού του παροδικού; Μικρή, πολύ μικρή. Τόση που δεν υπάρχει χρόνος για κακίες και μίση. Για αντιπαλότητες και διαμάχες. Για μεγαλεπήβολα σχέδια και άπιαστους στόχους. Διάρκεια ελάχιστη. Τόση που δεν χωρά τίποτε περιττό. Στο τέλος όλα φαίνονται πλεονάζοντα. Όσο λιγότερα τα βάρη τόσο πιο ανάλαφρο το ταξίδι. Προς το φως το ανέσπερο. 

Η Παναγιά ας στέκει δίπλα μας, να μας χαρίζει δύναμη, φώτιση και κουράγιο.