Επειδή γράφονται πλέον πολλά για το περίφημο εμβόλιο της νέας γρίπης και επειδή κάποια λεγόμενα μου έχουν παρερμηνευθεί, έχω να σημειώσω τα εξής:
1. Είναι δεδομένο (και το υποστηρίζω χρόνια) ότι τα εμβόλια αποτελούν τον φθηνότερο και ασφαλέστερο τρόπο πρόληψης λοιμώξεων, που έχει ανακαλυφθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας.
2. Είναι δεδομένο ότι ένα εμβολιαστικό πρόγραμμα πετυχαίνει τον στόχο του μόνον αν εφαρμοσθεί σε ευρεία και ενιαία βάση καλύπτοντας τις ομάδες στόχους.
3. Είναι δεδομένο ότι αν ο καθένας πράττει κατά το δοκούν τότε το οποιοδήποτε εμβολιαστικό πρόγραμμα αποτυγχάνει.
Αυτά τα έχω πει κατ΄επανάληψη σε ομιλίες αλλά τα έχω γράψει κιόλας. Σε σημείο που φίλοι να με χαρακτηρίζουν ως vaccimaniac.
Ωστόσο, έχω τονίσει και τα εξής: είμαι υπέρ όλων των εμβολίων αλλά με αρνητική θέση για το αντιφυματικό εμβόλιο και ισχυρά διστακτική θέση για το εμβόλιο της γρίπης. Τους λόγους θα τους βρείτε αν ανατρέξετε σε παλαιότερες αναρτήσεις και σχολιασμούς. Αυτό όμως είναι προσωπική άποψη που δεν ανατρέπει τα τρία παραπάνω δεδομένα.
Τώρα για το εμβόλιο της νέας γρίπης λογικά ισχύει ότι και για την κοινή γρίπη. Γιατί θα έπρεπε να έχω άλλη γνώμη; Και για τα δύο νοσήματα θα μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής ο εμβολιασμός των ομάδων πολύ υψηλού κινδύνου. Εξάλλου όπως κατά κόρο έχει ειπωθεί από την ειδική επιτροπή γρίπης, η κάλυψη του μισού πληθυσμού προκαλεί ανάχωμα και για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Ο εμβολιασμός λοιπόν των ομάδων υψηλού κινδύνου δεν εγγίζει αριθμητικά το επιζητούμενο νούμερο;
Εκείνο που ενοχλεί και που ίσως δημιούργησε ένα αντιεμβολιαστικό λόμπυ, όπως είπε ο καθηγητής κ. Κωνσταντόπουλος, είναι ο υπερτονισμός της νέας γρίπης ως απειλητικής λοίμωξης, οι βεβιασμένες κινήσεις γύρω από το θέμα του εμβολίου, η ταχύτητα λήψης κάποιων αποφάσεων, η επιμονή και με όλα τα μέσα να επιβληθούν οι αποφάσεις αυτές και η μαζική κινητοποίση για ένα νόσημα που όλοι λένε ότι είναι ήπιο. Κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν για άλλα σοβαρότερα νοσήματα.
Σε τελική ανάλυση, όμως, ότι και να λένε οι επιμέρους γιατροί, οι επιμέρους δημοσιογράφοι, οι επί μέρους πολίτες, την γενική κατευθυντήρια γραμμή την καθορίζει το κράτος. Αν αυτή είναι υποχρεωτική, οι πολίτες τη δέχονται. Αν είναι προαιρετική, ο καθένας σταθμίζει τα δεδομένα όπως αυτός μπορεί να τα σταθμίσει και πράττει ανάλογα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου