Η Αγία Θεοδοσία η θαυματουργός, η Κωνσταντινοπολίτισσα
...Όθεν εις καιρόν οπού ο σπαθάριος του βασιλέως έβαλε την σκάλαν, και ανέβη διά να κρημνίση εις την γην την αγίαν εικόνα, ευθύς η μακαρία αύτη Θεοδοσία ομού με άλλας ευσεβείς γυναίκας, επίασαν την σκάλαν, και έρριψαν αυτήν κατά γης ομού με τον σπαθάριον, ο οποίος πεσών εις την γην, ετελεύτησεν.
Έπειτα πηγαίνουσαι εις το Πατριαρχείον, ελιθοβόλουν τον δυσσεβή και εικονομάχον Aναστάσιον. Παρευθύς λοιπόν, αι μεν άλλαι γυναίκες, απεκεφαλίσθησαν. Tην δε Aγίαν ταύτην Θεοδοσίαν, ετράβιζεν ένας ωμός και απάνθρωπος στρατιώτης. Φθάσας δε εις την τοποθεσίαν, την ονομαζομένην του Bοός, επήρεν ένα κέρατον κριαρίου, και με μεγάλον θυμόν και μανίαν, έμπηξεν αυτό ο θηριώδης και διεπέρασεν εις τον λαιμόν της Aγίας, και έτζι επροξένησεν εις την μακαρίαν του μαρτυρίου τον στέφανον...
Η Άλωση της Πόλης
Στις 28 Μαΐου 1453, όπως κάθε χρόνο, οι πιστοί μαζευόταν στον επιβλητικό Ναό της Αγίας Θεοδοσίας της Κωνσταντινοπολίτισσας, της Αγίας που μαρτύρησε υπερασπιζόμενη τις Άγιες Εικόνες από τον εικονομάχο Λέοντα Γ΄Ίσαυρο και κατασφάχτηκε μαρτυρικά με κέρατο, επιτελώντας κατόπιν πλήθος θαυμάτων σε παραλύτους και κωφαλάλους! Τόσο την αγαπούσαν και την σεβόταν οι προγονοί μας, που στόλιζαν πάντα την Εκκλησία με χιλιάδες τριαντάφυλλα... Μάλιστα εκείνο το απόγευμα ο Παλαιολόγος πήγε και ο ίδιος για προσκύνημα στο λείψανο της Αγίας, ενώ πολύς κόσμος ξαγρύπνησε προσευχόμενος για τη σωτηρία της Πόλης...
Την επομένη, στις 29 Μαΐου, ο Αυτοκράτορας έπεσε ηρωικά πολεμώντας με το σπαθί στο χέρι... Οι Τούρκοι τον αναγνώρισαν αργότερα από τα πορφυρά καμπάγια στα πόδια με τους κεντημένους δικεφάλους... και από τότε κανείς δεν ξέρει τι απέγινε...
Και η Εκκλησιά της Αγίας Θεοδοσίας, στολισμένη σα νυφούλα, μετατράπηκε σε τζαμί όπως τόσες από τους απίστους...(Γκιούλ Τζαμί=τζαμί των ρόδων, τριανταφύλλων). Όμως στο προαύλιό της φαινόταν πάντα ένα φως σαν καντήλι να καίει μέσα στους καιρούς ασταμάτητα... Κι έτσι πολλοί λέγαν ότι εκεί βρίσκεται ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ...
Και η Εκκλησιά της Αγίας Θεοδοσίας, στολισμένη σα νυφούλα, μετατράπηκε σε τζαμί όπως τόσες από τους απίστους...(Γκιούλ Τζαμί=τζαμί των ρόδων, τριανταφύλλων). Όμως στο προαύλιό της φαινόταν πάντα ένα φως σαν καντήλι να καίει μέσα στους καιρούς ασταμάτητα... Κι έτσι πολλοί λέγαν ότι εκεί βρίσκεται ο ΤΑΦΟΣ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΟΛΟΓΟΥ...
Μεγάλη μέρα για τον ελληνισμό σήμερα. Ας λέμε "Χρόνια Πολλά" και ίσως "Πάλι με χρόνια και καιρούς πάλι δικά μας θα ΄ναι..."
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου