Αναρωτιέμαι ποιος δουλεύει ποιον. Πως είναι δυνατόν να συνιστούμε γενικό εμβολιασμό (ακόμη και σε υγιά κατά τα άλλα άτομα) με ένα τόσο μικρής αποτελεσματικότητας εμβόλιο, όταν μάλιστα δεν γνωρίζουμε καν την αποτελεσματικότητα του εξ αρχής αλλά την μαθαίνουμε στο τέλος της περιόδου χρήσης. Γιατί κανείς δεν μιλά για άλλα μέτρα προφύλαξης από ιογενείς λοιμώξεις αναπνευστικού; Γιατί τόση εμμονή σε ένα εμβόλιο που βοηθά τόσο λίγο;
Τέτοιες περίεργες εμμονές υπήρχαν και για άλλα προϊόντα (εμβόλια και φάρμακα) στην ιατρική.
Θυμάμαι το ολοκυτταρικό εμβόλιο κατά του κοκκύτη. Αποτελεσματικό. Κατηγορήθηκε για εγκεφαλοπάθειες που ουσιαστικά ήταν ελάχιστες. Και παρασκευάσθηκαν νέα αντικοκκυτικά εμβόλια - ακυτταρικά. Υποτίθεται μη τοξικά. Όμως η εγκεφαλοπάθεια ήταν μέσα στις αντενδείξεις. Η τιμή των εμβολίων αυτών στα ύψη. Και κάποια στιγμή ο κοκκύτης επανέκαμψε δριμύτερος. Και τώρα όλοι μιλούν για το παλιό καλό και φθηνό ολοκυτταρικό εμβόλιο.
Μια άλλη περίεργη περίπτωση, η χλωραμφενικόλη. Ένα αντιβιοτικό με το ευρύτερο φάσμα από ό,τι κυκλοφορεί στην αγορά. Ένα αντιβιοτικό με την καλύτερη διεισδυτική ικανότητα σε οποιονδήποτε ιστό του σώματος. Ένα αντιβιοτικό πολύ φθηνό. Κατηγορήθηκε για απλαστική αναιμία. Ναι, υπήρχαν ελάχιστα περιστατικά διεθνώς. Αποσύρθηκε ουσιαστικά από την κυκλοφορία, χωρίς να αναρωτηθεί κανείς πόσους έσωσε η χλωραμφενικόλη. Και ήρθαν άλλα αντιβιοτικά. Πανάκριβα. Με πλείστες όσες ανεπιθύμητες ενέργειες. Με τελικό αποτέλεσμα την αυξημένη αντοχή των μικροβίων σ΄αυτά. Με συνέπεια να μην έχουμε σήμερα ισχυρά όπλα κατά των ισχυρών μικροβίων. Ενώ η παλιά, καλή και φθηνή χλωραμφενικόλη παραμένει ο βασιληάς των αντιβιοτικών.
Τελικά την ιατρική κυβερνούν άλλοι, πλην των ιατρών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου