Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ

Οι φετεινές γιορτές ξεκίνησαν με αιματηρά επεισόδια και κλείνουν με αιματηρά και πάλι γεγονότα.

Ο κύκλος του αίματος έχει ανοίξει πλέον. Για μια ακόμη φορά στη χώρα μας. Και πολύ φοβάμαι ότι αυτή τη φορά θα είναι πιο μακροχρόνιος και πιο οδυνηρός από ό,τι άλλοτε. Γιατί νομίζω ότι είναι η κατάληξη μιας μακράς πορείας διολίσθησης προς το μηδέν, συνεχούς φθοράς των πάντων, απαξίωσης όλων των θεσμών, παντελούς αναξιοκρατίας σε όλα τα επίπεδα της ζωής μας. Ο καθένας κοιτάζει πως θα βολέψει τον εαυτό του, χωρίς να ενδιαφέρεται για το τίμημα που πρέπει να πληρώσει, χωρίς να ενδιαφέρεται για τον αν βλάπτει τον διπλανό του ή αν συμβάλλει στη διατάραξη του κοινωνικού ιστού. Ο αρπάξας του αρπάξαντος. Ο κλέψας του κλέψαντος.

Σε όλα αυτά δεν είναι άμοιρα ευθυνών και τα ΜΜΕ. Που κατάφεραν να καταστήσουν άξιο προβολής κάθε τι χυδαίο και ποταπό. Που επέβαλαν έναν τρόπο ζωής εντελώς επιφανειακό και επιδερμικό. Που έδωσαν αξία σε ότι κίβδηλο κυκλοφορούσε στην κοινωνία. Και όλα αυτά με αδρές αμοιβές που ούτε στον ύπνο τους θα μπορούσαν να δουν οι άλλοι εργαζόμενοι, με προσόντα (τις περισσότερες φορές) απείρως μεγαλύτερα των «αστέρων» της TV. Οι οποίοι αστέρες έγιναν οι τιμητές των πάντων, οι δικαστές που αποφασίζουν κάθε βράδυ από τα παράθυρα, που αυτοί θα κρίνουν το σωστό ή το άδικο, βάλλοντες επί δικαίων και αδίκων και μη διστάζοντας να υπερασπίζονται διάφορες καταστάσεις για την τηλεθέαση και φυσικά για το χρήμα που ακολουθεί. Και η υποκρισία έχει περισσέψει. Αρκεί να παραλληλίσει κάποιος την αντιμετώπιση των δύο πρόσφατων αιματηρών γεγονότων.

Δεν πιστεύω προς Θεού, ότι οι πράξεις βίας καλώς έγιναν. Κανείς σώφρων άνθρωπος δεν μπορεί να υπερασπισθεί τέτοιες πράξεις από όπου και αν προέρχονται αυτές. Ωστόσο, ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι το ποτάμι της οργής κάποτε θα ξεχείλιζε. Και ο κόσμος είναι πράγματι οργισμένος. Πάρα πολύ. Και η οργή ως γνωστόν τυφλώνει. Και είναι πολύ εύκολο μέσα σ΄αυτή την οργή να παρεισφρύσουν άτομα που θα εκμεταλλευτούν τον γενικό «χαμό» και θα προσπαθήσουν να τινάξουν τη χώρα στον αέρα.

Δεν νομίζω ότι είμαι ο πιο ειδικός για να προτείνω λύσεις. Λένε να γίνει η αστυνομία από «αμυνόμενη» πιο «επιθετική». Πιστεύετε ότι μπορεί να αλλάξει κάτι έτσι; Μα κατ’ αρχάς τι θα πει αμυνόμενη αστυνομία; Ποιος εφεύρε τον όρο αυτόν; Η αστυνομία, από καταβολής της, υπάρχει για να διατηρεί και να επιβάλει την τάξη. Έτσι γίνεται σε κάθε ευνομούμενο κράτος. Δεν έχει νόημα να πληρώνει το κράτος τόσα κονδύλια για να συντηρεί θεατές των βανδαλισμών και των κακουργημάτων.

Παλαιότερα είχα γράψει ότι η χώρα μας χρειάζεται «φωτιά και τσεκούρι» για να συνέλθει. Να καεί ολόκληρη και να αρχίσει από τις στάχτες μια νέα πορεία, με νέες αξίες, με νέα ιδανικά, με νέους θεσμούς. Αυτό βέβαια, μπορεί να γίνει όχι μόνον ως φυσική έννοια, αλλά και μεταφορικά, αν αποβάλλουμε τα παλιά και αν αρχίσουμε να δίνουμε από γεννήσεως κάθε τι καινούριο, άξιο λόγου, ηθικό και τίμιο στα παιδιά μας. Να τους μάθουμε την αξιοκρατία, τον σεβασμό, την αλήθεια, την πίστη. Πως όμως; Μάλλον με ριζική ανανέωση όλων των ταγών αυτής της χώρας, όλης της ηγεσίας (πνευματικής, πολιτικής,κλπ), όλων των νοσούντων δομών.

Και φυσικά θεωρώ απολύτως ηττοπαθές αυτό που ακούω από πολλούς όταν σχολιάζουν μια σωστή πράξη που πρέπει να γίνει: «μα εμείς θα σώσουμε τον τόπο, το σύστημα»; Ακριβώς, εμείς μπορούμε να διορθώσουμε κάτι. Ο καθένας από τη θέση που έχει. Και με τις δυνάμεις που έχει. Το να μην προσπαθήσεις επειδή δεν προσπαθεί και ο διπλανός σου , οδηγεί σ΄ αυτό που βιώνουμε τώρα.

Θεοφάνια σήμερα. Είθε το Άγιο Πνεύμα να μας φωτίσει ΟΛΟΥΣ. Το έχουμε ανάγκη. ΟΛΟΙ.