Άκουσα μια συζήτηση που αν είναι αληθινή δείχνει πολλά.
Διευθυντής κλινικής σε περιφερικό πανεπιστήμιο ο άνθρωπος. Μαθαίνει ότι σε μια πόλη περίπου 80 km μακράν της έδρας του πρόκειται να γίνει ένα σεμινάριο ιατρικό. Και εξανίσταται. Και παίρνει ποιους; Τις φαρμακευτικές εταιρείες λέγοντας: τι θέλει ο τάδε στα χωράφια μου, δεν με ρώτησε κλπ κλπ.
Αντιληφθήκατε; Υπάρχουν και επιστημονικά φέουδα. Δεν ορίζουμε μόνο την κλινική μας αλλά όλη την ευρύτερη περιφέρεια. Και υποχρεούται ο κάθε γιατρός που θα τολμήσει να πλησιάσει την επικράτεια του κυρίου διευθυντού να υποβάλλει πρώτα τα σέβη του και αν δεήσει ο φεουδάρχης, τότε ίσως του επιτρέψει να κάνει και κάποια ομιλία στο φέουδο του.
Ο κομπλεξισμός σε όλο το μεγαλείο του. Και το χειρότερο; Απευθύνεται στις φαρμακευτικές εταιρείες ο άνθρωπος για λύσει το πρόβλημα του. Αντί να τηλεφωνήσει στον γιατρό που οργανώνει το σεμινάριο. Λες και οι γιατροί είναι υπάλληλοι των φαρμακευτικών εταιρειών.
Που καταντήσαμε κύριοι συνάδελφοι!
Το καλύτερο (ή το χειρότερο;) για το τέλος. Οι εταιρείες παρενέβησαν. Και ο διοργανωτής υπάκουσε!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου