Ξαναγράφω για το θέμα με αφορμή ένα περιστατικό μηνιγγίτιδας που εισήχθη στην Κλινική εχθές. Το παιδί είναι σταθεροποιημένο, σε καλή κατάσταση και ουδείς από το περιβάλλον του ανησυχεί. Τι έγινε όμως με το σχολείο; Τα γνωστά όπως πάντα. Να ωρύονται οι δάσκαλοι, οι γονείς, οι φίλοι των γονέων, οι συγγενείς ογδόου βαθμού, ακόμη και άτομα που προ μηνός είχαν συναντήσει κάπου ολιγόλεπτα το τώρα πάσχον παιδί. Υστερία σε όλη τη μεγαλοπρέπεια της. Να χτυπούν αλύπητα τα τηλέφωνα, να ζητούν οι άνθρωποι οδηγίες , να τους λέμε τις οδηγίες και αυτοί να τις αρνούνται. Να θέλουν το δικό τους. Τότε γιατί ρωτάνε; Να κλείσει το σχολείο, να απολυμανθεί το σχολείο, να λάβουν "έως και οι γάτες" χημειοπροφύλαξη. Φοβερά πράγματα.
Μέχρι και ένας γιατρός που δήλωνε γνώστης των πραγμάτων ισχυριζόταν τα περί απολύμανσης και κλεισίματος του σχολείου. Και όταν ρωτήσαμε πως το στηρίζει επιστημονικά, μας είπε ότι το άκουσε προ μηνός από την τηλεόραση. Ναι, ο αθεόφοβος. Χρησιμοποίησε την τηλεόραση ως επιστημονικό επιχείρημα.
Πότε θα μάθουμε κάτι για το οποίο έχουν γραφεί τόσα και τόσα;
Επιτέλους, αν καμμιά υπηρεσία δεν εφαρμόζει τα ισχύοντα (από φόβο και μόνο), ας βγει το κράτος να δώσει μια ενιαία εντολή: διακοπή μαθημάτων επί μακρόν, ασβέστωμα και απολύμανση των πάντων, λήψη φαρμάκων προφυλακτικών από τους πάντες.
Ας φροντίσει όμως να εφοδιάσει πρώτα την αγορά με ριφαμπικίνη. Που πιο εύκολα βρίσκεις υπουργό στο τηλέφωνο παρά το φάρμακο αυτό.
Αυτά!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου