ΟΞΕΙΑ ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΤΙΔΑ

Αποτελεί πρόβλημα; όχι

Δημιουργούν το πρόβλημα; ναι 

Ποιοί; μα αυτοί που δημιούργησαν και τα προηγούμενα προβλήματα με τον κορωνοϊό.

Η οξεία γαστρεντερίτιδα αποτελούσε πάντα τη δεύτερη σε συχνότητα λοίμωξη μετά τις λοιμώξεις του αναπνευστικού. Και λοιπόν; Δεκαετίες επί δεκαετιών η οξεία γαστρεντερίτιδα απασχολούσε τα παιδιά, τα ιατρεία και τα νοσοκομεία. Συνήθως χωρίς ιδιαίτερη επίπτωση πλην της οικονομικής και κοινωνικής διαταραχής αν το παιδί νοσηλευόταν στο νοσοκομείο. Τρία χρόνια μας ταλαιπώρησε ο κορωνοϊός. Δεκτόν. Και τώρα που υποχωρεί έπρεπε να βρούμε (βρούνε μάλλον) κάτι άλλο. Προς το παρόν βρήκαν τη γαστρεντερίτιδα. Δηλώσεις επί δηλώσεων. Μέχρι και μικροβιολόγοι τηλεαστέρες επιστρατεύτηκαν για να μας πείσουν ότι υπάρχει πρόβλημα. 

    

Όχι. Προς το παρόν δεν υπάρχει ιδιαίτεροπ πρόβλημα.

Λίγα στοιχεία:

• Η μέση διάρκεια της λοίμωξης είναι 5-7 ημέρες. 
• Συνήθως είναι ήπια λοίμωξη.
• Όσο πιο μικρό είναι το παιδί τόσο πιο εύκολα μπορεί να αφυδατωθεί (εννοώ ότι αφυδατώνεται με λιγότερους εμέτους ή και διάρροιες)
• Το καλύτερο μέτρο πρόληψης είναι τα καθαρά χέρια και γενικά προσωπική υγιεινή.
• Η αντιμετώπιση είναι απλή: υδρική δίαιτα για 6-12 ώρες και στη συνέχεια πλήρης σίτιση ανάλογη της ηλικίας του ασθενούς με εξαίρεση τα γλυκά. 
• Επιπεπλεγμένες καταστάσεις αντιμετωπίζονται κατάλληλα σε νοσοκομείο.
• Ανησυχητικά σημεία: επίμονοι έμετοι μη ελεγχόμενοι, πολλαπλές υδαρείς κενώσεις που οδηγούν σε αφυδάτωση (π.χ. ξηρότητα βλεννογόνων, μη καλή σπαργή δέρματος).
• Αίτια: κυρίως ιογενή, σπανιότερα μικροβιακά.
• Επί χρόνια κύριο αίτιο γαστρεντερίτιδας (ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες) ήταν ο ροταϊός. Ωστόσο, η παρασκευή εμβολίου κατά του ροταϊού και η επιμονή στη χρήση του, οδήγησε στην αντικατάσταση του από τον νοροϊό. Δηλ. ναι μεν μειώθηκε η συχνότητα του ροταϊού, αλλά αυξήθηκε η συχνότητα του νοροϊού. Ουσιαστικά έγινε αντικατάσταση αιτίου, με αποτέλεσμα να μην παρατηρείται στην πράξη ιδιαίτερη μείωση της λοίμωξης. Τώρα προφανώς αναζητούμε εμβόλιο για τον νοροϊό.
• Να ξαναπώ ότι δεν χρειάζεται φόβος, αλλά συμβουλή του γιατρού και εφαρμογή των οδηγιών του.
• Ειδικά στα παιδιά απαγορεύονται τα αντιεμετικά και αντιδιαρροϊκά φάρμακα.