Διάβαζα ένα άρθρο για την αντοχή των μικροβίων στα αντιβιοτικά. Γνωστό το θέμα και πολυσυζητημένο. Ποιος όμως δημιουργεί την αντοχή αυτή; Τα μικρόβια είναι έξυπνα και ελλίσσονται. Ποιος τους δίνει όμως αυτή τη δυνατότητα; Μα φυσικά εμείς οι γιατροί. Με την αλόγιστη χρήση αντιβιοτικών. Για οπουδήποτε και για οτιδήποτε.
Η επικίνδυνη αυτή σπατάλη θα μπορούσε να βρει μια δικαιολογία (που λογικά δεν θα έπρεπε ούτε εκεί να υπάρχει) σε γιατρούς που εργάζονται μακράν των κέντρων, σε γιατρούς που δεν ανανεώνουν συχνά τις γνώσεις τους, σε γιατρούς απομακρυσμένων περιοχών. Σήμερα όμως με το διαδίκτυο η γνώση φθάνει παντού.
Ωστόσο, νομίζουμε ότι τη μεγαλύτερη κατάχρηση αντιμικροβιακών την κάνουν εκείνοι που κατ΄ εξοχήν θα έπρεπε να είναι φειδωλοί στη χρήση αυτή. Ακούμε στα διάφορα συνέδρια ομιλίες επί ομιλιών, εισηγήσεις επί εισηγήσεων. Από μεγάλα ονόματα, από τιτλούχους και "τιτλούχους". Και "θαυμάζουμε" την πράξη. Λέμε εντάξει όλα θα πάνε καλά αφού όλοι εφαρμόζουν κανόνες ορθούς.
Όμως! Όμως αν δείτε τι εφαρμόζουν στις κλινικές τους οι περισσότεροι των ομιλούντων περί καταχρήσεων θα μείνετε έκπληκτοι. Τα αντιβιοτικά πάνε κι έρχονται. Και τι αντιβιοτικά! Καινούρια, προωθημένα, πανάκριβα. Είναι η διαγνωστική ανεπάρκεια; Είναι ο φόβος; Είναι η φαρμακευτική εταιρεία από πίσω, την οποία πρέπει να εκμεταλευθούμε για παροχές και συνέδρια; Είναι μάλλον όλα μαζύ. Και είναι απαράδεκτα. Δεν μπορείς να αλλάζεις αντιβιοτικό κάθε ημέρα ξεχνώντας στοιχειώδεις κανόνες αντιμετώπισης και να απαιτείς να σε ακούν οι γιατροί από κάτω, δεν μπορείς να χρησιμοποιείς για αλόγιστα χρονικά διαστήματα αντιμικροβιακά και να απαιτείς να μιλάς στα συνέδρια, δεν μπορείς να μην ελέγχεις ούτε τους υπό την ευθύνη σου γιατρούς και να διατείνεσαι ότι έχεις τη γνώση.
Όταν ο έχων τη γνώση δεν μπορεί να την εφαρμόσει, τότε μάλλον όλα γίνονται για το θεαθήναι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου