ΚΟΝΔΥΛΩΜΑΤΑ: ΘΕΡΑΠΕΥΤΙΚΗ ΔΡΑΣΗ ΤΟΥ ΕΜΒΟΛΙΟΥ ΚΑΤΑ HPV

Ένα πολύ ενδιαφέρον νέο:

Σε 50 άτομα με κονδυλώματα δοκιμάστηκε η έγχυση του εμβολίου κατά του HPV εντός των βλαβών των κονδυλωμάτων. Σε 20 από αυτά τα άτομα χορηγήθηκε τετραδύναμο εμβόλιο, σε 20 διδύναμο εμβόλιο και σε 10 placebo-αλατούχο διάλυμα. 

Η χορήγηση αποτελείτο από έγχυση 0.1 mg δόσης εμβολίου ανά 2 εβδομάδες, μέχρι πλήρους ίασης ή σε 5 συνεδρίες (όποιο ερχόταν πρώτο). Στην ομάδα του τετραδύναμου εμβολίου παρατηρήθηκε ύφεση των αλλοιώσεων στο 90% των περιπτώσεων, ενώ στην ομάδα του διδύναμου εμβολίου το ποσοστό αυτό ήταν 30%. Να σημειωθεί ότι το διδύναμο εμβόλιο δεν περιέχει στελέχη που είναι υπεύθυνα για κονδυλώματα. Στους ασθενείς που έλαβαν placebo δεν παρατηρήθηκε κάποιο αποτέλεσμα. 

Journal of the American Academy of  Dermatology, on line 06-07-2023

------------------------------------

Από την ημέρα που κυκλοφόρησε το εμβόλιο, τονίζεται από την εταιρεία ότι δεν έχει θεραπευτική δράση αλλά μόνον προληπτικό αποτέλεσμα. Τώρα βλέπουμε ότι δυνητικά μπορεί να είναι και θεραπευτικό το εμβόλιο, εφόσον η δράση αυτή αποδειχθεί περαιτέρω και τεκμηριωθεί. Το αν θα έχει ανάλογη δράση και στον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας δεν γνωρίζουμε. Θα είχε πολύ ενδιαφέρον να δοκιμασθεί (;;;). 

Εδώ να πω και κάτι, που όταν έγινε φάνηκε περίεργο, σήμερα όμως; Όταν πρωτοκυκλοφόρησε το εμβόλιο είχε δοθεί  άδεια χρήσης κυρίως σε γυναικολόγους (βασικό λάθος βέβαια διότι τα εμβόλια καλό είναι να γίνονται στην παιδική ηλικία). Ήταν αρχές, και οι γνώσεις για το εμβόλιο ήταν λίγες (και για όλα τα εμβόλια - μιλάμε για γυναικολόγους, που άλλη είναι η δουλειά τους, όχι να εμβολιάζουν). Συνέβη λοιπόν το εξής: ένας γυναικολόγος χορήγησε το εμβόλιο ενδοκολπικά. Έκανε δηλ. την ένεση (έγχυση μάλλον) στον κόλπο της γυναίκας. Το σκεπτικό του ήταν προφανώς ότι το εμβόλιο προστατεύει από τον καρκίνο του τραχήλου της μήτρας, άρα το χορηγούμε εκεί τοπικά. Βέβαια, στη συνέχεια κάπως δικαιολογήθηκαν τα πράγματα και διορθώθηκε το λάθος. Σήμερα όμως και με βάση τη μελέτη που αναφέρουμε, μπορεί να αναρωτηθεί κανείς: μήπως ο γυναικολόγος τότε (μιλάμε για 15-20 χρόνια πριν περίπου) είχε "προχωρημένη" σκέψη ή το συμβάν ήταν τυχαίο;