Ιανουαρίου 06, 2009

Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Οι φετεινές γιορτές ξεκίνησαν με αιματηρά επεισόδια και κλείνουν με αιματηρά και πάλι γεγονότα.

Ο κύκλος του αίματος έχει ανοίξει πλέον. Για μια ακόμη φορά στη χώρα μας. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτή τη φορά θα είναι πιο μακροχρόνιος και πιο οδυνηρός από ό,τι άλλοτε. Γιατί νομίζω ότι είναι η κατάληξη μιας μακράς πορείας διολίσθησης προς το μηδέν, συνεχούς φθοράς των πάντων, απαξίωσης όλων των θεσμών, παντελούς αναξιοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Ο καθένας κοιτάζει πως θα βολέψει τον εαυτό του, χωρίς να ενδιαφέρεται για το τίμημα που πρέπει να πληρώσει, χωρίς να ενδιαφέρεται για τον αν βλάπτει τον διπλανό του ή αν συμβάλλει στη διατάραξη του κοινωνικού ιστού. Ο αρπάξας του αρπάξαντος. Ο κλέψας του κλέψαντος.

Σε όλα αυτά δεν είναι άμοιρα ευθυνών και τα ΜΜΕ. Που κατάφεραν να καταστήσουν άξιο προβολής κάθε τι χυδαίο και ποταπό. Που επέβαλαν έναν τρόπο ζωής εντελώς επιφανειακό και επιδερμικό. Που έδωσαν αξία σε ότι κίβδηλο κυκλοφορούσε στην κοινωνία. Και όλα αυτά με αδρές αμοιβές που ούτε στον ύπνο τους θα μπορούσαν να δουν οι άλλοι εργαζόμενοι, με προσόντα (τις περισσότερες φορές) απείρως μεγαλύτερα των «αστέρων» της TV. Οι οποίοι αστέρες έγιναν οι τιμητές των πάντων, οι δικαστές που αποφασίζουν κάθε βράδυ από τα παράθυρα, που αυτοί θα κρίνουν το σωστό ή το άδικο, βάλλοντες επί δικαίων και αδίκων και μη διστάζοντας να υπερασπίζονται διάφορες καταστάσεις για την τηλεθέαση και φυσικά για το χρήμα που ακολουθεί. Και η υποκρισία έχει περισσέψει. Αρκεί να παραλληλίσει κάποιος την αντιμετώπιση των δύο πρόσφατων αιματηρών γεγονότων.

Δεν πιστεύω προς Θεού, ότι οι πράξεις βίας καλώς έγιναν. Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί να υπερασπισθεί τέτοιες πράξεις από όπου και αν προέρχονται αυτές. Ωστόσο, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι το ποτάμι της οργής κάποτε θα ξεχείλιζε. Και ο κόσμος είναι πράγματι οργισμένος. Πάρα πολύ. Και η οργή ως γνωστόν τυφλώνει. Και είναι πολύ εύκολο μέσα σ΄αυτή την οργή να παρεισφρύσουν άτομα που θα εκμεταλλευτούν τον γενικό «χαμό» και θα προσπαθήσουν να τινάξουν τη χώρα στον αέρα.

Δεν νομίζω ότι είμαι ο πιο ειδικός για να προτείνω λύσεις. Λένε να γίνει η αστυνομία από «αμυνόμενη» πιο «επιθετική». Πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει κάτι έτσι; Μα κατ’ αρχάς τι θα πει αμυνόμενη αστυνομία; Ποιος εφεύρε τον όρο αυτόν; Η αστυνομία, από καταβολής της, υπάρχει για να διατηρεί και να επιβάλει την τάξη. Έτσι γίνεται σε κάθε ευνομούμενο κράτος. Δεν έχει νόημα να πληρώνει το κράτος τόσα κονδύλια για να συντηρεί θεατές των βανδαλισμών και των κακουργημάτων.

Παλαιότερα είχα γράψει ότι η χώρα μας χρειάζεται «φωτιά και τσεκούρι» για να συνέλθει. Να καεί ολόκληρη και να αρχίσει από τις στάχτες μια νέα πορεία, με νέες αξίες, με νέα ιδανικά, με νέους θεσμούς. Αυτό βέβαια, μπορεί να γίνει όχι μόνον ως φυσική έννοια, αλλά και μεταφορικά, αν αποβάλλουμε τα παλιά και αν αρχίσουμε να δίνουμε από γεννήσεως κάθε τι καινούριο, άξιο λόγου, ηθικό και τίμιο στα παιδιά μας. Να τους μάθουμε την αξιοκρατία, τον σεβασμό, την αλήθεια, την πίστη. Πως όμως; Μάλλον με ριζική ανανέωση όλων των ταγών αυτής της χώρας, όλης της ηγεσίας (πνευματικής, πολιτικής,κλπ), όλων των νοσούντων δομών.

Και φυσικά θεωρώ απολύτως ηττοπαθές αυτό που ακούω από πολλούς όταν σχολιάζουν μια σωστή πράξη που πρέπει να γίνει: «μα εμείς θα σώσουμε τον τόπο, το σύστημα»; Ακριβώς, εμείς μπορούμε να διορθώσουμε κάτι. Ο καθένας από τη θέση που έχει. Και με τις δυνάμεις που έχει. Το να μην προσπαθήσεις επειδή δεν προσπαθεί και ο διπλανός σου , οδηγεί σ΄ αυτό που βιώνουμε τώρα.

Θεοφάνια σήμερα. Είθε το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίσει ΟΛΟΥΣ. Το έχουμε ανάγκη. ΟΛΟΙ.

5 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

..Έστω, σας εύχομαι "χρόνια πολλά" και "καλή χρονιά".

Επιτρέψτε μου να εκφράσω την ειλικρινή απορία μου σχετικά με τα όσα γράφετε και ..ισχύουν. Εφ'όσον η (τοπική τουλάχιστον) κοινωνία μας μοιάζει να χρειάζεται αξιοκρατία, ήθος και παιδεία, οι αντίστοιχοι "φαροφύλακες" λειτουργοί πρέπει να βρίσκονται ψηλά, στα γράμματα και τις τέχνες, στις επιστήμες, ..., δηλαδή, δεν μπορεί να αναζητά κανείς ευθύνες μόνον ανάμεσα σε αστυνόμους, κουκουλοφόρους, τηλεπαρουσιαστές, τραγουδοποιούς, επί θητεία πολιτικούς-πιόνια, κ.ά. Ακριβώς όπως, δεν θα απευθύνετο κανείς για οδηγίες ταξιδιού σε πωλητή αυτοκινήτων. (Τουλάχιστον έτσι λέγεται στην β. αμερική το να μην αναλαμβάνει εκείνος που πρέπει τις ευθύνες του: car-seller consultation.)

Σας ευχαριστώ,
ζ. φυρογένη

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Ζ. Φυρογένη

Καλή Χρονιά.
Ασφαλώς και πρέπει να αρχίσουμε από ψηλά. Αυτό αναφέρω εξάλλου, αν διαβάσατε προσεκτικά. Να αλλάξουν οι ταγοί της κοινωνίας,η πνευματική, πολιτική, στρατιωτική και θρησκευτική ηγεσία. Να υπάρξει ανανέωση εκ βάθρων. Αλλοίμονο αν ζητάμε ευθύνες μόνο από τους κάτω. Ωστόσο, τα ΜΜΕ είναι αυτά που διαμορφώνουν το γενικό κλίμα. Μην αμφιβάλλετε. Είναι αυτά που καθοδηγούν την κοινή γνώμη. Είναι αυτά που ωρύονται στη μία δολοφονία και ψελλίζουν στην άλλη. Λες και μόνο το ένα παιδί το γέννησε μάνα. Η δολοφονία είναι δολοφονία από όποια μεριά και αν τη δει κανείς.

Αγαπητή κ. Φυρογένη, εδώ και καιρό η Ελλάδα στερείται ηγεσίας. Πάσης μορφής και τύπου. Δεν το έχετε αντιληφθεί;

Ανώνυμος είπε...

Κατ'αρχήν, "χρόνια πολλά" (και με την ..υπογραφή σας) γιά την ονομαστική σας εορτή, σήμερα.

Κατανοώ και συμφωνώ με τα όσα γράφετε. Όμως, αναρωτιέμαι πως αδρανούν, πως σ ι ω π ού ν, τόσοι συγκεκριμμένοι άνθρωποι: άνθρωποι με γνώση, μόρφωση, παιδεία, συναίσθημα, άρα και έχοντες αντίστοιχη Ευθύνη. Λόγιοι, διακεκριμμένοι επιστήμονες και καλλιτέχνες, ζωντανοί ήρωες, καινοτόμοι επιχειρηματίες, εφευρέτες, δοκιμασμένοι καπετάνιοι, καθώς και τόσοι άλλοι, ασήμαντοι ίσως συμπολίτες αλλά με πόσο Νου. Έλληνες, φιλέλληνες.

Εκτός από τους πολιτικούς ηγέτες και όποιους άλλους αρχηγούς που φέρουν σημαντική ευθύνη, υπάρχουν και εκείνοι που θά'πρεπε κρίκο-κρίκο να συμπληρώνουν μιά νοητή αλυσίδα ορίων, κάποιο κοινωνικό φίλτρο ποιότητας - ροής.

Αλοίμονο, υπάρχουν τόσο φωτεινά αστέρια ανάμεσά μας, που θα έσβηναν μεμιάς όλα εκείνα τα ψεύτικα από τον κόσμο μας, εάν έκαμαν το πρώτο βήμα έξω από τα καταφύγιά τους. Φοβάμαι πως, αν νοιάζονταν, αν είχαν λόγο, θα έβρισκαν το ελάχιστο αυτό θάρρος.

με εκτίμηση,
ζφ

υγ. συλλογίζομαι κάτι κοινωνικώς αντίστοιχο του είδους "checks and balances" που υπάρχει ως ηθική προστασία στο αμερικανικό σύνταγμα.

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Ευχαριστώ για τις ευχές.
Πράγματι υπάρχουν φωτεινά μυαλά και πράγματι δεν κινούνται. Δεν γνωρίζω γιατί. Ίσως είναι τόσο απογοητευμένοι ή ίσως δεν θέλουν να εκτεθούν στον κίνδυνο αλλοίωσης αν αρχίσουν να ασχολούνται με όλα αυτά.
Δεν ξέρω, ειλικρινά.
Και απορώ πραγματικά.

Ανώνυμος είπε...

Μα, με τη μη συμμετοχή τους επιτρέπουν την μέγιστη αλλοίωση ολόγυρά τους! Όπως και το να μην παίρνει κανείς ρίσκο, αποτελεί το μεγαλύτερο ρίσκο.

Θίγετε την ..πάθηση της ηττοπάθειας, που θεριεύει ολόγυρά μας. Θα έλεγα πως υπάρχει και αρκετή (κεκτημένη) δειλία. Τουλάχιστον, το θάρρος, την τόλμη, την ρομαντική εκείνη ελπίδα που έχω ανταμώσει αλλού, ουδέποτε θαύμασα στον τόπο και την γενιά μας. Αυτή είναι και η μεγαλύτερη απόκλιση από την μακρά ιστορία μας, νομίζω.

Ίσως ακόμη, οι εν λόγω αδρανείς έχουν την αίσθηση του μη-ανήκοντος στο υπάρχον κοινωνικό σύνολο, ή του ολότελα "ξένου", ιδιαίτερα όσον αφορά την "εκλεκτή" εκείνη συγγένεια που νοιώθει κανείς με κάποιους, σύγχρονούς του, κ.ά.

Ενώ αρκετοί περιορίζονται στην θεωρία -αποκλειστικό προνόμιο των θεατών.

Δεν βρίσκετε πως, οι κατέχοντες την εξουσία και δημόσια αρένα, με τα όποια αρνητικά τους, έχουν και αρκετά χαρίσματα; Τουλάχιστον, κάμποσο θάρρος (πλάι στο θράσσος), αφού εκτίθενται, επιχειρούν, φιλοδοξούν. Μετέχουν. Ναι μεν βουτούν στα πουγκιά, μα βουτούν και στα λασπόνερα.

..Ώστε, εκ νέου απόψε, να καμαρώνουν, αναλαμβάνοντας καθήκοντα που απαιτούν από εκείνους κατιτί το αντίστροφο της "Μεταμόρφωσης" του Κάφκα.

με ευγενικούς χαιρετισμούς,
ζφ