Στις 23-10-2009, οι επιστημονικές εταιρείες των ΗΠΑ: American Academy of Family Physicians (AAFP), American College of Obstetricians and Gynecologists ACOG, American Medical Association (AMA), Centers for Disease Control and Prevention (CDC) εξέδωσαν τις παρακάτω οδηγίες για εμβολιασμό των εγκύων κατά της γρίπης, εποχιακής και νέας:
- Οι εγκυμονούσες αντιπροσωπεύουν το 6% των θανάτων από Η1Ν1 στις ΗΠΑ, ενώ αποτελούν μόνο το 1% του πληθυσμού.
- Οι εγκυμονούσες διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο για σοβαρή νόσηση από την εποχιακή γρίπη.
- Ο εμβολιασμός της εγκύου για την κοινή γρίπη μειώνει τα εμπύρετα επεισόδια τόσο στη μάνα όσο και στο παιδί. Και μειώνει το ποσοστό επιβεβαιωμένης γρίπης.
- Πιστεύεται ότι και το εμβόλιο κατά του Η1Ν1 θα συμμπεριφερθεί ομοίως.
- Αυτοί που φροντίζουν νεογνά είναι δυνητικά πηγές μετάδοσης του H1N1.
- Γυναίκες που δεν εμβολιάστηκαν κατά την κύηση πρέπει να εμβολιαστούν μετά τον τοκετό.
- Η ασφάλεια του H1N1 εμβολίου αναμένεται να είναι ίδια με την ασφάλεια του εμβολίου κοινής γρίπης που έχει δοθεί σε εκατομμύρια έγκυες.
- Το Η1Ν1 εμβόλιο μπορέι να δοθεί σε οποιοδήποτε τρίμηνο της κύησης.
- Το ίδιο ισχύει και για το εμβόλιο της κοινής γρίπης.
- Τα δύο εμβόλια μπορούν να δοθούν την ίδια μέρα σε διαφορετική θέση.
- Ως εμβόλια στην έγκυο εννοούνται τα νεκρά εμβόλια.
- Θηλάζουσα μητέρα μπορεί να λάβει άφοβα είτε το νεκρό εμβόλιο είτε το ζωντανό εμβόλιο (δεν κυκλοφορεί στη χώρα μας).
- Οι έγκυες μπορούν άφοβα να λάβουν εμβόλιο που τυχόν περιέχει θειομερσάλη.
CDC 23-10-09
Νοεμβρίου 26, 2009
Νοεμβρίου 25, 2009
ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ - ΧΧΧ / ΔΕΔΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ
1. H νέα γρίπη επέρχεται με δριμύτητα. Πολλοί οι ασθενείς στα εξωτερικά ιατρεία του νοσοκομείου μας. Ελάχιστοι όμως αυτοί που έχουν ανάγκη νοσηλείας.
2. Νοσηλεύουμε και 2 ασθενείς-παιδιά με Η1Ν1 και πνευμονία. Ο ένας με εμπύημα που χρειάστηκε παροχέτευση και ο άλλος με συνήθη πορεία. Σημειωτέον ότι οι πνευμονίες είναι πάρα πολλές τα τελευταία χρόνια. Συνεπώς μέχρι στιγμής δεν βλέπουμε ιδιαίτερη αύξηση λόγω Η1Ν1.
3. Ας συνειδητοποιήσει το υπουργείο ότι λείπουν γιατροί. Με τόση κινητοποίηση για τη γρίπη, με τόση μεγάλη αύξηση της κίνησης στα νοσοκομεία, υπάρχουν κενές οργανικές θέσεις. Προκηρυγμένες και με υποψηφίους. Χωρίς όμως να κινείται τίποτε. Πότε θα διοριστούν; Μετά τη γρίπη; Αφού εξαντληθούν οι υπάρχοντες γιατροί;
4. Ο κόσμος στα εξωτερικά ιατρεία διαμαρτύρεται. Και με το δίκιο του. Πως όμως να εξυπηρετήσουν 1 ειδικός γιατρός και 2 ειδικευόμενοι για όλο το 24ωρο, τους πολλούς εσωτερικούς ασθενείς και τους δεκάδες εξωτερικούς ασθενείς;
5. Ο ΠΟΥ στις 20-11-2009 ανακοίνωσε τρεις μεταλλάξεις του ιού της νέας γρίπης, λέγοντας ότι ακόμη δεν είναι γνωστή η κλινική σημασία των μεταλλάξεων αυτών.
6. Σε μία χώρα αποσύρθηκε παρτίδα εμβολίων λόγω υψηλού ποσοστού ανεπιθυμήτων αντιδράσεων.
7. Σε άλλη χώρα απαγορεύθηκε το ίδιο εμβόλιο λόγω αμφιβολιών για την ασφάλεια της σύνθεσης του.
8. Κάποιος καθηγητής ανέφερε (δεν το άκουσα, μου το μετέφεραν) ότι ο εμβολιασμός σε περίοδο πανδημίας δεν ωφελεί αλλά τουναντίον μπορεί να βλάψει.
9. Μπορεί να έχει δίκιο ή όχι αλλά το αλαλούμ είναι πλέον απίστευτο.
10. Μου είπαν επίσης ότι κάποιος άλλος συνάδελφος μίλησε για έλλειψη εμβολιαστικής συνείδησης των ελλήνων. Πιθανόν να έχει δίκιο.
11. Γιατί όμως όλοι αυτοί δεν μιλούσαν παλαιότερα;
12. Η άρνηση του εμβολιασμού είναι μόνο για τη νέα γρίπη;
13. Υπάρχει εμβολιαστική κάλυψη για τον HPV ή για το κοκκυτικό εμβόλιο τύπου ενήλικα;
14. Ναι η γρίπη «καίει» τώρα, αλλά οι απόψεις των ειδικών θα πρέπει να είναι ενιαίες για όλα τα εμβόλια.
15. Οι πρώτες μέρες του εμβολιασμού για τη νέα γρίπη, έδειξαν πολύ μικρή συμμετοχή, ειδικά στο ιατρικό προσωπικό.
16. Οι εκκλήσεις των αρμοδίων οργάνων είναι συνεχείς.
17. Το κράτος ώφειλε ένα πράμα να κάνει, αν ήθελε να επιβάλλει τον εμβολιασμό. Να καταστήσει το εμβόλιο υποχρεωτικό και να βγάλει 2 ανακοινώσεις. Μία το καλοκαίρι και μία τώρα λέγοντας απλά και ρητά ότι θα εμβολιαστούν αυτοί και αυτοί στις τάδε ημερομηνίες. Δυστυχώς το τμήμα μάρκετιγκ του κράτους απέτυχε (και ας πληρώνονται αδρά τα μέλη του).
18. Το να αφήσεις στον λαό να αποφασίσει, οδηγεί στα απίθανο αλαλούμ που αναφέραμε.
19. Δυστυχώς η λανθασμένη πολιτική ακολουθήθηκε και στον στρατό. Οι φαντάροι ενημερώθηκαν ότι εντός των ημερών θα αρχίσουν εμβολιασμοί, που θα είναι εθελοντικοί. Και οι φαντάροι, εγγράμματοι ή όχι, σχετικοί ή όχι, τρέχουν σαν παλαβοί να ενημερωθούν από δω και από κει για το αν θα πρέπει να κάνουν το εμβόλιο ή όχι. Αν μη τι άλλο στον στρατό θα έπρεπε κάποιος να αναλάβει την ευθύνη και να εφαρμόσει γενικό και υποχρεωτικό εμβολιασμό.
20. Το Νο 19 είναι άσχετο με το αν εγώ συμφωνώ ή όχι με το εμβόλιο. Είναι όμως νομίζω η σωστή πολιτική αν θέλεις να εφαρμόσεις ένα πρόγραμμα εμβολιασμού.
21. Σε πολλές κλινικές νοσοκομείων δεν έχουν καταφέρει ακόμη να ορίσουν τις ομάδες κινδύνου (παρά τις υπάρχουσες εγκυκλίους), να καθορίσουν επακριβώς ποια άτομα περιλαμβάνονται στις ομάδες αυτές κινδύνου, ποιοι ασθενείς πρέπει να παίρνουν αντιικά και ποιοι όχι. Οι ερωτήσεις που δεχόμαστε είναι συνεχείς.
22. Νομίζω ότι θα παρέλθει ο χρόνος της γρίπης και εμείς θα ψαχνόμαστε ακόμη στα χαρτιά και στην αδυναμία να βάλουμε μια υπεύθυνη υπογραφή σε ένα κείμενο οδηγιών.
23. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι αν συνεχίσει να νοσεί ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός πολιτών, ο εμβολιασμός δεν θα έχει νόημα πλέον.
24. Σε τέτοια περίπτωση τα εμβόλια θα παραμείνουν στις αποθήκες αναλογιζόμενα με θλίψη το πρόωρο τέλος της αποστολής τους.
25. Ένας αγαπητός συνάδελφος μού έστειλε μαιλ, διαμαρτυρόμενος ουσιαστικά γιαυτά που γράφω. Τονίζει σε ένα σημείο : «…..αλλά τουλάχιστον για την παρούσα φάση το θέμα είναι στην αντιμετώπιση της πραγματικότητας (και όχι των σεναρίων). Όταν έχουμε έναν ασθενή ή ένα άτομο υψηλού κινδύνου νόσησης και εμφάνισης επιπλοκών από τη γρίπη, πρέπει να έχουμε πλέον μια κοινή και σαφή θέση αντιμετώπισης». Θα ήθελα να πω στον αγαπητό φίλο, που ξέρω ότι είναι τακτικότατος αναγνώστης του ιστολογίου, πού αντελήφθη ότι διαφωνώ στις ομάδες υψηλού κινδύνου ή στη σαφή θέση αντιμετώπισης; Αυτά θα πρέπει να τα αναζητήσει στο νοσοκομείο όπου εργάζεται. Ας συμφωνήσουν εκεί για το πότε και ποιους θα θεραπεύουν και μετά ας αναζητήσει ευθύνες αλλού. Εγώ επώνυμα και ενυπόγραφα διαφώνησα για την αναγκαιότητα του καθολικού εμβολιασμού και για την πολιτική και την στρατηγική επιβολής του εμβολιασμού και μόνον. Ουδέποτε διαφοροποιήθηκα σε θέματα αντιμετώπισης ή ομάδων υψηλού κινδύνου. Ουδέποτε ασχολήθηκα με την θεραπευτική αντιμετώπιση. Μάλιστα πολύ έγκαιρα η κλινική μου έκανε ειδική δημόσια συγκέντρωση για τη γρίπη όπου δόθηκε και έντυπο υλικό με σαφείς οδηγίες για φάρμακα κλπ. Στη συνέχεια όπου εξέφρασα τις αμφισβητήσεις μου για το εμβόλιο τις δικαιολόγησα τις αντιρρήσεις μου αυτές. Επώνυμα και ενυπόγραφα επαναλαμβάνω, αγαπητέ μου φίλε. Όχι σαν μερικούς τιτλούχους που σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις εκφράζουν ζωηρές αμφιβολίες για το όλο θέμα αλλά δεν τολμούν δημοσίως να αναφέρουν τίποτε. Διότι δεν μπορούν να παίξουν τον τίτλο τους. Αλλά ο υπεύθυνος γιατρός αγαπητέ μου φίλε, έχει ευθύνη έναντι των ασθενών του και όχι έναντι ενός, πολύ μικρής σήμερα αξίας, τίτλου.
Αυτά προς το παρόν.
Κάποιες συστάσεις για όσους εμβολιασθούν:
- Οι εγκυμονούσες ήταν και είναι ομάδα υψηλού κινδύνου για γρίπη και οφείλουν να κάνουν το εμβόλιο από τους πρώτους.
- Σε ομάδες λίαν υψηλού κινδύνου για επιπλοκές από γρίπη καλό είναι να γίνει άμεσα ο εμβολιασμός (γιαυτές τις ομάδες δεν νομίζω να τέθηκε ποτέ ζήτημα).
- Όποιοι για οποιοδήποτε λόγο επιθυμούν να κάνουν το εμβόλιο, καλό είναι να το κάνουν ΤΩΡΑ. Αύριο ίσως δεν έχει νόημα.
2. Νοσηλεύουμε και 2 ασθενείς-παιδιά με Η1Ν1 και πνευμονία. Ο ένας με εμπύημα που χρειάστηκε παροχέτευση και ο άλλος με συνήθη πορεία. Σημειωτέον ότι οι πνευμονίες είναι πάρα πολλές τα τελευταία χρόνια. Συνεπώς μέχρι στιγμής δεν βλέπουμε ιδιαίτερη αύξηση λόγω Η1Ν1.
3. Ας συνειδητοποιήσει το υπουργείο ότι λείπουν γιατροί. Με τόση κινητοποίηση για τη γρίπη, με τόση μεγάλη αύξηση της κίνησης στα νοσοκομεία, υπάρχουν κενές οργανικές θέσεις. Προκηρυγμένες και με υποψηφίους. Χωρίς όμως να κινείται τίποτε. Πότε θα διοριστούν; Μετά τη γρίπη; Αφού εξαντληθούν οι υπάρχοντες γιατροί;
4. Ο κόσμος στα εξωτερικά ιατρεία διαμαρτύρεται. Και με το δίκιο του. Πως όμως να εξυπηρετήσουν 1 ειδικός γιατρός και 2 ειδικευόμενοι για όλο το 24ωρο, τους πολλούς εσωτερικούς ασθενείς και τους δεκάδες εξωτερικούς ασθενείς;
5. Ο ΠΟΥ στις 20-11-2009 ανακοίνωσε τρεις μεταλλάξεις του ιού της νέας γρίπης, λέγοντας ότι ακόμη δεν είναι γνωστή η κλινική σημασία των μεταλλάξεων αυτών.
6. Σε μία χώρα αποσύρθηκε παρτίδα εμβολίων λόγω υψηλού ποσοστού ανεπιθυμήτων αντιδράσεων.
7. Σε άλλη χώρα απαγορεύθηκε το ίδιο εμβόλιο λόγω αμφιβολιών για την ασφάλεια της σύνθεσης του.
8. Κάποιος καθηγητής ανέφερε (δεν το άκουσα, μου το μετέφεραν) ότι ο εμβολιασμός σε περίοδο πανδημίας δεν ωφελεί αλλά τουναντίον μπορεί να βλάψει.
9. Μπορεί να έχει δίκιο ή όχι αλλά το αλαλούμ είναι πλέον απίστευτο.
10. Μου είπαν επίσης ότι κάποιος άλλος συνάδελφος μίλησε για έλλειψη εμβολιαστικής συνείδησης των ελλήνων. Πιθανόν να έχει δίκιο.
11. Γιατί όμως όλοι αυτοί δεν μιλούσαν παλαιότερα;
12. Η άρνηση του εμβολιασμού είναι μόνο για τη νέα γρίπη;
13. Υπάρχει εμβολιαστική κάλυψη για τον HPV ή για το κοκκυτικό εμβόλιο τύπου ενήλικα;
14. Ναι η γρίπη «καίει» τώρα, αλλά οι απόψεις των ειδικών θα πρέπει να είναι ενιαίες για όλα τα εμβόλια.
15. Οι πρώτες μέρες του εμβολιασμού για τη νέα γρίπη, έδειξαν πολύ μικρή συμμετοχή, ειδικά στο ιατρικό προσωπικό.
16. Οι εκκλήσεις των αρμοδίων οργάνων είναι συνεχείς.
17. Το κράτος ώφειλε ένα πράμα να κάνει, αν ήθελε να επιβάλλει τον εμβολιασμό. Να καταστήσει το εμβόλιο υποχρεωτικό και να βγάλει 2 ανακοινώσεις. Μία το καλοκαίρι και μία τώρα λέγοντας απλά και ρητά ότι θα εμβολιαστούν αυτοί και αυτοί στις τάδε ημερομηνίες. Δυστυχώς το τμήμα μάρκετιγκ του κράτους απέτυχε (και ας πληρώνονται αδρά τα μέλη του).
18. Το να αφήσεις στον λαό να αποφασίσει, οδηγεί στα απίθανο αλαλούμ που αναφέραμε.
19. Δυστυχώς η λανθασμένη πολιτική ακολουθήθηκε και στον στρατό. Οι φαντάροι ενημερώθηκαν ότι εντός των ημερών θα αρχίσουν εμβολιασμοί, που θα είναι εθελοντικοί. Και οι φαντάροι, εγγράμματοι ή όχι, σχετικοί ή όχι, τρέχουν σαν παλαβοί να ενημερωθούν από δω και από κει για το αν θα πρέπει να κάνουν το εμβόλιο ή όχι. Αν μη τι άλλο στον στρατό θα έπρεπε κάποιος να αναλάβει την ευθύνη και να εφαρμόσει γενικό και υποχρεωτικό εμβολιασμό.
20. Το Νο 19 είναι άσχετο με το αν εγώ συμφωνώ ή όχι με το εμβόλιο. Είναι όμως νομίζω η σωστή πολιτική αν θέλεις να εφαρμόσεις ένα πρόγραμμα εμβολιασμού.
21. Σε πολλές κλινικές νοσοκομείων δεν έχουν καταφέρει ακόμη να ορίσουν τις ομάδες κινδύνου (παρά τις υπάρχουσες εγκυκλίους), να καθορίσουν επακριβώς ποια άτομα περιλαμβάνονται στις ομάδες αυτές κινδύνου, ποιοι ασθενείς πρέπει να παίρνουν αντιικά και ποιοι όχι. Οι ερωτήσεις που δεχόμαστε είναι συνεχείς.
22. Νομίζω ότι θα παρέλθει ο χρόνος της γρίπης και εμείς θα ψαχνόμαστε ακόμη στα χαρτιά και στην αδυναμία να βάλουμε μια υπεύθυνη υπογραφή σε ένα κείμενο οδηγιών.
23. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι αν συνεχίσει να νοσεί ολοένα και μεγαλύτερος αριθμός πολιτών, ο εμβολιασμός δεν θα έχει νόημα πλέον.
24. Σε τέτοια περίπτωση τα εμβόλια θα παραμείνουν στις αποθήκες αναλογιζόμενα με θλίψη το πρόωρο τέλος της αποστολής τους.
25. Ένας αγαπητός συνάδελφος μού έστειλε μαιλ, διαμαρτυρόμενος ουσιαστικά γιαυτά που γράφω. Τονίζει σε ένα σημείο : «…..αλλά τουλάχιστον για την παρούσα φάση το θέμα είναι στην αντιμετώπιση της πραγματικότητας (και όχι των σεναρίων). Όταν έχουμε έναν ασθενή ή ένα άτομο υψηλού κινδύνου νόσησης και εμφάνισης επιπλοκών από τη γρίπη, πρέπει να έχουμε πλέον μια κοινή και σαφή θέση αντιμετώπισης». Θα ήθελα να πω στον αγαπητό φίλο, που ξέρω ότι είναι τακτικότατος αναγνώστης του ιστολογίου, πού αντελήφθη ότι διαφωνώ στις ομάδες υψηλού κινδύνου ή στη σαφή θέση αντιμετώπισης; Αυτά θα πρέπει να τα αναζητήσει στο νοσοκομείο όπου εργάζεται. Ας συμφωνήσουν εκεί για το πότε και ποιους θα θεραπεύουν και μετά ας αναζητήσει ευθύνες αλλού. Εγώ επώνυμα και ενυπόγραφα διαφώνησα για την αναγκαιότητα του καθολικού εμβολιασμού και για την πολιτική και την στρατηγική επιβολής του εμβολιασμού και μόνον. Ουδέποτε διαφοροποιήθηκα σε θέματα αντιμετώπισης ή ομάδων υψηλού κινδύνου. Ουδέποτε ασχολήθηκα με την θεραπευτική αντιμετώπιση. Μάλιστα πολύ έγκαιρα η κλινική μου έκανε ειδική δημόσια συγκέντρωση για τη γρίπη όπου δόθηκε και έντυπο υλικό με σαφείς οδηγίες για φάρμακα κλπ. Στη συνέχεια όπου εξέφρασα τις αμφισβητήσεις μου για το εμβόλιο τις δικαιολόγησα τις αντιρρήσεις μου αυτές. Επώνυμα και ενυπόγραφα επαναλαμβάνω, αγαπητέ μου φίλε. Όχι σαν μερικούς τιτλούχους που σε κατ΄ ιδίαν συζητήσεις εκφράζουν ζωηρές αμφιβολίες για το όλο θέμα αλλά δεν τολμούν δημοσίως να αναφέρουν τίποτε. Διότι δεν μπορούν να παίξουν τον τίτλο τους. Αλλά ο υπεύθυνος γιατρός αγαπητέ μου φίλε, έχει ευθύνη έναντι των ασθενών του και όχι έναντι ενός, πολύ μικρής σήμερα αξίας, τίτλου.
Αυτά προς το παρόν.
Κάποιες συστάσεις για όσους εμβολιασθούν:
- Οι εγκυμονούσες ήταν και είναι ομάδα υψηλού κινδύνου για γρίπη και οφείλουν να κάνουν το εμβόλιο από τους πρώτους.
- Σε ομάδες λίαν υψηλού κινδύνου για επιπλοκές από γρίπη καλό είναι να γίνει άμεσα ο εμβολιασμός (γιαυτές τις ομάδες δεν νομίζω να τέθηκε ποτέ ζήτημα).
- Όποιοι για οποιοδήποτε λόγο επιθυμούν να κάνουν το εμβόλιο, καλό είναι να το κάνουν ΤΩΡΑ. Αύριο ίσως δεν έχει νόημα.
Νοεμβρίου 21, 2009
ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ - XXIX / EΡΩΤΗΜΑΤΙΚΑ
1. Αυτό που διατρέχουμε σήμερα είναι αληθής πανδημία;
2. Οι μέχρι τώρα πανδημίες είχαν εξαιρετικά μεγάλη θνητότητα. Μήπως έπρεπε να ληφθεί υπόψιν και η παράμετρος αυτή;
3. Μήπως η οικονομική κρίση (αναμφίβολα κατευθυνόμενη και αυτή) ήταν ευκαιρία για προώθηση προϊόντων και για διευκόλυνση καταστάσεων;
4. Μήπως ήταν ένα παγκόσμιο πείραμα δυνατότητας ελέγχου των μαζών;
5. Πόσα θανατηφόρα κρούσματα έχουμε από την έναρξη της νέας γρίπης; Περίπου 7000-8000.
6. Πόσα κρούσματα θανατηφόρα από την κοινή γρίπη; Μπορεί να φθάνουν έως και τις 500000 ετησίως.
7. Η διαφορά είναι τεράστια. Γιατί όμως δεν ασχολήθηκε ποτέ κανείς σε τέτοια έκταση με την κοινή γρίπη;
8. Μας λένε ότι η νέα γρίπη έχει μεγάλη μεταδοτικότητα. Και λοιπόν; Αυτόν που θα πεθάνει τον ενδιαφέρει, πόσοι άλλοι έχουν νοσήσει;
9. Γιατί δεν λαμβάνονται λοιπόν ανάλογα μέτρα για την κοινή γρίπη;
10. Γιατί οι περίφημες επιτροπές δεν ασχολήθηκαν τόσα χρόνια με τα χαμηλότατα ποσοστά εμβολιασμού κατά της κοινής γρίπης του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού της χώρας;
11. Και γιατί τώρα προσπαθούν ν\α μας πείσουν από τηλεοράσεως και αμφιθεάτρων για την αναγκαιότητα ενός άλλου εμβολίου;
12. (Αλήθεια θεωρείτε ευπρεπές και ορθό το να εμβολιάζονται οι γιατροί σε τηλεοράσεις και αμφιθέατρα και περιχαρείς να ποζάρουν για φωτογράφηση στον τύπο;)
13. Γιατί στο Παγκόσμιο Συνέδριο Παιδιατρικών Λοιμώξεων που γίνεται αυτές τις ημέρες στο Buenos Aires (όπου και γράφω την ανάρτηση αυτή – εδώ είμαστε 5 ώρες πίσω από την Ελλάδα) μεγάλος αριθμός ομιλητών είναι στελέχη εταιρειών;
14. Γιατί για το εμβόλιο της νέας γρίπης μας μίλησαν μόνο υψηλόβαθμα στελέχη φαρμακευτικών εταιρειών;
15. Γιατί κάποιοι γιατροί στη χώρα μας μιλάνε για μεγάλες μελέτες του εμβολίου, ενώ τα νούμερα που ακούσαμε εδώ είναι πολύ-πολύ μικρότερα; Τόσο μικρά που κάπου ανησυχείς για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
16. Γιατί ορισμένοι γιατροί (ειδικά στη χώρα μας) είναι τόσο ενθουσιώδεις με το νέο εμβόλιο, ενώ ακόμη και τα στελέχη των εταιρειών δείχνουν κάποια αυτοσυγκράτηση;
Χαιρετισμούς από την όμορφη Argentina.
2. Οι μέχρι τώρα πανδημίες είχαν εξαιρετικά μεγάλη θνητότητα. Μήπως έπρεπε να ληφθεί υπόψιν και η παράμετρος αυτή;
3. Μήπως η οικονομική κρίση (αναμφίβολα κατευθυνόμενη και αυτή) ήταν ευκαιρία για προώθηση προϊόντων και για διευκόλυνση καταστάσεων;
4. Μήπως ήταν ένα παγκόσμιο πείραμα δυνατότητας ελέγχου των μαζών;
5. Πόσα θανατηφόρα κρούσματα έχουμε από την έναρξη της νέας γρίπης; Περίπου 7000-8000.
6. Πόσα κρούσματα θανατηφόρα από την κοινή γρίπη; Μπορεί να φθάνουν έως και τις 500000 ετησίως.
7. Η διαφορά είναι τεράστια. Γιατί όμως δεν ασχολήθηκε ποτέ κανείς σε τέτοια έκταση με την κοινή γρίπη;
8. Μας λένε ότι η νέα γρίπη έχει μεγάλη μεταδοτικότητα. Και λοιπόν; Αυτόν που θα πεθάνει τον ενδιαφέρει, πόσοι άλλοι έχουν νοσήσει;
9. Γιατί δεν λαμβάνονται λοιπόν ανάλογα μέτρα για την κοινή γρίπη;
10. Γιατί οι περίφημες επιτροπές δεν ασχολήθηκαν τόσα χρόνια με τα χαμηλότατα ποσοστά εμβολιασμού κατά της κοινής γρίπης του ιατρονοσηλευτικού προσωπικού της χώρας;
11. Και γιατί τώρα προσπαθούν ν\α μας πείσουν από τηλεοράσεως και αμφιθεάτρων για την αναγκαιότητα ενός άλλου εμβολίου;
12. (Αλήθεια θεωρείτε ευπρεπές και ορθό το να εμβολιάζονται οι γιατροί σε τηλεοράσεις και αμφιθέατρα και περιχαρείς να ποζάρουν για φωτογράφηση στον τύπο;)
13. Γιατί στο Παγκόσμιο Συνέδριο Παιδιατρικών Λοιμώξεων που γίνεται αυτές τις ημέρες στο Buenos Aires (όπου και γράφω την ανάρτηση αυτή – εδώ είμαστε 5 ώρες πίσω από την Ελλάδα) μεγάλος αριθμός ομιλητών είναι στελέχη εταιρειών;
14. Γιατί για το εμβόλιο της νέας γρίπης μας μίλησαν μόνο υψηλόβαθμα στελέχη φαρμακευτικών εταιρειών;
15. Γιατί κάποιοι γιατροί στη χώρα μας μιλάνε για μεγάλες μελέτες του εμβολίου, ενώ τα νούμερα που ακούσαμε εδώ είναι πολύ-πολύ μικρότερα; Τόσο μικρά που κάπου ανησυχείς για την εξαγωγή συμπερασμάτων.
16. Γιατί ορισμένοι γιατροί (ειδικά στη χώρα μας) είναι τόσο ενθουσιώδεις με το νέο εμβόλιο, ενώ ακόμη και τα στελέχη των εταιρειών δείχνουν κάποια αυτοσυγκράτηση;
Χαιρετισμούς από την όμορφη Argentina.
Νοεμβρίου 18, 2009
NEA ΓΡΙΠΗ - XXVIII / ΗΠΑ
Στις ΗΠΑ υπολογίζονται σε 22000000 αυτοί που νόσησαν από Η1Ν1 λοίμωξη το πρώτο εξάμηνο της επιδημίας (πανδημίας). Το CDC εκτιμά ότι 98,000 νοσηλεύθηκαν και 3,900 κατέληξαν από τη νόσο. Τα παιδιά κατέχουν πολύ μικρό ποσοστό (Inf Dis News 16-11-09).
Εν τω μεταξύ σε μελέτη 272 ατόμων (ΝΕJM 2009, 361:1935)διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι νοσηλευθέντες από τη νέα γρίπη (73%) είχαν κάποιο υποκείμενο νόσημα. Μεγάλο ποσοστό ασθενών ήταν κάτω των 18 χρ (45%), ενώ μόνο το 5% ήταν άνω των 65 χρ. Τα αντιικά φάρμακα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα σε έγκαιρη χορήγηση.
Εν τω μεταξύ σε μελέτη 272 ατόμων (ΝΕJM 2009, 361:1935)διαπιστώθηκε ότι οι περισσότεροι νοσηλευθέντες από τη νέα γρίπη (73%) είχαν κάποιο υποκείμενο νόσημα. Μεγάλο ποσοστό ασθενών ήταν κάτω των 18 χρ (45%), ενώ μόνο το 5% ήταν άνω των 65 χρ. Τα αντιικά φάρμακα είχαν καλύτερο αποτέλεσμα σε έγκαιρη χορήγηση.
Νοεμβρίου 16, 2009
ΑΜΥΓΔΑΛΕΚΤΟΜΗ ΚΑΙ ΑΝΤΙΒΙΟΤΙΚΑ
Μετά την αμυγδαλεκτομή, η φυσιολογική χλωρίδα παράγει μεσολαβητές της φλεγμονής που προκαλούν άλγος. Αυτή η γνώση είναι παλιά και για το λόγο αυτό γινόταν χρήση αντιμικροβιακών μετεγχειρητικά. Πρόσφατα, σε μία μικρή μεν αλλά προοπτική και με ομάδα placebo μελέτη βρέθηκε ότι διάρκεια χορήγησης αντιβιοτικών για 3 ημέρες είναι εξίσου αποτελεσματική με την χρησιμοποιούμενη σήμερα επταήμερη διάρκεια.
Σημαντική η μείωση της διάρκειας αντιβίωσης και ακόμη πιο σημαντική αν επιβεβαιωθεί και από άλλες μελέτες.
Arch Otolaryngol Head Neck Surg. 2009;135:984-987
Νοεμβρίου 11, 2009
ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ -ΧΧVII / ΕΝΑΡΞΗ (;) ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΥ
Σε ποια άλλη περίπτωση προσπάθησε η πολιτεία με κάθε τρόπο και με τόση επιμονή να πείσει τους πολίτες να εμβολιασθούν;
Δεν θυμάμαι καμμιά στη μακρά θητεία μου.
Και πόση σοβαρότητα έχει το θέαμα ημίγυμνων ιατρών να εμβολιάζονται ενώπιον τηλεοπτικής κάμερας; Ποιον θέλουν να πείσουν και τι εξυπηρετούν;
Ουδείς αντελήφθη σ΄ αυτή τη χώρα ότι αυτή η εμμονή και αυτού του είδους οι δηλώσεις, εκδηλώσεις και εμφανίσεις μόνο αντίθετα αποτελέσματα φέρνουν;
Ακόμη και φράσεις του στυλ "έχουν γίνει τεράστιες έρευνες για το νέο εμβόλιο που δείχνουν την αποτελεσματικότητα του και την ασφάλεια του" (10-11-09) ακούσαμε από ειδικούς . Τώρα πότε πρόλαβαν σε ελάχιστους μήνες να γίνουν οι "τεράστιες" έρευνες, αυτό είναι μικρή λεπτομέρεια.
Δεν υπήρξαν εχέφρονες άνθρωποι που να συμβουλεύσουν σιωπή στα ΜΜΕ και έκδοση ελάχιστων σοβαρών ανακοινώσεων της πολιτικής και ιατρικής ηγεσίας του τόπου;
Αρκούσαν ανακοινώσεις της μορφής "το νέο εμβόλιο θα γίνει στις εξής ομάδες και ο εμβολιασμός θα αρχίσει από τότε... Συστήνεται η συμμόρφωση του κόσμου γιαυτούς και γιαυτούς τους λόγους".
Πιστεύω ότι έτσι θα είχαν πεισθεί πολύ περισσότεροι πολίτες.
Δεν θυμάμαι καμμιά στη μακρά θητεία μου.
Και πόση σοβαρότητα έχει το θέαμα ημίγυμνων ιατρών να εμβολιάζονται ενώπιον τηλεοπτικής κάμερας; Ποιον θέλουν να πείσουν και τι εξυπηρετούν;
Ουδείς αντελήφθη σ΄ αυτή τη χώρα ότι αυτή η εμμονή και αυτού του είδους οι δηλώσεις, εκδηλώσεις και εμφανίσεις μόνο αντίθετα αποτελέσματα φέρνουν;
Ακόμη και φράσεις του στυλ "έχουν γίνει τεράστιες έρευνες για το νέο εμβόλιο που δείχνουν την αποτελεσματικότητα του και την ασφάλεια του" (10-11-09) ακούσαμε από ειδικούς . Τώρα πότε πρόλαβαν σε ελάχιστους μήνες να γίνουν οι "τεράστιες" έρευνες, αυτό είναι μικρή λεπτομέρεια.
Δεν υπήρξαν εχέφρονες άνθρωποι που να συμβουλεύσουν σιωπή στα ΜΜΕ και έκδοση ελάχιστων σοβαρών ανακοινώσεων της πολιτικής και ιατρικής ηγεσίας του τόπου;
Αρκούσαν ανακοινώσεις της μορφής "το νέο εμβόλιο θα γίνει στις εξής ομάδες και ο εμβολιασμός θα αρχίσει από τότε... Συστήνεται η συμμόρφωση του κόσμου γιαυτούς και γιαυτούς τους λόγους".
Πιστεύω ότι έτσι θα είχαν πεισθεί πολύ περισσότεροι πολίτες.
Νοεμβρίου 09, 2009
ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ -ΧΧVI / ΕΜΒΟΛΙΑΣΜΟΣ
Επειδή γράφονται πλέον πολλά για το περίφημο εμβόλιο της νέας γρίπης και επειδή κάποια λεγόμενα μου έχουν παρερμηνευθεί, έχω να σημειώσω τα εξής:
1. Είναι δεδομένο (και το υποστηρίζω χρόνια) ότι τα εμβόλια αποτελούν τον φθηνότερο και ασφαλέστερο τρόπο πρόληψης λοιμώξεων, που έχει ανακαλυφθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας.
2. Είναι δεδομένο ότι ένα εμβολιαστικό πρόγραμμα πετυχαίνει τον στόχο του μόνον αν εφαρμοσθεί σε ευρεία και ενιαία βάση καλύπτοντας τις ομάδες στόχους.
3. Είναι δεδομένο ότι αν ο καθένας πράττει κατά το δοκούν τότε το οποιοδήποτε εμβολιαστικό πρόγραμμα αποτυγχάνει.
Αυτά τα έχω πει κατ΄επανάληψη σε ομιλίες αλλά τα έχω γράψει κιόλας. Σε σημείο που φίλοι να με χαρακτηρίζουν ως vaccimaniac.
Ωστόσο, έχω τονίσει και τα εξής: είμαι υπέρ όλων των εμβολίων αλλά με αρνητική θέση για το αντιφυματικό εμβόλιο και ισχυρά διστακτική θέση για το εμβόλιο της γρίπης. Τους λόγους θα τους βρείτε αν ανατρέξετε σε παλαιότερες αναρτήσεις και σχολιασμούς. Αυτό όμως είναι προσωπική άποψη που δεν ανατρέπει τα τρία παραπάνω δεδομένα.
Τώρα για το εμβόλιο της νέας γρίπης λογικά ισχύει ότι και για την κοινή γρίπη. Γιατί θα έπρεπε να έχω άλλη γνώμη; Και για τα δύο νοσήματα θα μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής ο εμβολιασμός των ομάδων πολύ υψηλού κινδύνου. Εξάλλου όπως κατά κόρο έχει ειπωθεί από την ειδική επιτροπή γρίπης, η κάλυψη του μισού πληθυσμού προκαλεί ανάχωμα και για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Ο εμβολιασμός λοιπόν των ομάδων υψηλού κινδύνου δεν εγγίζει αριθμητικά το επιζητούμενο νούμερο;
Εκείνο που ενοχλεί και που ίσως δημιούργησε ένα αντιεμβολιαστικό λόμπυ, όπως είπε ο καθηγητής κ. Κωνσταντόπουλος, είναι ο υπερτονισμός της νέας γρίπης ως απειλητικής λοίμωξης, οι βεβιασμένες κινήσεις γύρω από το θέμα του εμβολίου, η ταχύτητα λήψης κάποιων αποφάσεων, η επιμονή και με όλα τα μέσα να επιβληθούν οι αποφάσεις αυτές και η μαζική κινητοποίση για ένα νόσημα που όλοι λένε ότι είναι ήπιο. Κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν για άλλα σοβαρότερα νοσήματα.
Σε τελική ανάλυση, όμως, ότι και να λένε οι επιμέρους γιατροί, οι επιμέρους δημοσιογράφοι, οι επί μέρους πολίτες, την γενική κατευθυντήρια γραμμή την καθορίζει το κράτος. Αν αυτή είναι υποχρεωτική, οι πολίτες τη δέχονται. Αν είναι προαιρετική, ο καθένας σταθμίζει τα δεδομένα όπως αυτός μπορεί να τα σταθμίσει και πράττει ανάλογα.
1. Είναι δεδομένο (και το υποστηρίζω χρόνια) ότι τα εμβόλια αποτελούν τον φθηνότερο και ασφαλέστερο τρόπο πρόληψης λοιμώξεων, που έχει ανακαλυφθεί στην ιστορία της ανθρωπότητας.
2. Είναι δεδομένο ότι ένα εμβολιαστικό πρόγραμμα πετυχαίνει τον στόχο του μόνον αν εφαρμοσθεί σε ευρεία και ενιαία βάση καλύπτοντας τις ομάδες στόχους.
3. Είναι δεδομένο ότι αν ο καθένας πράττει κατά το δοκούν τότε το οποιοδήποτε εμβολιαστικό πρόγραμμα αποτυγχάνει.
Αυτά τα έχω πει κατ΄επανάληψη σε ομιλίες αλλά τα έχω γράψει κιόλας. Σε σημείο που φίλοι να με χαρακτηρίζουν ως vaccimaniac.
Ωστόσο, έχω τονίσει και τα εξής: είμαι υπέρ όλων των εμβολίων αλλά με αρνητική θέση για το αντιφυματικό εμβόλιο και ισχυρά διστακτική θέση για το εμβόλιο της γρίπης. Τους λόγους θα τους βρείτε αν ανατρέξετε σε παλαιότερες αναρτήσεις και σχολιασμούς. Αυτό όμως είναι προσωπική άποψη που δεν ανατρέπει τα τρία παραπάνω δεδομένα.
Τώρα για το εμβόλιο της νέας γρίπης λογικά ισχύει ότι και για την κοινή γρίπη. Γιατί θα έπρεπε να έχω άλλη γνώμη; Και για τα δύο νοσήματα θα μπορούσε να θεωρηθεί επαρκής ο εμβολιασμός των ομάδων πολύ υψηλού κινδύνου. Εξάλλου όπως κατά κόρο έχει ειπωθεί από την ειδική επιτροπή γρίπης, η κάλυψη του μισού πληθυσμού προκαλεί ανάχωμα και για τον υπόλοιπο πληθυσμό. Ο εμβολιασμός λοιπόν των ομάδων υψηλού κινδύνου δεν εγγίζει αριθμητικά το επιζητούμενο νούμερο;
Εκείνο που ενοχλεί και που ίσως δημιούργησε ένα αντιεμβολιαστικό λόμπυ, όπως είπε ο καθηγητής κ. Κωνσταντόπουλος, είναι ο υπερτονισμός της νέας γρίπης ως απειλητικής λοίμωξης, οι βεβιασμένες κινήσεις γύρω από το θέμα του εμβολίου, η ταχύτητα λήψης κάποιων αποφάσεων, η επιμονή και με όλα τα μέσα να επιβληθούν οι αποφάσεις αυτές και η μαζική κινητοποίση για ένα νόσημα που όλοι λένε ότι είναι ήπιο. Κάτι που δεν έχει συμβεί στο παρελθόν για άλλα σοβαρότερα νοσήματα.
Σε τελική ανάλυση, όμως, ότι και να λένε οι επιμέρους γιατροί, οι επιμέρους δημοσιογράφοι, οι επί μέρους πολίτες, την γενική κατευθυντήρια γραμμή την καθορίζει το κράτος. Αν αυτή είναι υποχρεωτική, οι πολίτες τη δέχονται. Αν είναι προαιρετική, ο καθένας σταθμίζει τα δεδομένα όπως αυτός μπορεί να τα σταθμίσει και πράττει ανάλογα.
Νοεμβρίου 06, 2009
ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ (ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) - ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ Ή ΜΗ; - VI
ΤΟ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ
Προ δύο περίπου ετών έγραφα (http://www.loimoxi.blogspot.com/): Βλέποντας κανείς τις σημερινές κρίσεις και επιλογές στο πανεπιστήμιο, τον πιάνει τρόμος αναλογιζόμενος σε τι χέρια θα πέσει εντός 5ετίας-10ετίας η εκπαίδευση των φοιτητών και κατ΄επέκταση (αν σκεφθούμε την ιατρική) η υγεία των πολιτών. Και αν σήμερα πολλοί μιλάνε για άνεργους τενεκέδες αναφερόμενοι στους πτυχιούχους μας (Ι. Πρετεντέρης 27-05-07) φανταστείτε τι θα λένε αύριο.
Τι γίνεται σήμερα με την επιλογή ανθρώπινου δυναμικού στα πάσης φύσεως ιδρύματα μας; Οικογενειοκρατία, ευνοιοκρατία (χρήματα, κόμματα, εκκλησία), καιροσκοπισμός, ιδιοτέλεια, αδιαφάνεια, φωτογραφικές θέσεις, και φυσικά αναξιοκρατία.
Και όπως πολύ σωστά λέει ο Χρ. Γιανναράς (Το πολιτικό ζητούμενο / 2009), η αναξιοκρατία είναι συντελεστής ιστορικού αφανισμού μιας κοινωνίας. Και είναι βέβαιο ότι η αναξιοκρατία αποτελεί το καταγωγικό δεδομένο και τον θεμέλιο λίθο της οικοδόμησης του ελλαδικού κράτους.
Αυτούς διορίζουμε, αυτοί είμαστε.
Θα αναφερθώ και πάλι σε γνώμες ειδικών:
Η πανεπιστημιακή θέση είναι χρέος, δεν είναι δικαίωμα, ούτε είναι περιουσιακό στοιχείο για να αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής. Είναι ένας θεσμός με περαστικούς θεσμοφύλακες, που έρχονται υποχρεωμένοι και φεύγουν χρεωμένοι. (Α. Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004. )
Το αυτονόητο δεν ισχύει, διότι τα 100 χρόνια μοναρχίας φαίνεται ότι έχουν χαράξει βαθιά στη συνείδηση των Ελλήνων την πεποίθηση ότι δεν μεταδίδεται κληρονομικά μόνο το «διοικείν», αλλά και το «καταλαμβάνειν» υψηλές θέσεις, όπως οι βουλευτικές ή οι καθηγητικές στο Πανεπιστήμιο…. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι θέσεις καταλαμβάνονται με ειδικό τρόπο, με φωτογραφικές προκηρύξεις και με «κατά περίπτωση επιλεγμένες εισηγητικές επιτροπές» που αποκλείουν ικανότερους επιστήμονες, που όμως δεν έλκουν την καταγωγή τους από «ευγενείς»… (Χ. Μουτσόπουλος / 14-01-2007).
Μερικοί «δάσκαλοι» μάλιστα θα μείνουν στην ιστορία σαν κλασικοί προαγωγοί πιο ανίκανων από αυτούς στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν ανάμεσα σε μετριότητες. (Α.. Σμοκοβίτης Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004).
Χαρακτηριστικό είναι και το ότι τα τελευταία 25 χρόνια υπηρέτησαν 130 καθηγητές, στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Πόσοι εξ αίματος ή εξ αγχιστείας συγγενείς τους έχουν καταλάβει θέση μέλους (ΔΕΠ); Εβδομήντα ένας! Περισσότεροι από τους μισούς καθηγητές «κληροδότησαν» τη θέση τους. (Μουτσόπουλος / 14-01-2007).
Τα τελευταία 15 χρόνια στην Ιατρική Σχολή Αθηνών εκλέχθηκαν 70 καθηγητές. Πόσοι νομίζετε ότι εκλέχθηκαν με ανοικτές διαδικασίες; Μόνο το 19%. Πολλοί άξιοι και διακεκριμένοι επιστήμονες δεν εκλέχθηκαν, με το αιτιολογικό ότι δεν θα τα κατάφερναν στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. (Χ. Μουτσόπουλος, Φ. Σκοπούλη, 16-12-2007)
Και είναι χαρακτηριστική η πολύ πρόσφατη περίπτωση μιας εξαίρετης ελληνίδας που σπούδασε και σταδιοδρόμησε στο εξωτερικό με ογκώδες βιογραφικό στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Όταν λοιπόν υπέβαλλε η κυρία αυτή για θέση επίκουρου απερρίφθη μετ΄επαίνων. Ξέρετε τι έγραφε ο εισηγητής; Ότι η συνάδελφος δεν είχε καμιά εργασία σε ελληνικό περιοδικό άρα δεν μπορούσε να προσαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα. Περιττό να σας πω ότι ο εισηγητής αυτός δεν γνώριζε ούτε καλημέρα στα αγγλικά και φυσικά δεν είχε επισκεφθεί την αλλοδαπή ειμή μόνον για τουρισμό.
Όλοι γνωρίζουμε γιατρούς που είχαν προετοιμάσει συστηματικά την είσοδο τους στο ναό της επιστήμης, εκλιπαρώντας θέση συγγραφέα, ζητώντας πιστοποιητικά και συστατικές επιστολές ακόμη και από αυτούς που τους έλεγαν απλώς καλημέρα (Χ. Μουτσόπουλος).
Όλοι γνωρίζουμε γιατρούς με εικονικά πτυχία και εικονικές διατριβές, ή τιτλούχους που είναι γιοι ή κόρες ή εγγονοί κάποιου σύμφωνα πάντα με το πανεπιστημιακό οικογενειακό δίκαιο (Α. Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004).
Όλοι γνωρίζουμε «δασκάλους – καθηγητές» που βοήθησαν τις οικογένειες των προϊσταμένων τους σε συγγραφικές, ηλεκτρολογικές, υδραυλικές και άλλες εργασίες. Που ήσαν πληροφοριοδότες, ή κουβαλητές της τσάντας (Α. Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004).
Αυτά βέβαια δεν συμβαίνουν μόνο στην ιατρική. Απολαύστε ένα τμήμα της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών:
Tμήμα …………………………..Θεολογίας – Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η σύζυγος: Κοσμήτωρ
Ο σύζυγος: Καθηγητής
Η κόρη: διδάκτωρ το 2004 (από τον πατέρα της)
Σε λίγους μήνες εκλέγεται...επίκουρη καθηγήτρια, Χαρακτηρίσθηκε διεθνούς κύρους επιστήμων
το 2008, σε ηλικία 35 ετών, τακτική ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ!!!,
Ο γαμπρός: επίκουρος καθηγητής
Ο αδελφός γαμπρού: ετοιμάζεται για θέση στο ίδιο Τμήμα
Η κόρη (Νο 2): διδακτορικό με επιβλέπουσα την αδελφή της
Ο γιός: χωρίς πτυχίο Θεολογίας / υποψήφιος διδάκτωρ με επιβλέποντα τον πατέρα
Ο νεποτισμός στην πιο άγρια μορφή του.
«Στη ζωή μου πίστευα ότι οι περισσότερες ίντριγκες γίνονται στην πολιτική. Αυτό μέχρι που γνώρισα το πανεπιστήμιο!!» έλεγε ο Χ. Ουίλσον (πρωθυπουργός Βρεττανίας) το 1976.
Για να μην αδικούμε όμως κάποιους, πρέπει να πούμε ότι όλα αυτά δεν είναι προνόμια μόνον
του πανεπιστημίου. Γίνονται και αλλού, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Ας δούμε τι γίνεται και στο ΕΣΥ. Επιλογές στις κρίσεις υπάρχουν. Σε πολύ μικρότερο βαθμό όμως, μια και τα όρια και τα κριτήρια είναι πιο περιγεγραμμένα. Ωστόσο σε πρόσφατο νομοσχέδιο για την εξέλιξη των γιατρών του ΕΣΥ σε διευθυντικές θέσεις, ήρθαν τα πάνω-κάτω. Η ιδέα ήταν καλή . Έδινε κίνητρο στους γιατρούς για δουλειά και εκπαίδευση. Και την είχα υποστηρίξει ενθέρμως και εγγράφως. Όμως επενέβησαν οι συνδικαλιστές και κουρέλιασαν την ιδέα. Εν μια νυκτί χρίσθηκαν όλοι διευθυντές. Με μόνο εφόδιο την αρχαιότητα και την προϋπηρεσία. Κανένα άλλο επιστημονικό κριτήριο του νόμου δεν λήφθηκε υπόψη.
Μήπως η επιλογή ατόμων δεν σημαίνει ότι επιλέγεις και κατευθύνεις τη γνώση που θα παρέξεις;;
Είναι τυχαίο άραγε που το βιβλίο του Δ. Μπουραντά «Όλα σου τάμαθα μα ξέχασα μια λέξη» ψηφίσθηκε από το κοινό σαν το καλύτερο βιβλίο του 2008; Είναι ακριβώς γιατί ο κόσμος θεωρεί σαν δεδομένα όλα αυτά που περιέγραψα παραπάνω και τα οποία επίσης περιγράφει σε άλλη μορφή ο συγγραφέας, μέσα από μια απλή αισθηματική ιστορία. Το κοινό δημόσιο αίσθημα τα γνωρίζει. Μόνον εμείς στρουθοκαμηλίζουμε.
Όσα ανέφερα παραπάνω φαίνεται ότι έχουν μια αλληλουχία. Αν φταίει η κεφαλή, πλάθονται ανάλογα οι παρακάτω . Οι αντιστάσεις χαλαρώνουν, οι συνειδήσεις αμβλύνονται και έτσι βρίσκουν ευκαιρία όσοι θέλουν να καθοδηγήσουν κάποιους ή να εκμεταλλευτούν κάποιους άλλους.
Βλέπετε ότι το σύστημα καλά κρατεί. Και είναι ισχυρότατο διότι πρέπει να επιζήσει. Αν τυχόν αρχίσει να ξηλώνεται από ένα σημείο, τότε η κατάρρευση θα είναι ταχύτατη. Γιαυτό και αναπαράγεται συνεχώς. Σε όλα τα στάδια και τα επίπεδα. Με τη συλλογή ακατάλληλων ανθρώπων σε ακατάλληλες θέσεις. Ημιανίκανοι και ανίκανοι. Έρποντες και χαμαιλέοντες. Μη εργαζόμενοι αλλά αμειβόμενοι (ενίοτε παχυλά). Άβουλοι αλλά ελεγχόμενοι. Αυτό θέλει το σύστημα. Για να δουλεύει καλά.
Δεν νομίζετε όμως ότι κάτι όμως πρέπει να γίνει; Ότι χρειάζεται συνεχής προσπάθεια από όλο και περισσότερους για να καταπολεμηθεί το σύστημα; Ότι εμείς πρέπει να έχουμε τις αντιστάσεις εκείνες που θα εμποδίσουν την χειραγώγηση μας; Ότι πρέπει να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους; Ότι πρέπει να μας διέπει συνέπεια, εντιμότητα, αξιοπρέπεια; Ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε την αξιοκρατία σε κάθε πτυχή του κρατικού μηχανισμού;
Ο Ρ. Νέλσον σε ένα πολύ ωραίο βιβλίο του (Μαντάμ Μελβίλ) έγραφε: Ευλογημένοι οι άνθρωποι που έρχονται στη γη με έναν μόνο προορισμό: να αφυπνίσουν έστω και μία συνείδηση….
Κάποτε αυτή η χώρα πρέπει να βρει τον δρόμο της προς την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και την ηθική.
Έχουμε τη θέληση να την οδηγήσουμε σ΄ αυτόν το δρόμο;
ΤΕΛΟΣ
Προ δύο περίπου ετών έγραφα (http://www.loimoxi.blogspot.com/): Βλέποντας κανείς τις σημερινές κρίσεις και επιλογές στο πανεπιστήμιο, τον πιάνει τρόμος αναλογιζόμενος σε τι χέρια θα πέσει εντός 5ετίας-10ετίας η εκπαίδευση των φοιτητών και κατ΄επέκταση (αν σκεφθούμε την ιατρική) η υγεία των πολιτών. Και αν σήμερα πολλοί μιλάνε για άνεργους τενεκέδες αναφερόμενοι στους πτυχιούχους μας (Ι. Πρετεντέρης 27-05-07) φανταστείτε τι θα λένε αύριο.
Τι γίνεται σήμερα με την επιλογή ανθρώπινου δυναμικού στα πάσης φύσεως ιδρύματα μας; Οικογενειοκρατία, ευνοιοκρατία (χρήματα, κόμματα, εκκλησία), καιροσκοπισμός, ιδιοτέλεια, αδιαφάνεια, φωτογραφικές θέσεις, και φυσικά αναξιοκρατία.
Και όπως πολύ σωστά λέει ο Χρ. Γιανναράς (Το πολιτικό ζητούμενο / 2009), η αναξιοκρατία είναι συντελεστής ιστορικού αφανισμού μιας κοινωνίας. Και είναι βέβαιο ότι η αναξιοκρατία αποτελεί το καταγωγικό δεδομένο και τον θεμέλιο λίθο της οικοδόμησης του ελλαδικού κράτους.
Αυτούς διορίζουμε, αυτοί είμαστε.
Θα αναφερθώ και πάλι σε γνώμες ειδικών:
Η πανεπιστημιακή θέση είναι χρέος, δεν είναι δικαίωμα, ούτε είναι περιουσιακό στοιχείο για να αποτελεί αντικείμενο συναλλαγής. Είναι ένας θεσμός με περαστικούς θεσμοφύλακες, που έρχονται υποχρεωμένοι και φεύγουν χρεωμένοι. (Α. Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004. )
Το αυτονόητο δεν ισχύει, διότι τα 100 χρόνια μοναρχίας φαίνεται ότι έχουν χαράξει βαθιά στη συνείδηση των Ελλήνων την πεποίθηση ότι δεν μεταδίδεται κληρονομικά μόνο το «διοικείν», αλλά και το «καταλαμβάνειν» υψηλές θέσεις, όπως οι βουλευτικές ή οι καθηγητικές στο Πανεπιστήμιο…. Όλοι γνωρίζουν πολύ καλά ότι οι θέσεις καταλαμβάνονται με ειδικό τρόπο, με φωτογραφικές προκηρύξεις και με «κατά περίπτωση επιλεγμένες εισηγητικές επιτροπές» που αποκλείουν ικανότερους επιστήμονες, που όμως δεν έλκουν την καταγωγή τους από «ευγενείς»… (Χ. Μουτσόπουλος / 14-01-2007).
Μερικοί «δάσκαλοι» μάλιστα θα μείνουν στην ιστορία σαν κλασικοί προαγωγοί πιο ανίκανων από αυτούς στην προσπάθεια τους να επιβιώσουν ανάμεσα σε μετριότητες. (Α.. Σμοκοβίτης Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004).
Χαρακτηριστικό είναι και το ότι τα τελευταία 25 χρόνια υπηρέτησαν 130 καθηγητές, στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Πόσοι εξ αίματος ή εξ αγχιστείας συγγενείς τους έχουν καταλάβει θέση μέλους (ΔΕΠ); Εβδομήντα ένας! Περισσότεροι από τους μισούς καθηγητές «κληροδότησαν» τη θέση τους. (Μουτσόπουλος / 14-01-2007).
Τα τελευταία 15 χρόνια στην Ιατρική Σχολή Αθηνών εκλέχθηκαν 70 καθηγητές. Πόσοι νομίζετε ότι εκλέχθηκαν με ανοικτές διαδικασίες; Μόνο το 19%. Πολλοί άξιοι και διακεκριμένοι επιστήμονες δεν εκλέχθηκαν, με το αιτιολογικό ότι δεν θα τα κατάφερναν στο ελληνικό Πανεπιστήμιο. (Χ. Μουτσόπουλος, Φ. Σκοπούλη, 16-12-2007)
Και είναι χαρακτηριστική η πολύ πρόσφατη περίπτωση μιας εξαίρετης ελληνίδας που σπούδασε και σταδιοδρόμησε στο εξωτερικό με ογκώδες βιογραφικό στα καλύτερα πανεπιστήμια της Βρετανίας και των ΗΠΑ. Όταν λοιπόν υπέβαλλε η κυρία αυτή για θέση επίκουρου απερρίφθη μετ΄επαίνων. Ξέρετε τι έγραφε ο εισηγητής; Ότι η συνάδελφος δεν είχε καμιά εργασία σε ελληνικό περιοδικό άρα δεν μπορούσε να προσαρμοσθεί στην ελληνική πραγματικότητα. Περιττό να σας πω ότι ο εισηγητής αυτός δεν γνώριζε ούτε καλημέρα στα αγγλικά και φυσικά δεν είχε επισκεφθεί την αλλοδαπή ειμή μόνον για τουρισμό.
Όλοι γνωρίζουμε γιατρούς που είχαν προετοιμάσει συστηματικά την είσοδο τους στο ναό της επιστήμης, εκλιπαρώντας θέση συγγραφέα, ζητώντας πιστοποιητικά και συστατικές επιστολές ακόμη και από αυτούς που τους έλεγαν απλώς καλημέρα (Χ. Μουτσόπουλος).
Όλοι γνωρίζουμε γιατρούς με εικονικά πτυχία και εικονικές διατριβές, ή τιτλούχους που είναι γιοι ή κόρες ή εγγονοί κάποιου σύμφωνα πάντα με το πανεπιστημιακό οικογενειακό δίκαιο (Α. Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004).
Όλοι γνωρίζουμε «δασκάλους – καθηγητές» που βοήθησαν τις οικογένειες των προϊσταμένων τους σε συγγραφικές, ηλεκτρολογικές, υδραυλικές και άλλες εργασίες. Που ήσαν πληροφοριοδότες, ή κουβαλητές της τσάντας (Α. Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004).
Αυτά βέβαια δεν συμβαίνουν μόνο στην ιατρική. Απολαύστε ένα τμήμα της Θεολογικής Σχολής του πανεπιστημίου Αθηνών:
Tμήμα …………………………..Θεολογίας – Πανεπιστήμιο Αθηνών
Η σύζυγος: Κοσμήτωρ
Ο σύζυγος: Καθηγητής
Η κόρη: διδάκτωρ το 2004 (από τον πατέρα της)
Σε λίγους μήνες εκλέγεται...επίκουρη καθηγήτρια, Χαρακτηρίσθηκε διεθνούς κύρους επιστήμων
το 2008, σε ηλικία 35 ετών, τακτική ΚΑΘΗΓΗΤΡΙΑ!!!,
Ο γαμπρός: επίκουρος καθηγητής
Ο αδελφός γαμπρού: ετοιμάζεται για θέση στο ίδιο Τμήμα
Η κόρη (Νο 2): διδακτορικό με επιβλέπουσα την αδελφή της
Ο γιός: χωρίς πτυχίο Θεολογίας / υποψήφιος διδάκτωρ με επιβλέποντα τον πατέρα
Ο νεποτισμός στην πιο άγρια μορφή του.
«Στη ζωή μου πίστευα ότι οι περισσότερες ίντριγκες γίνονται στην πολιτική. Αυτό μέχρι που γνώρισα το πανεπιστήμιο!!» έλεγε ο Χ. Ουίλσον (πρωθυπουργός Βρεττανίας) το 1976.
Για να μην αδικούμε όμως κάποιους, πρέπει να πούμε ότι όλα αυτά δεν είναι προνόμια μόνον
του πανεπιστημίου. Γίνονται και αλλού, αλλά σε πολύ μικρότερη κλίμακα. Ας δούμε τι γίνεται και στο ΕΣΥ. Επιλογές στις κρίσεις υπάρχουν. Σε πολύ μικρότερο βαθμό όμως, μια και τα όρια και τα κριτήρια είναι πιο περιγεγραμμένα. Ωστόσο σε πρόσφατο νομοσχέδιο για την εξέλιξη των γιατρών του ΕΣΥ σε διευθυντικές θέσεις, ήρθαν τα πάνω-κάτω. Η ιδέα ήταν καλή . Έδινε κίνητρο στους γιατρούς για δουλειά και εκπαίδευση. Και την είχα υποστηρίξει ενθέρμως και εγγράφως. Όμως επενέβησαν οι συνδικαλιστές και κουρέλιασαν την ιδέα. Εν μια νυκτί χρίσθηκαν όλοι διευθυντές. Με μόνο εφόδιο την αρχαιότητα και την προϋπηρεσία. Κανένα άλλο επιστημονικό κριτήριο του νόμου δεν λήφθηκε υπόψη.
Μήπως η επιλογή ατόμων δεν σημαίνει ότι επιλέγεις και κατευθύνεις τη γνώση που θα παρέξεις;;
Είναι τυχαίο άραγε που το βιβλίο του Δ. Μπουραντά «Όλα σου τάμαθα μα ξέχασα μια λέξη» ψηφίσθηκε από το κοινό σαν το καλύτερο βιβλίο του 2008; Είναι ακριβώς γιατί ο κόσμος θεωρεί σαν δεδομένα όλα αυτά που περιέγραψα παραπάνω και τα οποία επίσης περιγράφει σε άλλη μορφή ο συγγραφέας, μέσα από μια απλή αισθηματική ιστορία. Το κοινό δημόσιο αίσθημα τα γνωρίζει. Μόνον εμείς στρουθοκαμηλίζουμε.
Όσα ανέφερα παραπάνω φαίνεται ότι έχουν μια αλληλουχία. Αν φταίει η κεφαλή, πλάθονται ανάλογα οι παρακάτω . Οι αντιστάσεις χαλαρώνουν, οι συνειδήσεις αμβλύνονται και έτσι βρίσκουν ευκαιρία όσοι θέλουν να καθοδηγήσουν κάποιους ή να εκμεταλλευτούν κάποιους άλλους.
Βλέπετε ότι το σύστημα καλά κρατεί. Και είναι ισχυρότατο διότι πρέπει να επιζήσει. Αν τυχόν αρχίσει να ξηλώνεται από ένα σημείο, τότε η κατάρρευση θα είναι ταχύτατη. Γιαυτό και αναπαράγεται συνεχώς. Σε όλα τα στάδια και τα επίπεδα. Με τη συλλογή ακατάλληλων ανθρώπων σε ακατάλληλες θέσεις. Ημιανίκανοι και ανίκανοι. Έρποντες και χαμαιλέοντες. Μη εργαζόμενοι αλλά αμειβόμενοι (ενίοτε παχυλά). Άβουλοι αλλά ελεγχόμενοι. Αυτό θέλει το σύστημα. Για να δουλεύει καλά.
Δεν νομίζετε όμως ότι κάτι όμως πρέπει να γίνει; Ότι χρειάζεται συνεχής προσπάθεια από όλο και περισσότερους για να καταπολεμηθεί το σύστημα; Ότι εμείς πρέπει να έχουμε τις αντιστάσεις εκείνες που θα εμποδίσουν την χειραγώγηση μας; Ότι πρέπει να σεβόμαστε τον εαυτό μας και τους άλλους; Ότι πρέπει να μας διέπει συνέπεια, εντιμότητα, αξιοπρέπεια; Ότι πρέπει να αποκαταστήσουμε την αξιοκρατία σε κάθε πτυχή του κρατικού μηχανισμού;
Ο Ρ. Νέλσον σε ένα πολύ ωραίο βιβλίο του (Μαντάμ Μελβίλ) έγραφε: Ευλογημένοι οι άνθρωποι που έρχονται στη γη με έναν μόνο προορισμό: να αφυπνίσουν έστω και μία συνείδηση….
Κάποτε αυτή η χώρα πρέπει να βρει τον δρόμο της προς την αξιοκρατία, τη διαφάνεια και την ηθική.
Έχουμε τη θέληση να την οδηγήσουμε σ΄ αυτόν το δρόμο;
ΤΕΛΟΣ
Νοεμβρίου 05, 2009
ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ (ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) - ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ Ή ΜΗ; - V
ΦΟΙΤΗΣH ΣΤΟ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟ
Εγώ τι να πω; Θα αφήσω τους τακτικούς καθηγητές (πρώτης βαθμίδας) να μιλήσουν.
«Το κατάντημα του δημόσιου πανεπιστημίου» (Ι. Μ. Κονιδάρης / 21-01-2007)
«….Το πρόγραμμα σπουδών είναι κατασκεύασμα συνδικαλιστών που προσπαθούν να βολέψουν όλους, διδάσκοντες και φοιτητές.
….Το αποτέλεσμα; Ο φοιτητής δεν εισάγεται στις ομορφιές της τέχνης και της επιστήμης του γιατρού, δεν αντιλαμβάνεται τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις του λειτουργήματος, δεν παιδεύεται για την υπευθυνότητα που απαιτεί η επιστήμη μας…
…Φταίνε όμως οι φοιτητές για το κατάντημα αυτό; Αφενός μεν, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, οι φοιτητές είναι θύματα της δύναμης που τους παρέχει ο νόμος, δεδομένου ότι θεωρούν ότι «συν-διοικούν» το πανεπιστήμιο. Με τι γνώση και τι εμπειρίες όμως; …
….Αφετέρου δε, γίνονται γρήγορα κατοπτρικά είδωλα των δασκάλων τους.
…..Από τους 72 καθηγητές της Ιατρικής Σχολής, μόνο το 1/5 πληροί τα απαιτητικά κριτήρια ακαδημαϊκής έρευνας, που χρησιμοποιούνται για τη βαθμίδα του καθηγητή σε πανεπιστήμια προηγμένων χωρών». (Χ. Μουτσόπουλος / 20-01-2008)
«…… η έλλειψη σοβαρών προγραμμάτων συνεχιζόμενης εκπαίδευσης του ιατρικού προσωπικού, η μη περιοδική αξιολόγησή του, η αναρρίχηση ιατρών σε διευθυντικές θέσεις με δημοσιοϋπαλληλικά κριτήρια και οι κουρασμένοι υπό ειδίκευση ιατροί (μο ηλικίας έναρξης ειδικότητος 30 ετών)…..». (Χ. Μουτσόπουλος / 17-11-2008).
«…..Το πανεπιστήμιο είναι πλέον ένα ίδρυμα που απλώς μοιράζει πτυχία στους φοιτητές και τίτλους στα μέλη της επιστημονικής του κοινότητας » (Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004 ).
«….Στο χώρο της Παιδείας είμαστε πίσω και κυρίως στη βασική έρευνα…
….Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα τα πανεπιστήμια μας δεν εξασφαλίζεται πρόοδος και ανταγωνιστικότητα…
… Η διαρκής συναλλαγή των ανωτέρων με τους κατωτέρους πουθενά στον κόσμο δεν παρατηρείται και δεν μπορεί να οδηγήσει σε ανώτατα ιδρύματα υψηλού επιπέδου….
….Υπάρχουν γιατροί διαφορετικών επιστημονικών ταχυτήτων, ανάλογα με το που φοίτησαν… » (Δ. Κρεμαστινός / 27-09-09).
«….Σ΄ αυτό το εργαστήρι μαζικής παραγωγής όχι εγγράμματων πτυχιούχων αλλά ημιαναλφάβητων διπλωματούχων και συχνά ημιανεπαρκών καθηγητών, που είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο…» (Α. Διαμαντόπουλος / 09-08-09).
«…Η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι άθλια….
… Η εξουσία στον πανεπιστημιακό χώρο ανήκει στους καθηγητές. Αυτοί αδιαφορώντας για την ποιότητα των σπουδών και υποχωρώντας στις απαιτήσεις κομματικών παραγόντων έχασαν τον έλεγχο και παρακολουθούν παθητικά την καταστροφή του πανεπιστημίου….
….Οι καθηγητές είναι εκείνοι που ψηφίζουν για καθηγητές διάφορους ανίκανους και αγράμματους …
….Οι καθηγητές είναι εκείνοι που προσφέρουν μαθήματα χαμηλοτάτου επιπέδου…
….Οι καθηγητές είναι εκείνοι που δίνουν πτυχία σε αγράμματους φοιτητές… » (Θ.Π. Λιανός / 15-06-08).
Πρόσφατο συμβάν: Tακτικός καθηγητής έγινε αντιληπτός να αφαιρεί με εμφανή οργή (από τοίχο του νοσοκομείου του) αφίσα για συνέδριο μικρής εμβέλειας από περιφερικό ίδρυμα. Το συνέδριο άπτετο της ειδικότητας τού καθηγητή. Η πράξη αυτή ουσιαστικά δεν θα είχε επίπτωση στο εν λόγω συνεδριάκι . Είναι ενδεικτική όμως του πόσο επιθυμούν μερικοί, η γνώση να είναι περιχαρακωμένη. Και να διοχετεύεται όπως και όπου αυτοί θέλουν.
Αμφιβάλλει κανείς ότι όλα αυτά σημαίνουν τροποποιημένη ή κατευθυνόμενη ή καθόλου γνώση;;
Εγώ τι να πω; Θα αφήσω τους τακτικούς καθηγητές (πρώτης βαθμίδας) να μιλήσουν.
«Το κατάντημα του δημόσιου πανεπιστημίου» (Ι. Μ. Κονιδάρης / 21-01-2007)
«….Το πρόγραμμα σπουδών είναι κατασκεύασμα συνδικαλιστών που προσπαθούν να βολέψουν όλους, διδάσκοντες και φοιτητές.
….Το αποτέλεσμα; Ο φοιτητής δεν εισάγεται στις ομορφιές της τέχνης και της επιστήμης του γιατρού, δεν αντιλαμβάνεται τις απαιτήσεις και τις υποχρεώσεις του λειτουργήματος, δεν παιδεύεται για την υπευθυνότητα που απαιτεί η επιστήμη μας…
…Φταίνε όμως οι φοιτητές για το κατάντημα αυτό; Αφενός μεν, όσο κι αν αυτό ακούγεται παράδοξο, οι φοιτητές είναι θύματα της δύναμης που τους παρέχει ο νόμος, δεδομένου ότι θεωρούν ότι «συν-διοικούν» το πανεπιστήμιο. Με τι γνώση και τι εμπειρίες όμως; …
….Αφετέρου δε, γίνονται γρήγορα κατοπτρικά είδωλα των δασκάλων τους.
…..Από τους 72 καθηγητές της Ιατρικής Σχολής, μόνο το 1/5 πληροί τα απαιτητικά κριτήρια ακαδημαϊκής έρευνας, που χρησιμοποιούνται για τη βαθμίδα του καθηγητή σε πανεπιστήμια προηγμένων χωρών». (Χ. Μουτσόπουλος / 20-01-2008)
«…… η έλλειψη σοβαρών προγραμμάτων συνεχιζόμενης εκπαίδευσης του ιατρικού προσωπικού, η μη περιοδική αξιολόγησή του, η αναρρίχηση ιατρών σε διευθυντικές θέσεις με δημοσιοϋπαλληλικά κριτήρια και οι κουρασμένοι υπό ειδίκευση ιατροί (μο ηλικίας έναρξης ειδικότητος 30 ετών)…..». (Χ. Μουτσόπουλος / 17-11-2008).
«…..Το πανεπιστήμιο είναι πλέον ένα ίδρυμα που απλώς μοιράζει πτυχία στους φοιτητές και τίτλους στα μέλη της επιστημονικής του κοινότητας » (Σμοκοβίτης / Οι φυλές των πανεπιστημιακών, 2004 ).
«….Στο χώρο της Παιδείας είμαστε πίσω και κυρίως στη βασική έρευνα…
….Με τον τρόπο που λειτουργούν σήμερα τα πανεπιστήμια μας δεν εξασφαλίζεται πρόοδος και ανταγωνιστικότητα…
… Η διαρκής συναλλαγή των ανωτέρων με τους κατωτέρους πουθενά στον κόσμο δεν παρατηρείται και δεν μπορεί να οδηγήσει σε ανώτατα ιδρύματα υψηλού επιπέδου….
….Υπάρχουν γιατροί διαφορετικών επιστημονικών ταχυτήτων, ανάλογα με το που φοίτησαν… » (Δ. Κρεμαστινός / 27-09-09).
«….Σ΄ αυτό το εργαστήρι μαζικής παραγωγής όχι εγγράμματων πτυχιούχων αλλά ημιαναλφάβητων διπλωματούχων και συχνά ημιανεπαρκών καθηγητών, που είναι το ελληνικό πανεπιστήμιο…» (Α. Διαμαντόπουλος / 09-08-09).
«…Η κατάσταση στα ελληνικά πανεπιστήμια είναι άθλια….
… Η εξουσία στον πανεπιστημιακό χώρο ανήκει στους καθηγητές. Αυτοί αδιαφορώντας για την ποιότητα των σπουδών και υποχωρώντας στις απαιτήσεις κομματικών παραγόντων έχασαν τον έλεγχο και παρακολουθούν παθητικά την καταστροφή του πανεπιστημίου….
….Οι καθηγητές είναι εκείνοι που ψηφίζουν για καθηγητές διάφορους ανίκανους και αγράμματους …
….Οι καθηγητές είναι εκείνοι που προσφέρουν μαθήματα χαμηλοτάτου επιπέδου…
….Οι καθηγητές είναι εκείνοι που δίνουν πτυχία σε αγράμματους φοιτητές… » (Θ.Π. Λιανός / 15-06-08).
Πρόσφατο συμβάν: Tακτικός καθηγητής έγινε αντιληπτός να αφαιρεί με εμφανή οργή (από τοίχο του νοσοκομείου του) αφίσα για συνέδριο μικρής εμβέλειας από περιφερικό ίδρυμα. Το συνέδριο άπτετο της ειδικότητας τού καθηγητή. Η πράξη αυτή ουσιαστικά δεν θα είχε επίπτωση στο εν λόγω συνεδριάκι . Είναι ενδεικτική όμως του πόσο επιθυμούν μερικοί, η γνώση να είναι περιχαρακωμένη. Και να διοχετεύεται όπως και όπου αυτοί θέλουν.
Αμφιβάλλει κανείς ότι όλα αυτά σημαίνουν τροποποιημένη ή κατευθυνόμενη ή καθόλου γνώση;;
Νοεμβρίου 04, 2009
ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ (ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) - ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ Ή ΜΗ; - ΙV
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΣΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΕΙΔΙΚΕΥΣΗΣ
Μετά πέντε χρόνια συμμετοχής στην επιτροπή εξετάσεων για ειδικότητα, διαπιστώνω με λύπη ότι τα πράγματα στην εκπαίδευση των ειδικευομένων δεν είναι ευχάριστα. Οι αυριανοί μας παιδίατροι χωλαίνουν σοβαρά. Ελάχιστοι βαθμολογούνται με άριστα. Πάρα πολλοί είναι οι μέτριοι. Οι γιατροί μας συχνά δεν γνωρίζουν τις απαντήσεις σε πολύ απλά και πρακτικά θέματα:
- Τι θα κάνουμε σε ένα παιδί με 16 mm Mantoux;
- Τι σημαίνει η ανεύρεση anti-HBe και anti-HBc σε βρέφος 3 μηνών; Πως θα ενεργήσετε;
- Ποιο το αίτιο της αμυγδαλίτιδας;
- Πότε, πώς και γιατί γίνεται ένα x εμβόλιο;
- Ποια τα gram θετικά και αρνητικά μικρόβια;
- Ποια εμβόλια είναι «ζωντανά» και ποια «νεκρά»;
- Ποια εμβόλια γίνονται ταυτόχρονα και σε ποια απαιτείται κάποιο μεσοδιάστημα;;
κλπ, κλπ, κλπ,
Ναι, αυτά δεν απαντούν.
Τι να το κάνουμε αν ο εξεταζόμενος απαντήσει σε ένα σπάνιο σύνδρομο; (μια και σ’αυτά αναλώνεται η εκπαίδευσή του). Πόσες φορές θα το συναντήσει στο ιατρείο του; Διαβάστε μια φράση από αξιόλογο αγγλικό βιβλίο. Τη μεταφέρω στο πρωτότυπο «Some cynic has coined the term “paediatric zoology” to describe the collection and study of rare cases and conditions in teaching hospitals”! Ο νοών νοείτο!
Και είναι δυνατόν να έρχεται εξεταζόμενος και να διαμαρτύρεται για την αποτυχία του, λέγοντας ότι έχει τόσες εργασίες ή ότι κάνει ή θα κάνει διατριβή; Είναι η απόλυτη απόδειξη της απόλυτα λανθασμένης κατεύθυνσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Πιο λανθασμένη άποψη δεν μπορεί να υπάρξει. Οι εργασίες από μόνες τους δεν μπορεί να αποτελούν κριτήριο ικανότητας ή γνώσης ενός γιατρού. Απλώς είναι ένα μέτρο που θεσπίστηκε από το σύστημα και χρησιμοποιείται κατά το δοκούν για να περιχαρακώσει το σύστημα.
Διάβαζα πρόσφατα ένα βιογραφικό υποψηφίου για κάποια θέση. Τόσες εργασίες, τόσες δημοσιευμένες, τόσες έξω, τόσες μέσα, κλπ. Η βιομηχανία των εργασιών στο απόγειο της. Αν όμως κάτσει κάποιος και μελετήσει προσεκτικά και σε βάθος τις εργασίες αυτές θα δει σε πολλές περιπτώσεις τη μεγάλη παραπλάνηση.
Δήθεν πρωτότυπες εργασίες (μια αρχική και στη συνέχεια πολλές άλλες με προσθήκη ενός περιστατικού κάθε φορά).
Εργασίες με περιστατικά που για να μαζευτούν έπρεπε να περάσουν χρόνια πολλά. Ο ευγενής γόνος όμως, τα δημοσίευσε σε ένα χρόνο από τότε που διορίσθηκε (ελέω φυσικά μαμάς ή μπαμπά), τονίζοντας ότι είναι δικά του.
Σπάνια περιστατικά χειρουργικής φύσης δημοσιεύθηκαν σε περιοδικό. Καταγγελία γιατρού της κλινικής μετά τη δημοσίευση, ότι το περιστατικό ήταν ένα (δικό του) που χειρουργήθηκε, ενώ στη δημοσίευση παρουσιάσθηκαν δέκα, που φυσικά ήταν ανύπαρκτα.
Εργασίες που ανακυκλώνονται, αλλάζουν τίτλο και σειρά ονομάτων και δημοσιεύονται σε διαφορετικά περιοδικά. Έτσι, από το υλικό που συλλέχθηκε για μία εργασία προκύπτουν πολλές.
Μετράει, όπως καταλαβαίνουμε, ένας αριθμός και μόνον, ενώ θα μπορούσε να μετράει μόνον η ποιότητα των εργασιών. Γιαυτό υπάρχει και το ανελέητο κυνήγι του αριθμού, ειδικά από τους νέους γιατρούς, που αφήνουν κατά μέρος το ουσιαστικό έργο τους: Το κλινικό έργο, τον ασθενή, και την αποκατάσταση της υγείας του.
Δεν μπορούμε βέβαια να αρνηθούμε ότι υπάρχουν σωστές και πραγματικές μελέτες που βοήθησαν την ιατρική εξέλιξη. Νομίζουμε όμως ότι αποτελούν μέρος μόνον των μελετών που σωρηδόν δημοσιεύονται στον ελληνικό και διεθνή ιατρικό τύπο.
Η χρηματοδότηση για έρευνα είναι μεγάλη. Ίσως αυτό είναι ένα αίτιο της παραποίησης. Όμως πόσο ερευνητικές είναι πολλές από αυτές τις εργασίες;; Πρέπει να ξεφυλλίσεις χιλιάδες (ελληνικές) εργασίες για να βρείς τυχόν τη μία που κάπως άλλαξε τα ιατρικά δρώμενα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εργασίες στην αλλοδαπή όπου απλώς αλλάζουν τα νούμερα. Τα κυκλοφορούντα περιοδικά ανεξάντλητα. Με κάποιο κείμενο πρέπει να κυκλοφορήσουν και άρα κάποια κείμενα πρέπει να δημοσιευθούν.
Η βιομηχανία είναι καλά στημένη. Κάποιοι έχουν περιχαρακώσει τόσο τη βιομηχανία αυτή και τα συμφέροντα τους, ώστε έχουν αναγάγει σε πανάκεια τη δημοσίευση σε κάποιο περιοδικό της αλλοδαπής. Στην κρίση για μια θέση τίποτε άλλο δεν λαμβάνεται υπόψη. Οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα αγνοείται. Για το κλινικό έργο και τη δουλειά πάνω στον ασθενή, που, επαναλαμβάνω, είναι η κατ΄ εξοχήν αποστολή του γιατρού, φυσικά δεν μιλούμε. Αυτά είναι αμελητέες ποσότητες για τους πλαστογράφους της επιστήμης και τους επιβήτορες της (ιατρικής) εξουσίας.
Και αν φύγουμε από τις παραποιημένες εργασίες μπορούμε να πάμε στις τελείως πλαστές εργασίες. Όπου τα περιστατικά, τα ευρήματα και τα αποτελέσματα είναι τελείως φανταστικά. Ναι, υπάρχουν και τέτοιες.
Πολλές ή λίγες δεν έχει και μεγάλη σημασία. Όταν ο επιστήμονας φθάνει στο έσχατο αυτό σημείο της αναξιοπρέπειας, τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Και φυσικά δεν μπορεί να λέγεται επιστήμονας. Ωστόσο, οι «επιστήμονες» αυτοί μάς κρίνουν, κανονίζουν με τις ισορροπίες και τις ψηφοφορίες τους τις τύχες νέων ανθρώπων, αποφασίζουν ποιος θα έχει εξέλιξη ή ποιος θα διευθύνει. Ποιοί; Οι πλαστογράφοι!
Εξαιρετικά σπάνια υπάρχουν και καταδίκες . Και αποπομπές. Τι σημαίνει όμως η αποπομπή ενός μόνον ανθρώπου; Οι άλλοι που προωθήθηκαν με τις πλαστές εργασίες του πρώτου, τι γίνονται; Και οι άλλοι που απορρίφθηκαν σε κάποια κρίση από τον πλαστογράφο κριτή δεν θα πρέπει να δικαιωθούν;
Όλα αυτά που αποτελούν διαστρέβλωση της εκπαίδευσης γίνονται για την κατάκτηση κάποιου τίτλου και μόνον. Οποίος ευτελισμός. Ωστόσο, οι εργασίες αποτελούν μέρος μόνον του ευτελισμού. Οι συνωμοσίες, οι συναλλαγές (κατ΄εξοχήν οικονομικές), οι εκβιασμοί, τα ανταλλάγματα, αλλά και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, είναι τμήματα ενός ισχυρού πλέγματος εξουσίας (κατοχής και διανομής), που φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να διαρραγεί. Παραλληλίζοντας κάποιες καταστάσεις θα λέγαμε ότι οι μασόνοι φαντάζουν άγγελοι μπροστά στον εσμό των κομματικών και (παρα)εκκλησιαστικών ιερατείων που στηρίζουν την άτυπη αυτή εξουσία.
Μήπως όλα αυτά δεν σημαίνουν παραποίηση της διδασκαλίας, παραποίηση της γνώσης, παραποίηση των πραγματικών αναγκών ενός γιατρού;
H εκπαίδευση είναι μια έννοια πολυσύνθετη, είναι μια πολυεπίπεδη προσφορά, χρειάζεται κόπο και μόχθο και δεν μπορεί κατ’ ουδένα τρόπο να αφορά μόνο το αμφιθέατρο ή τη συγγραφή των εργασιών.
Άρα δεν χωλαίνουν μόνον οι ειδικευόμενοι αλλά χωλαίνει και το σύστημα εκπαίδευσης. Φταίμε σαφώς εμείς που εκπαιδεύουμε.
Θυμάμαι, ειλικρινά με θλίψη, τη φράση μια εξεταζόμενης (είχε απορριφθεί αρκετές φορές): «Γιατί απορρίπτετε εμένα κύριοι εξεταστές και δεν απορρίπτετε την κλινική στην οποία εκπαιδεύτηκα; Αφού το κράτος δίνει άδεια στην κλινική φταίω εγώ που πήγα εκεί; Και εγώ φταίω που δεν μπόρεσα να εκπαιδευτώ όταν όλοι ελέγχετε εμάς και κανείς δεν ελέγχει εσάς;»
Πρέπει λοιπόν να αλλάξει επειγόντως κατεύθυνση και προσανατολισμό το σύστημα. Πρέπει οι γιατροί (παλιοί και νέοι) να φύγουν από τα γραφεία τους και πλάι στον ασθενή να παλέψουν για την ίασή του, οι παλιοί να μεταδώσουν την εμπειρία τους στους νεότερους και όλοι μαζί να παρέξουν στον πολίτη ένα πιο αξιόπιστο σύστημα υγείας και στην κοινωνία πιο καταρτισμένους και αξιόμαχους γιατρούς.
ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
Μετά πέντε χρόνια συμμετοχής στην επιτροπή εξετάσεων για ειδικότητα, διαπιστώνω με λύπη ότι τα πράγματα στην εκπαίδευση των ειδικευομένων δεν είναι ευχάριστα. Οι αυριανοί μας παιδίατροι χωλαίνουν σοβαρά. Ελάχιστοι βαθμολογούνται με άριστα. Πάρα πολλοί είναι οι μέτριοι. Οι γιατροί μας συχνά δεν γνωρίζουν τις απαντήσεις σε πολύ απλά και πρακτικά θέματα:
- Τι θα κάνουμε σε ένα παιδί με 16 mm Mantoux;
- Τι σημαίνει η ανεύρεση anti-HBe και anti-HBc σε βρέφος 3 μηνών; Πως θα ενεργήσετε;
- Ποιο το αίτιο της αμυγδαλίτιδας;
- Πότε, πώς και γιατί γίνεται ένα x εμβόλιο;
- Ποια τα gram θετικά και αρνητικά μικρόβια;
- Ποια εμβόλια είναι «ζωντανά» και ποια «νεκρά»;
- Ποια εμβόλια γίνονται ταυτόχρονα και σε ποια απαιτείται κάποιο μεσοδιάστημα;;
κλπ, κλπ, κλπ,
Ναι, αυτά δεν απαντούν.
Τι να το κάνουμε αν ο εξεταζόμενος απαντήσει σε ένα σπάνιο σύνδρομο; (μια και σ’αυτά αναλώνεται η εκπαίδευσή του). Πόσες φορές θα το συναντήσει στο ιατρείο του; Διαβάστε μια φράση από αξιόλογο αγγλικό βιβλίο. Τη μεταφέρω στο πρωτότυπο «Some cynic has coined the term “paediatric zoology” to describe the collection and study of rare cases and conditions in teaching hospitals”! Ο νοών νοείτο!
Και είναι δυνατόν να έρχεται εξεταζόμενος και να διαμαρτύρεται για την αποτυχία του, λέγοντας ότι έχει τόσες εργασίες ή ότι κάνει ή θα κάνει διατριβή; Είναι η απόλυτη απόδειξη της απόλυτα λανθασμένης κατεύθυνσης του εκπαιδευτικού μας συστήματος. Πιο λανθασμένη άποψη δεν μπορεί να υπάρξει. Οι εργασίες από μόνες τους δεν μπορεί να αποτελούν κριτήριο ικανότητας ή γνώσης ενός γιατρού. Απλώς είναι ένα μέτρο που θεσπίστηκε από το σύστημα και χρησιμοποιείται κατά το δοκούν για να περιχαρακώσει το σύστημα.
Διάβαζα πρόσφατα ένα βιογραφικό υποψηφίου για κάποια θέση. Τόσες εργασίες, τόσες δημοσιευμένες, τόσες έξω, τόσες μέσα, κλπ. Η βιομηχανία των εργασιών στο απόγειο της. Αν όμως κάτσει κάποιος και μελετήσει προσεκτικά και σε βάθος τις εργασίες αυτές θα δει σε πολλές περιπτώσεις τη μεγάλη παραπλάνηση.
Δήθεν πρωτότυπες εργασίες (μια αρχική και στη συνέχεια πολλές άλλες με προσθήκη ενός περιστατικού κάθε φορά).
Εργασίες με περιστατικά που για να μαζευτούν έπρεπε να περάσουν χρόνια πολλά. Ο ευγενής γόνος όμως, τα δημοσίευσε σε ένα χρόνο από τότε που διορίσθηκε (ελέω φυσικά μαμάς ή μπαμπά), τονίζοντας ότι είναι δικά του.
Σπάνια περιστατικά χειρουργικής φύσης δημοσιεύθηκαν σε περιοδικό. Καταγγελία γιατρού της κλινικής μετά τη δημοσίευση, ότι το περιστατικό ήταν ένα (δικό του) που χειρουργήθηκε, ενώ στη δημοσίευση παρουσιάσθηκαν δέκα, που φυσικά ήταν ανύπαρκτα.
Εργασίες που ανακυκλώνονται, αλλάζουν τίτλο και σειρά ονομάτων και δημοσιεύονται σε διαφορετικά περιοδικά. Έτσι, από το υλικό που συλλέχθηκε για μία εργασία προκύπτουν πολλές.
Μετράει, όπως καταλαβαίνουμε, ένας αριθμός και μόνον, ενώ θα μπορούσε να μετράει μόνον η ποιότητα των εργασιών. Γιαυτό υπάρχει και το ανελέητο κυνήγι του αριθμού, ειδικά από τους νέους γιατρούς, που αφήνουν κατά μέρος το ουσιαστικό έργο τους: Το κλινικό έργο, τον ασθενή, και την αποκατάσταση της υγείας του.
Δεν μπορούμε βέβαια να αρνηθούμε ότι υπάρχουν σωστές και πραγματικές μελέτες που βοήθησαν την ιατρική εξέλιξη. Νομίζουμε όμως ότι αποτελούν μέρος μόνον των μελετών που σωρηδόν δημοσιεύονται στον ελληνικό και διεθνή ιατρικό τύπο.
Η χρηματοδότηση για έρευνα είναι μεγάλη. Ίσως αυτό είναι ένα αίτιο της παραποίησης. Όμως πόσο ερευνητικές είναι πολλές από αυτές τις εργασίες;; Πρέπει να ξεφυλλίσεις χιλιάδες (ελληνικές) εργασίες για να βρείς τυχόν τη μία που κάπως άλλαξε τα ιατρικά δρώμενα. Το ίδιο συμβαίνει και με τις εργασίες στην αλλοδαπή όπου απλώς αλλάζουν τα νούμερα. Τα κυκλοφορούντα περιοδικά ανεξάντλητα. Με κάποιο κείμενο πρέπει να κυκλοφορήσουν και άρα κάποια κείμενα πρέπει να δημοσιευθούν.
Η βιομηχανία είναι καλά στημένη. Κάποιοι έχουν περιχαρακώσει τόσο τη βιομηχανία αυτή και τα συμφέροντα τους, ώστε έχουν αναγάγει σε πανάκεια τη δημοσίευση σε κάποιο περιοδικό της αλλοδαπής. Στην κρίση για μια θέση τίποτε άλλο δεν λαμβάνεται υπόψη. Οποιαδήποτε άλλη δραστηριότητα αγνοείται. Για το κλινικό έργο και τη δουλειά πάνω στον ασθενή, που, επαναλαμβάνω, είναι η κατ΄ εξοχήν αποστολή του γιατρού, φυσικά δεν μιλούμε. Αυτά είναι αμελητέες ποσότητες για τους πλαστογράφους της επιστήμης και τους επιβήτορες της (ιατρικής) εξουσίας.
Και αν φύγουμε από τις παραποιημένες εργασίες μπορούμε να πάμε στις τελείως πλαστές εργασίες. Όπου τα περιστατικά, τα ευρήματα και τα αποτελέσματα είναι τελείως φανταστικά. Ναι, υπάρχουν και τέτοιες.
Πολλές ή λίγες δεν έχει και μεγάλη σημασία. Όταν ο επιστήμονας φθάνει στο έσχατο αυτό σημείο της αναξιοπρέπειας, τότε κάτι πολύ σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας. Και φυσικά δεν μπορεί να λέγεται επιστήμονας. Ωστόσο, οι «επιστήμονες» αυτοί μάς κρίνουν, κανονίζουν με τις ισορροπίες και τις ψηφοφορίες τους τις τύχες νέων ανθρώπων, αποφασίζουν ποιος θα έχει εξέλιξη ή ποιος θα διευθύνει. Ποιοί; Οι πλαστογράφοι!
Εξαιρετικά σπάνια υπάρχουν και καταδίκες . Και αποπομπές. Τι σημαίνει όμως η αποπομπή ενός μόνον ανθρώπου; Οι άλλοι που προωθήθηκαν με τις πλαστές εργασίες του πρώτου, τι γίνονται; Και οι άλλοι που απορρίφθηκαν σε κάποια κρίση από τον πλαστογράφο κριτή δεν θα πρέπει να δικαιωθούν;
Όλα αυτά που αποτελούν διαστρέβλωση της εκπαίδευσης γίνονται για την κατάκτηση κάποιου τίτλου και μόνον. Οποίος ευτελισμός. Ωστόσο, οι εργασίες αποτελούν μέρος μόνον του ευτελισμού. Οι συνωμοσίες, οι συναλλαγές (κατ΄εξοχήν οικονομικές), οι εκβιασμοί, τα ανταλλάγματα, αλλά και οι σεξουαλικές παρενοχλήσεις, είναι τμήματα ενός ισχυρού πλέγματος εξουσίας (κατοχής και διανομής), που φαίνεται εξαιρετικά δύσκολο να διαρραγεί. Παραλληλίζοντας κάποιες καταστάσεις θα λέγαμε ότι οι μασόνοι φαντάζουν άγγελοι μπροστά στον εσμό των κομματικών και (παρα)εκκλησιαστικών ιερατείων που στηρίζουν την άτυπη αυτή εξουσία.
Μήπως όλα αυτά δεν σημαίνουν παραποίηση της διδασκαλίας, παραποίηση της γνώσης, παραποίηση των πραγματικών αναγκών ενός γιατρού;
H εκπαίδευση είναι μια έννοια πολυσύνθετη, είναι μια πολυεπίπεδη προσφορά, χρειάζεται κόπο και μόχθο και δεν μπορεί κατ’ ουδένα τρόπο να αφορά μόνο το αμφιθέατρο ή τη συγγραφή των εργασιών.
Άρα δεν χωλαίνουν μόνον οι ειδικευόμενοι αλλά χωλαίνει και το σύστημα εκπαίδευσης. Φταίμε σαφώς εμείς που εκπαιδεύουμε.
Θυμάμαι, ειλικρινά με θλίψη, τη φράση μια εξεταζόμενης (είχε απορριφθεί αρκετές φορές): «Γιατί απορρίπτετε εμένα κύριοι εξεταστές και δεν απορρίπτετε την κλινική στην οποία εκπαιδεύτηκα; Αφού το κράτος δίνει άδεια στην κλινική φταίω εγώ που πήγα εκεί; Και εγώ φταίω που δεν μπόρεσα να εκπαιδευτώ όταν όλοι ελέγχετε εμάς και κανείς δεν ελέγχει εσάς;»
Πρέπει λοιπόν να αλλάξει επειγόντως κατεύθυνση και προσανατολισμό το σύστημα. Πρέπει οι γιατροί (παλιοί και νέοι) να φύγουν από τα γραφεία τους και πλάι στον ασθενή να παλέψουν για την ίασή του, οι παλιοί να μεταδώσουν την εμπειρία τους στους νεότερους και όλοι μαζί να παρέξουν στον πολίτη ένα πιο αξιόπιστο σύστημα υγείας και στην κοινωνία πιο καταρτισμένους και αξιόμαχους γιατρούς.
ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
Νοεμβρίου 03, 2009
ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ (ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) - ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ Ή ΜΗ; - ΙΙΙ
ΚΡΑΤΙΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ
‘Ολοι γνωρίζουμε πόσο ευαισθητοποιημένος είναι ο κόσμος τα τελευταία χρόνια με τα θέματα υγείας, κάτι που οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στα ΜΜΕ. Αυτή την ευαισθησία εκμεταλλεύονται οι κυβερνήσεις και τα κράτη και προσπαθούν να καθοδηγήσουν πολλές φορές τη λαϊκή μάζα για διάφορους σκοπούς. Προσφέροντας βέβαια παραποιημένες γνώσεις και καταστάσεις.
Το φάσμα της ιατρικής παρέμβασης είναι διευρυσμένο και χαρακτηρίζεται ως ιατρικοποίηση της ζωής. Μέσω αυτής κατευθύνονται τρόποι ζωής, κανόνες συμπεριφοράς, ηθικές ή μη αξίες. Μέσω αυτής προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν την τυραννία ή απολυταρχία της υγείας. Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα ζητήματα υγείας ως μέσο προώθησης της θεωρίας της ατομικής ευθύνης ειδικά όταν υπάρχουν περίοδοι αποδιοργάνωσης και ανασφάλειας. Από τη στιγμή μάλιστα που η υγεία συνδέεται με την αρετή, τότε η ρύθμιση του τρόπου ζωής γίνεται μηχανισμός για την πειθάρχηση της κοινωνίας εν συνόλω.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα.
Όλοι θυμόμαστε τον πανικό για το AIDS, όταν αυτό πρωτοπαρουσιάστηκε. Πόσο φόβο για τη σεξουαλικότητα προκάλεσε και πόσο λάθος ήταν η θεωρία για μεγάλη μετάδοση μέσω ετεροφυλικών σχέσεων.
Ο αιφνίδιος θάνατος βρεφών, προκάλεσε εκστρατεία κατά του τσιγάρου, θεωρία για βρεφοκτονίες και για τυχόν εισπνοή τοξικών αναθυμιάσεων από τα στρώματα.
Οι κίνδυνοι εμφάνισης διαταραχών πήξεως από τα αντισυλληπτικά χάπια, οδήγησε σε μεγάλες φοβίες για τη χρήση τους, σε αύξηση των κυήσεων και σε αύξηση των αμβλώσεων.
Η κακή ή εσκεμμένη εκμετάλλευση της νόσου των τρελλών αγελάδων προκάλεσε φοβερό πανικό, πτώση πωλήσεων κρέατος και αλλαγή διατροφικών συνθηκών.
Η σχέση αυγών και σαλμονέλλας οδήγησε σε μειωμένη κατανάλωση πουλερικών και αυγών.
Η ύπαρξη νιτρικών στο νερό οδήγησε σε υπέρμετρη κατανάλωση εμφιαλωμένου ύδατος.
Ήταν όλα τα παραπάνω καθοδηγούμενα ή όχι;
Αυτά παλαιότερα. Γιατί στα χρόνια μας είχαμε διεθνείς κινητοποιήσεις για το SARS και τη γρίπη των πτηνών με πολύ μεγάλες ζημιές στις οικονομίες και πρόσφατα τη συνωμοσία της νέας γρίπης.
Μια πρωτοφανής παγκόσμια κινητοποίηση στην οποία συμμετείχαν και διεθνείς οργανισμοί υγείας, μια κινητοποίηση που κατεύθυνε κυβερνήσεις, γιατρούς και λαό προς τον πανικό, τον επερχόμενο όλεθρο και την ολική (σχεδόν) καταστροφή. Επιτροπές που δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους. Οδηγίες ενίοτε αντιφατικές. Συχνές συγκεντρώσεις των επιτροπών και συχνά ταξίδια των μελών τους. Τα έξοδα πολλά. Ποιος τα πληρώνει; Μα ο λαός φυσικά. Τα έσοδα;; Τεράστια. Για ποιους; Μα για όσους εμπλέκονται στα φάρμακα και στα εμβόλια. Εν μέσω οικονομικής κρίσης δόθηκε η ευκαιρία να ορθοποδήσουν κάποιες εταιρείες. Ακόμη και να θησαυρίσουν.
Ο λαός οδηγήθηκε από την πολιτική και ιατρική ηγεσία σε παράκρουση. Παιδιατρικά εμβόλια γίνονται στους ενήλικες. Φάρμακα λαμβάνονται αδιακρίτως από τον οποιονδήποτε. Τα σχολεία κλείνουν. Ο κόσμος είναι σε πανικό. Για μια ήπια λοίμωξη. Πιο ήπια και από την κοινή γρίπη. Γιατί; Ήταν η ανάγκη για προβολή, για διαφήμιση, για αναρίχηση, για παραμονή σε θέσεις; Κανείς δεν διδάχθηκε τίποτε από τις προηγούμενες τρομολαγνικές «επιδημίες» του SARS και της γρίπης των πτηνών;
Είναι ή δεν είναι κατευθυνόμενη η ιατρική αυτή γνώση;;
Ποιοι ευθύνονται για όλα αυτά; Μα το σύμπλεγμα «εξουσία-ειδικοί». Που προσπαθεί μέσω της υγείας να στερήσει ίσως ανθρώπινα δικαιώματα και να έχει τον έλεγχο της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Όλα αυτά εκμεταλλεύονται οι κυβερνήσεις μετατρέποντας τα θέματα της υγείας σε εργαλείο ρύθμισης συμπεριφοράς όχι μόνον του ατόμου αλλά και ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.
Αν το ιατρικό επάγγελμα δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη δική του ακεραιότητα κατά της κυβερνητικής ανάμιξης, είναι δύσκολο να συμμετέχει σε συζητήσεις για την κακή ή όχι υγεία του πληθυσμού. Αν οι γιατροί δεν μπορούν να προβάλλουν μια ισχυρή αντίσταση στον επιχορηγούμενο από το κράτος ιατρικό καταναγκασμό τότε μπορεί να διαπιστώσουν ότι είναι ανίκανοι να διατηρήσουν οποιουδήποτε είδους θεραπευτική σχέση με τους ασθενείς τους.
EΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
‘Ολοι γνωρίζουμε πόσο ευαισθητοποιημένος είναι ο κόσμος τα τελευταία χρόνια με τα θέματα υγείας, κάτι που οφείλεται κατά μεγάλο ποσοστό στα ΜΜΕ. Αυτή την ευαισθησία εκμεταλλεύονται οι κυβερνήσεις και τα κράτη και προσπαθούν να καθοδηγήσουν πολλές φορές τη λαϊκή μάζα για διάφορους σκοπούς. Προσφέροντας βέβαια παραποιημένες γνώσεις και καταστάσεις.
Το φάσμα της ιατρικής παρέμβασης είναι διευρυσμένο και χαρακτηρίζεται ως ιατρικοποίηση της ζωής. Μέσω αυτής κατευθύνονται τρόποι ζωής, κανόνες συμπεριφοράς, ηθικές ή μη αξίες. Μέσω αυτής προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν την τυραννία ή απολυταρχία της υγείας. Οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν τα ζητήματα υγείας ως μέσο προώθησης της θεωρίας της ατομικής ευθύνης ειδικά όταν υπάρχουν περίοδοι αποδιοργάνωσης και ανασφάλειας. Από τη στιγμή μάλιστα που η υγεία συνδέεται με την αρετή, τότε η ρύθμιση του τρόπου ζωής γίνεται μηχανισμός για την πειθάρχηση της κοινωνίας εν συνόλω.
Ας δούμε μερικά παραδείγματα.
Όλοι θυμόμαστε τον πανικό για το AIDS, όταν αυτό πρωτοπαρουσιάστηκε. Πόσο φόβο για τη σεξουαλικότητα προκάλεσε και πόσο λάθος ήταν η θεωρία για μεγάλη μετάδοση μέσω ετεροφυλικών σχέσεων.
Ο αιφνίδιος θάνατος βρεφών, προκάλεσε εκστρατεία κατά του τσιγάρου, θεωρία για βρεφοκτονίες και για τυχόν εισπνοή τοξικών αναθυμιάσεων από τα στρώματα.
Οι κίνδυνοι εμφάνισης διαταραχών πήξεως από τα αντισυλληπτικά χάπια, οδήγησε σε μεγάλες φοβίες για τη χρήση τους, σε αύξηση των κυήσεων και σε αύξηση των αμβλώσεων.
Η κακή ή εσκεμμένη εκμετάλλευση της νόσου των τρελλών αγελάδων προκάλεσε φοβερό πανικό, πτώση πωλήσεων κρέατος και αλλαγή διατροφικών συνθηκών.
Η σχέση αυγών και σαλμονέλλας οδήγησε σε μειωμένη κατανάλωση πουλερικών και αυγών.
Η ύπαρξη νιτρικών στο νερό οδήγησε σε υπέρμετρη κατανάλωση εμφιαλωμένου ύδατος.
Ήταν όλα τα παραπάνω καθοδηγούμενα ή όχι;
Αυτά παλαιότερα. Γιατί στα χρόνια μας είχαμε διεθνείς κινητοποιήσεις για το SARS και τη γρίπη των πτηνών με πολύ μεγάλες ζημιές στις οικονομίες και πρόσφατα τη συνωμοσία της νέας γρίπης.
Μια πρωτοφανής παγκόσμια κινητοποίηση στην οποία συμμετείχαν και διεθνείς οργανισμοί υγείας, μια κινητοποίηση που κατεύθυνε κυβερνήσεις, γιατρούς και λαό προς τον πανικό, τον επερχόμενο όλεθρο και την ολική (σχεδόν) καταστροφή. Επιτροπές που δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους. Οδηγίες ενίοτε αντιφατικές. Συχνές συγκεντρώσεις των επιτροπών και συχνά ταξίδια των μελών τους. Τα έξοδα πολλά. Ποιος τα πληρώνει; Μα ο λαός φυσικά. Τα έσοδα;; Τεράστια. Για ποιους; Μα για όσους εμπλέκονται στα φάρμακα και στα εμβόλια. Εν μέσω οικονομικής κρίσης δόθηκε η ευκαιρία να ορθοποδήσουν κάποιες εταιρείες. Ακόμη και να θησαυρίσουν.
Ο λαός οδηγήθηκε από την πολιτική και ιατρική ηγεσία σε παράκρουση. Παιδιατρικά εμβόλια γίνονται στους ενήλικες. Φάρμακα λαμβάνονται αδιακρίτως από τον οποιονδήποτε. Τα σχολεία κλείνουν. Ο κόσμος είναι σε πανικό. Για μια ήπια λοίμωξη. Πιο ήπια και από την κοινή γρίπη. Γιατί; Ήταν η ανάγκη για προβολή, για διαφήμιση, για αναρίχηση, για παραμονή σε θέσεις; Κανείς δεν διδάχθηκε τίποτε από τις προηγούμενες τρομολαγνικές «επιδημίες» του SARS και της γρίπης των πτηνών;
Είναι ή δεν είναι κατευθυνόμενη η ιατρική αυτή γνώση;;
Ποιοι ευθύνονται για όλα αυτά; Μα το σύμπλεγμα «εξουσία-ειδικοί». Που προσπαθεί μέσω της υγείας να στερήσει ίσως ανθρώπινα δικαιώματα και να έχει τον έλεγχο της ανθρώπινης δραστηριότητας.
Όλα αυτά εκμεταλλεύονται οι κυβερνήσεις μετατρέποντας τα θέματα της υγείας σε εργαλείο ρύθμισης συμπεριφοράς όχι μόνον του ατόμου αλλά και ολόκληρων κοινωνικών ομάδων.
Αν το ιατρικό επάγγελμα δεν μπορεί να υπερασπιστεί τη δική του ακεραιότητα κατά της κυβερνητικής ανάμιξης, είναι δύσκολο να συμμετέχει σε συζητήσεις για την κακή ή όχι υγεία του πληθυσμού. Αν οι γιατροί δεν μπορούν να προβάλλουν μια ισχυρή αντίσταση στον επιχορηγούμενο από το κράτος ιατρικό καταναγκασμό τότε μπορεί να διαπιστώσουν ότι είναι ανίκανοι να διατηρήσουν οποιουδήποτε είδους θεραπευτική σχέση με τους ασθενείς τους.
EΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
Νοεμβρίου 02, 2009
ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ (ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) - ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ Ή ΜΗ; - ΙΙ
ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ
H σχέση φαρμακευτικών εταιρειών και γιατρών αρχίζει από την πρώτη ημέρα φοίτησης στην ιατρική σχολή και διαρκεί μέχρι τη σύνταξη του γιατρού.
Αρχίζει αργά και ύπουλα, συνεχίζει σταθερά , εξελίσσεται όπως κάθε εθισμός και οδηγεί στον επηρεασμό της συνολικής ιατρικής λειτουργίας – διάγνωσης – θεραπείας.
Αρχικά η σχέση φαντάζει αθώα και χωρίς συνέπειες. Μικρά δωράκια, ένα βιβλίο, ένα στυλό, αργότερα ένα στηθοσκόπιο ή μια ιατρική τσάντα.
Που μπορεί να καταλήξει; Στις «χίλιες και μια νύχτες» όπως χαρακτηριστικά περιγράφουν δύο έλληνες γιατροί σε αγγλικό περιοδικό, προ ετών. Εκδρομές και συνέδρια επί συνεδρίων. Εξωτικά μέρη, παραλίες και γρ αφικά λιμανάκια, διάσημες ακτές για μπάνιο, αξιοθέατα και τουριστικά τοπία, όμορφες πόλεις και πολυτελή ξενοδοχεία, πλούσια γεύματα , ποτά, προγράμματα διασκέδασης, τραγούδια και χοροί της κοιλίας, ηχηρά πυροτεχνήματα και ήρεμα δειλινά. Όλα προσφέρονται στα διάφορα πακέτα. Και φυσικά όλα πληρωμένα.
Βέβαια ο γιατρός δεν μπορεί να παρακολουθήσει την πληθώρα συνεδρίων που γίνονται και την πληθώρα των περιοδικών που κυκλοφορούν με τα δικά του μόνον οικονομικά μέσα. Και εδώ έρχεται η συμβολή των εταιρειών μια και το κράτος απουσιάζει συστηματικά. Η συμβολή όμως αυτή πρέπει να είναι συνετή και στοχευμένη. Σε γιατρούς που συμμετέχουν με μελέτες στα συνέδρια, που παρακολουθούν ουσιαστικά τα συνέδρια, που αποδεδειγμένα κυνηγούν την επιστήμη. Η μαζική αποστολή γιατρών σε διάφορους προορισμούς για τουριστικούς λόγους είναι απολύτως κατακριτέα και σε τελική ανάλυση μπορεί να αποβαίνει εις βάρος της εταιρείας.
Είναι γνωστό ότι η διαφήμιση στηρίζει τη βιομηχανία και κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει αυτό, ούτε η ίδια η φαρμακοβιομηχανία. Έτσι το ερώτημα δεν είναι η διαφήμιση και το μάρκετιγκ. Είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτά πλησιάζουν τον γιατρό. Κανείς δεν σκέπτεται ότι ένα στυλό με λογότυπο είναι κάτι άλλο από διαφήμιση. Και κανείς δεν πιστεύει ότι ένα μικρό ζωάκι-παιχνίδι με το όνομα κάποιου φαρμάκου έχει μεγάλη ιατρική αξία. Όταν όμως αυτά γίνονται συστηματικά και σταθερά, αλλάζει η έννοια. Και όταν τα όρια μεταξύ ιατρικής εκπαίδευσης και ιατρικής διαφήμισης είναι θολά, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Ποια είναι η διαφορά ιατρικής εκπαίδευσης και μάρκετιγκ μιας εταιρείας;
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα των πανεπιστημίων χρηματοδοτούνται συνήθως από το κράτος. Τελευταία, ωστόσο, όλο και περισσότερες φαρμακευτικές εταιρείες επιδοτούν οικονομικά τέτοια προγράμματα αλλά και ερευνητικές μελέτες. Πολλές φορές έμμεσα, πολλές φορές άμεσα. Και όλο συχνότερα οι ιατρικές εταιρείες επιζητούν την αγορά γνώσης . Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που να αναρωτιούνται πολλοί αν «η ακαδημαϊκή ιατρική είναι προς πώληση», αν «από το Ναό του Ιπποκράτους μεταπέσαμε σε Οίκο Εμπορίου», αν «το πανεπιστήμιο τείνει να γίνει επιχείρηση».
Γιατί όμως να ενοχλεί η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από εταιρείες;
Διότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Άρα αυτό που θα δώσουν πρέπει να το πάρουν πολλαπλάσια πίσω. Οι εταιρείες πωλούν φαρμακευτικά προϊόντα. Άρα χρειάζονται μελέτες για την προώθηση των προϊόντων αυτών. Συνεπώς η χρηματοδότηση μελετών εμβάλλει σε σκέψεις για την ορθότητα και την ποιότητα τους.
Δυο είναι οι κατηγορίες μελετών που θεωρούνται ως «επικίνδυνες» από πλευράς αξιοπιστίας.
Α. Μελέτες από συμβούλους της εταιρείας. Οι περισσότερες φαρμακοοικονομικές μελέτες γίνονται είτε από τις ίδιες τις εταιρείες είτε από εξωτερικούς συμβούλους που αμείβονται από την εταιρεία.
Όπως είναι ευνόητο κάθε ασύμφορο για το φάρμακο αποτέλεσμα, εμπεριέχει υψηλό οικονομικό κίνδυνο για την παραγωγό εταιρεία. Συνεπώς η ανάγκη για ευνοϊκά αποτελέσματα ενός προϊόντος οδηγεί συχνά σε διαστρέβλωση του σχεδιασμού μιας μελέτης αλλά και των αποτελεσμάτων της.
Και είναι σύνηθες, μελέτες που χρηματοδοτούνται από εταιρείες (πολλές φορές χωρίς να είναι κατώτερης ποιότητας) να βρίσκουν αποτελέσματα συμβατά με τις επιθυμητές ικανότητες του προϊόντος.
Πως γίνεται αυτό;
-Οι εταιρείες επιλέγουν προϊόντα για μελέτη που πιστεύουν απόλυτα ότι υπερέχουν του ανταγωνισμού
-Τα θετικά αποτελέσματα μπορεί να προκύπτουν από την εσκεμμένα κακή ποιότητα της έρευνας
-Επιλογή για σύγκριση του υπό μελέτη προϊόντος, ενός άλλου προϊόντος με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες – άρα η σύγκριση είναι άνιση
Β. Μελέτες-φαντάσματα. Εκπονούνται και γράφονται συνήθως από άτομα της εταιρείας ή από εταιρείες συμβούλων. Στη συνέχεια η φαρμακευτική εταιρεία βρίσκει επώνυμους γιατρούς, κατά τεκμήριο από την ακαδημαϊκή κοινότητα, οι οποίοι υπογράφουν επ΄αμοιβή τη μελέτη και φέρονται ως συγγραφείς. Από αυτούς τους γιατρούς, ελάχιστοι, αμείβονται μεν αλλά επαναδομούν και ίσως τροποποιούν την εργασία μόνοι τους με όλα τα στάνταρ μιας μελέτης. Μερικοί επεξεργάζονται ελαφρά το κείμενο που τους δίνεται για έλεγχο. Πολλοί όμως απλώς υπογράφουν τις μελέτες που έχουν συνταχθεί από άλλους αλλά φέρουν το όνομα τους. Φυσικά τα αποτελέσματα της μελέτης είναι πάντα ευνοϊκά για την εταιρεία. Και φυσικά οι γιατροί αμείβονται αδρά για τη συμμετοχή των ονομάτων τους.
Πόσο αμείβονται;; Οι τιμές ποικίλουν. Μερικοί υπογράφουν για 1000-1500 δολλάρια. Άλλοι απαιτούν περισσότερα.
Καπνοβιομηχανία έδωσε 10.000 δολλάρια σε βιοστατικολόγο για να στείλει μια απλή επιστολή σε γνωστό αμερικανικό ιατρικό περιοδικό. Ήταν η εποχή που γινόντουσαν συζητήσεις για τις βλάβες που επιφέρει το έμμεσο κάπνισμα.
Μεγάλη εταιρεία με αντιεπιληπτικά φάρμακα χορήγησε 300.000 δολάρια σε καθηγητή αμερικάνικου πανεπιστημίου για να συγγράψει βιβλίο για την επιληψία.
Πολυεθνική εταιρεία – κολοσσός εξέδωσε κατάλογο που περιελάμβανε όλες τις μελέτες που ανακοινώθηκαν ή υποβλήθηκαν για δημοσίευση και αφορούσαν δικό της αντικαταθλιπτικό φάρμακο. Σε ορισμένα άρθρα όμως, στη θέση των συγγραφέων υπήρχε το εξής: TBD=to be determined. Οι άνθρωποι είχαν γράψει τα άρθρα και στη συνέχεια αναζητούσαν τους συγγραφείς!
Πολυδάπανη καμπάνια για συγκεκριμένο φάρμακο – διαίτης περιελάμβανε: αμοιβές ομιλιών, αμοιβές συνεδρίων, δωρεές σε επιστημονικές ιατρικές εταιρείες, ταξίδια, δημοσίευση άρθρων. Εκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον ενοικιάστηκε ειδική εταιρεία επικοινωνίας για να γράψει 10 κατευθυνόμενα άρθρα για προώθηση του φαρμάκου. Κόστος; 20.000 δολλάρια ανά άρθρο. Στη συνέχεια η εταιρεία επικοινωνίας πλήρωσε 1.000-1.500 δολλάρια σε ερευνητές πανεπιστημίου για να επεξεργαστούν τα άρθρα πριν τη δημοσίευση και τους περιέλαβε ως συγγραφείς. Η επίπτωση αυτού του φαρμάκου ήταν σοβαρότατη. Χιλιάδες λήπτες παρουσίασαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες πριν αυτό αποσυρθεί.
Μεγάλη πολυεθνική εταιρεία για να προωθήσει ένα ορμονικό σκεύασμα συνέγραψε μέσω εταιρείας συμβούλων και επικοινωνίας, περίπου 40 εργασίες – φαντάσματα που δημοσιεύθηκαν σε 18 ιατρικά περιοδικά μεταξύ των οποίων και περιοδικά που θεωρούνται ως έχοντα κύρος. Φυσικά οι «συγγραφείς» ελάχιστα εγνώριζαν για τις μελέτες και τα αποτελέσματα τους. Η εταιρεία το αρνείται βέβαια αυτό, αλλά ήδη αντιμετωπίζει περίπου 8500 αγωγές από γυναίκες-χρήστες του φαρμάκου για σοβαρές βλάβες που προήλθαν από το συγκεκριμένο σκεύασμα.
Ποιο είναι το εύρος των «επεξεργασμένων» αυτών μελετών; Συνολικά είναι άγνωστο, αλλά ένα από τα πιο σημαντικά άρθρα που γράφτηκαν για τέτοιες μελέτες, τις υπολογίζει στο 11% των δημοσιευμένων μελετών σε 6 μείζονα περιοδικά των ΗΠΑ. Πιο πρόσφατη μελέτη θεωρεί το ποσοστό αυτό, εξαιρετικά χαμηλό. Άρα το ποσοστό διεθνώς πρέπει να είναι αρκετά υψηλό.
Πρόσφατα, σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, το Χάρβαρντ, η ιατρική δεοντολογία δοκιμάσθηκε σοβαρά και οι φοιτητές κατέκριναν το Πανεπιστήμιο επειδή δεν κατάφερε να ελέγξει οικονομικές σχέσεις διδασκόντων με φαρμακοβιομηχανίες.
Πρωτοετής φοιτητής της Ιατρικής Σχολής με έφεση στη φαρμακολογία, παραξενεύτηκε από τη συνεχή ενασχόληση του καθηγητή του με τα οφέλη των φαρμάκων κατά της χοληστερίνης. Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, ο φοιτητής ανακάλυψε ότι ο συγκεκριμένος καθηγητής ήταν έμμισθος σύμβουλος σε δέκα φαρμακοβιομηχανίες. Οι πέντε παρασκεύαζαν φάρμακα για τη ρύθμιση της χοληστερίνης.
Στη Σχολή έχει συγκροτηθεί κίνηση φοιτητών και διδασκόντων που στοχεύει στην αποκάλυψη και τον περιορισμό της επιρροής που ασκούν οι φαρμακοβιομηχανίες στη διδασκαλία της ιατρικής επιστήμης σε αίθουσες διαλέξεων, εργαστήρια και στα 17 συνεργαζόμενα πανεπιστημιακά νοσοκομεία και ινστιτούτα. Ζητούν μάλιστα από το διδακτικό προσωπικό, να αποκαλύψει ενώπιον των φοιτητών, τις σχέσεις με τη φαρμακοβιομηχανία. Ένας καθηγητής αποκάλυψε ότι είχε σχέση με 47 εταιρείες.
Υπάρχει όμως και η αντίθετη πλευρά που επιθυμεί τη διατήρηση της οικονομικής αυτής σχέσης, θεωρώντας την απαραίτητη, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ έχασε το 22% της αξίας του και λόγω οικονομικής κρίσης μειώθηκαν οι δωρεές. Και πράγματι αν σκεφθεί κανείς τη μικρή χρηματοδότηση από τα κράτη, θα δει ότι η ενίσχυση από φαρμακευτικές εταιρείες είναι σημαντική. Αρκεί βέβαια αυτή η ενίσχυση να επιτρέπει τον μη επηρεασμό των ερευνητών.
Ωστόσο, μια πρώην συντάκτης του περιοδικού Νew England Journal of Medicine, τονίζει ότι τα κίνητρα της φαρzμακοβιομηχανίας για κέρδος δεν συμβαδίζουν με τους επιστημονικούς στόχους των ακαδημαϊκών και οι χρηματοδοτήσεις από φαρμακευτικούς εταιρικούς φορείς πρέπει να απαγορευθούν.
Και αυτό είναι σωστό διότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δρουν με διαφορετικά κίνητρα και κριτήρια. Αυτές και οι γιατροί μπορεί να έχουν κοινό ενδιαφέρον για την προώθηση της ιατρικής γνώσης. Ωστόσο, το ηθικό καθήκον ενός γιατρού είναι να φροντίζει και να προάγει την υγεία του ασθενούς, ενώ το ηθικό καθήκον της φαρμακευτικής εταιρείας είναι να αυξήσει τα κέρδη της.
Η διαμάχη αυτή έχει οδηγήσει σε προσπάθειες διαφάνειας στη σχέση εταιρειών και γιατρών. Προ ημερών ανακοινώθηκε ότι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες πρόκειται να δημοσιεύσουν λίστες γιατρών με τα ποσά που έλαβαν για διάφορες παροχές υπηρεσιών προς τις εταιρείες. Θα ακολουθήσει και τρίτη η οποία μάλιστα πρόκειται να θεσπίσει αυστηρότερα κριτήρια για συνεργασία με γιατρούς. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούν οι αναγνώστες ενός άρθρου να κρίνουν καλύτερα το άρθρο αυτό.
Όπως είναι ευνόητο η κλινική έρευνα που χρηματοδοτείται από φαρμακευτικές εταιρείες επηρεάζει σαφώς τον τρόπο με τον οποίο ο γιατρός ασκεί την ιατρική. Άρα επηρεάζει την ιατρική γνώση. Έρευνες δείχνουν ότι η λήψη έστω και μικρής αξίας δώρων δημιουργεί ισχυρή ώθηση για ανταπόδοση. Ευνόητο λοιπόν, ότι αλλάζει η συμπεριφορά του ατόμου. Και το γεγονός ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δίνουν δώρα ακόμη και σε φοιτητές, σημαίνει ότι περιμένουν κάποια στιγμή, κάποια ανταπόδοση.
Βέβαια, όταν υπάρχει ο δότης υπάρχει και ο λήπτης. Άρα οι εταιρείες βρίσκουν έδαφος και πράττουν. Το ιδανικό θα ήταν ο γιατρός να μπορεί να κρατά στο μεγαλύτερο δυνατό επίπεδο μιαν ανεξαρτησία στη σκέψη και στην πράξη του ανεξαρτήτως των παροχών που λαμβάνει.
Ο γιατρός πρέπει να δρα μόνο για το συμφέρον του ασθενούς: Να τον προστατεύει από βλαπτικές συνέπειες νόσου και φαρμάκων, να σέβεται την αυτονομία του ασθενούς, να παρέχει ίση περίθαλψη σε όλους.
Και φυσικά πρέπει να ενημερώνεται συνεχώς. Πρέπει όμως να είναι σκεπτικιστής , να ελέγχει από πού προέρχεται το υλικό που του δίνουν, να μελετά σωστά τα στοιχεία που του παρέχει το υλικό και να λαμβάνει μόνος του την τελική απόφαση. Ο γιατρός πρέπει να αντιληφθεί ότι η ενημέρωση είναι δικό του καθήκον, με πηγές που ο ίδιος θα επιλέξει και οι αποφάσεις του πρέπει να είναι σύνθεση της γνώσης που θα αποκτά και της εμπειρίας που έχει κατακτήσει. Και βέβαια, δεν πρέπει να εναποθέτει τη συνεχή ενημέρωση του σε εξωϊατρικούς παράγοντες και μόνον, ούτε να εκχωρεί το θεραπευτικό του δικαίωμα στους παράγοντες αυτούς.
ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
H σχέση φαρμακευτικών εταιρειών και γιατρών αρχίζει από την πρώτη ημέρα φοίτησης στην ιατρική σχολή και διαρκεί μέχρι τη σύνταξη του γιατρού.
Αρχίζει αργά και ύπουλα, συνεχίζει σταθερά , εξελίσσεται όπως κάθε εθισμός και οδηγεί στον επηρεασμό της συνολικής ιατρικής λειτουργίας – διάγνωσης – θεραπείας.
Αρχικά η σχέση φαντάζει αθώα και χωρίς συνέπειες. Μικρά δωράκια, ένα βιβλίο, ένα στυλό, αργότερα ένα στηθοσκόπιο ή μια ιατρική τσάντα.
Που μπορεί να καταλήξει; Στις «χίλιες και μια νύχτες» όπως χαρακτηριστικά περιγράφουν δύο έλληνες γιατροί σε αγγλικό περιοδικό, προ ετών. Εκδρομές και συνέδρια επί συνεδρίων. Εξωτικά μέρη, παραλίες και γρ αφικά λιμανάκια, διάσημες ακτές για μπάνιο, αξιοθέατα και τουριστικά τοπία, όμορφες πόλεις και πολυτελή ξενοδοχεία, πλούσια γεύματα , ποτά, προγράμματα διασκέδασης, τραγούδια και χοροί της κοιλίας, ηχηρά πυροτεχνήματα και ήρεμα δειλινά. Όλα προσφέρονται στα διάφορα πακέτα. Και φυσικά όλα πληρωμένα.
Βέβαια ο γιατρός δεν μπορεί να παρακολουθήσει την πληθώρα συνεδρίων που γίνονται και την πληθώρα των περιοδικών που κυκλοφορούν με τα δικά του μόνον οικονομικά μέσα. Και εδώ έρχεται η συμβολή των εταιρειών μια και το κράτος απουσιάζει συστηματικά. Η συμβολή όμως αυτή πρέπει να είναι συνετή και στοχευμένη. Σε γιατρούς που συμμετέχουν με μελέτες στα συνέδρια, που παρακολουθούν ουσιαστικά τα συνέδρια, που αποδεδειγμένα κυνηγούν την επιστήμη. Η μαζική αποστολή γιατρών σε διάφορους προορισμούς για τουριστικούς λόγους είναι απολύτως κατακριτέα και σε τελική ανάλυση μπορεί να αποβαίνει εις βάρος της εταιρείας.
Είναι γνωστό ότι η διαφήμιση στηρίζει τη βιομηχανία και κανείς δεν μπορεί να το αγνοήσει αυτό, ούτε η ίδια η φαρμακοβιομηχανία. Έτσι το ερώτημα δεν είναι η διαφήμιση και το μάρκετιγκ. Είναι ο τρόπος με τον οποίο αυτά πλησιάζουν τον γιατρό. Κανείς δεν σκέπτεται ότι ένα στυλό με λογότυπο είναι κάτι άλλο από διαφήμιση. Και κανείς δεν πιστεύει ότι ένα μικρό ζωάκι-παιχνίδι με το όνομα κάποιου φαρμάκου έχει μεγάλη ιατρική αξία. Όταν όμως αυτά γίνονται συστηματικά και σταθερά, αλλάζει η έννοια. Και όταν τα όρια μεταξύ ιατρικής εκπαίδευσης και ιατρικής διαφήμισης είναι θολά, τότε υπάρχει πρόβλημα.
Ποια είναι η διαφορά ιατρικής εκπαίδευσης και μάρκετιγκ μιας εταιρείας;
Τα εκπαιδευτικά προγράμματα των πανεπιστημίων χρηματοδοτούνται συνήθως από το κράτος. Τελευταία, ωστόσο, όλο και περισσότερες φαρμακευτικές εταιρείες επιδοτούν οικονομικά τέτοια προγράμματα αλλά και ερευνητικές μελέτες. Πολλές φορές έμμεσα, πολλές φορές άμεσα. Και όλο συχνότερα οι ιατρικές εταιρείες επιζητούν την αγορά γνώσης . Σε τέτοιο σημείο μάλιστα που να αναρωτιούνται πολλοί αν «η ακαδημαϊκή ιατρική είναι προς πώληση», αν «από το Ναό του Ιπποκράτους μεταπέσαμε σε Οίκο Εμπορίου», αν «το πανεπιστήμιο τείνει να γίνει επιχείρηση».
Γιατί όμως να ενοχλεί η χρηματοδότηση των πανεπιστημίων από εταιρείες;
Διότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δεν είναι φιλανθρωπικά ιδρύματα. Άρα αυτό που θα δώσουν πρέπει να το πάρουν πολλαπλάσια πίσω. Οι εταιρείες πωλούν φαρμακευτικά προϊόντα. Άρα χρειάζονται μελέτες για την προώθηση των προϊόντων αυτών. Συνεπώς η χρηματοδότηση μελετών εμβάλλει σε σκέψεις για την ορθότητα και την ποιότητα τους.
Δυο είναι οι κατηγορίες μελετών που θεωρούνται ως «επικίνδυνες» από πλευράς αξιοπιστίας.
Α. Μελέτες από συμβούλους της εταιρείας. Οι περισσότερες φαρμακοοικονομικές μελέτες γίνονται είτε από τις ίδιες τις εταιρείες είτε από εξωτερικούς συμβούλους που αμείβονται από την εταιρεία.
Όπως είναι ευνόητο κάθε ασύμφορο για το φάρμακο αποτέλεσμα, εμπεριέχει υψηλό οικονομικό κίνδυνο για την παραγωγό εταιρεία. Συνεπώς η ανάγκη για ευνοϊκά αποτελέσματα ενός προϊόντος οδηγεί συχνά σε διαστρέβλωση του σχεδιασμού μιας μελέτης αλλά και των αποτελεσμάτων της.
Και είναι σύνηθες, μελέτες που χρηματοδοτούνται από εταιρείες (πολλές φορές χωρίς να είναι κατώτερης ποιότητας) να βρίσκουν αποτελέσματα συμβατά με τις επιθυμητές ικανότητες του προϊόντος.
Πως γίνεται αυτό;
-Οι εταιρείες επιλέγουν προϊόντα για μελέτη που πιστεύουν απόλυτα ότι υπερέχουν του ανταγωνισμού
-Τα θετικά αποτελέσματα μπορεί να προκύπτουν από την εσκεμμένα κακή ποιότητα της έρευνας
-Επιλογή για σύγκριση του υπό μελέτη προϊόντος, ενός άλλου προϊόντος με διαφορετικά χαρακτηριστικά και ιδιότητες – άρα η σύγκριση είναι άνιση
Β. Μελέτες-φαντάσματα. Εκπονούνται και γράφονται συνήθως από άτομα της εταιρείας ή από εταιρείες συμβούλων. Στη συνέχεια η φαρμακευτική εταιρεία βρίσκει επώνυμους γιατρούς, κατά τεκμήριο από την ακαδημαϊκή κοινότητα, οι οποίοι υπογράφουν επ΄αμοιβή τη μελέτη και φέρονται ως συγγραφείς. Από αυτούς τους γιατρούς, ελάχιστοι, αμείβονται μεν αλλά επαναδομούν και ίσως τροποποιούν την εργασία μόνοι τους με όλα τα στάνταρ μιας μελέτης. Μερικοί επεξεργάζονται ελαφρά το κείμενο που τους δίνεται για έλεγχο. Πολλοί όμως απλώς υπογράφουν τις μελέτες που έχουν συνταχθεί από άλλους αλλά φέρουν το όνομα τους. Φυσικά τα αποτελέσματα της μελέτης είναι πάντα ευνοϊκά για την εταιρεία. Και φυσικά οι γιατροί αμείβονται αδρά για τη συμμετοχή των ονομάτων τους.
Πόσο αμείβονται;; Οι τιμές ποικίλουν. Μερικοί υπογράφουν για 1000-1500 δολλάρια. Άλλοι απαιτούν περισσότερα.
Καπνοβιομηχανία έδωσε 10.000 δολλάρια σε βιοστατικολόγο για να στείλει μια απλή επιστολή σε γνωστό αμερικανικό ιατρικό περιοδικό. Ήταν η εποχή που γινόντουσαν συζητήσεις για τις βλάβες που επιφέρει το έμμεσο κάπνισμα.
Μεγάλη εταιρεία με αντιεπιληπτικά φάρμακα χορήγησε 300.000 δολάρια σε καθηγητή αμερικάνικου πανεπιστημίου για να συγγράψει βιβλίο για την επιληψία.
Πολυεθνική εταιρεία – κολοσσός εξέδωσε κατάλογο που περιελάμβανε όλες τις μελέτες που ανακοινώθηκαν ή υποβλήθηκαν για δημοσίευση και αφορούσαν δικό της αντικαταθλιπτικό φάρμακο. Σε ορισμένα άρθρα όμως, στη θέση των συγγραφέων υπήρχε το εξής: TBD=to be determined. Οι άνθρωποι είχαν γράψει τα άρθρα και στη συνέχεια αναζητούσαν τους συγγραφείς!
Πολυδάπανη καμπάνια για συγκεκριμένο φάρμακο – διαίτης περιελάμβανε: αμοιβές ομιλιών, αμοιβές συνεδρίων, δωρεές σε επιστημονικές ιατρικές εταιρείες, ταξίδια, δημοσίευση άρθρων. Εκατομμύρια δολάρια. Επιπλέον ενοικιάστηκε ειδική εταιρεία επικοινωνίας για να γράψει 10 κατευθυνόμενα άρθρα για προώθηση του φαρμάκου. Κόστος; 20.000 δολλάρια ανά άρθρο. Στη συνέχεια η εταιρεία επικοινωνίας πλήρωσε 1.000-1.500 δολλάρια σε ερευνητές πανεπιστημίου για να επεξεργαστούν τα άρθρα πριν τη δημοσίευση και τους περιέλαβε ως συγγραφείς. Η επίπτωση αυτού του φαρμάκου ήταν σοβαρότατη. Χιλιάδες λήπτες παρουσίασαν σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες πριν αυτό αποσυρθεί.
Μεγάλη πολυεθνική εταιρεία για να προωθήσει ένα ορμονικό σκεύασμα συνέγραψε μέσω εταιρείας συμβούλων και επικοινωνίας, περίπου 40 εργασίες – φαντάσματα που δημοσιεύθηκαν σε 18 ιατρικά περιοδικά μεταξύ των οποίων και περιοδικά που θεωρούνται ως έχοντα κύρος. Φυσικά οι «συγγραφείς» ελάχιστα εγνώριζαν για τις μελέτες και τα αποτελέσματα τους. Η εταιρεία το αρνείται βέβαια αυτό, αλλά ήδη αντιμετωπίζει περίπου 8500 αγωγές από γυναίκες-χρήστες του φαρμάκου για σοβαρές βλάβες που προήλθαν από το συγκεκριμένο σκεύασμα.
Ποιο είναι το εύρος των «επεξεργασμένων» αυτών μελετών; Συνολικά είναι άγνωστο, αλλά ένα από τα πιο σημαντικά άρθρα που γράφτηκαν για τέτοιες μελέτες, τις υπολογίζει στο 11% των δημοσιευμένων μελετών σε 6 μείζονα περιοδικά των ΗΠΑ. Πιο πρόσφατη μελέτη θεωρεί το ποσοστό αυτό, εξαιρετικά χαμηλό. Άρα το ποσοστό διεθνώς πρέπει να είναι αρκετά υψηλό.
Πρόσφατα, σε ένα από τα καλύτερα πανεπιστήμια του κόσμου, το Χάρβαρντ, η ιατρική δεοντολογία δοκιμάσθηκε σοβαρά και οι φοιτητές κατέκριναν το Πανεπιστήμιο επειδή δεν κατάφερε να ελέγξει οικονομικές σχέσεις διδασκόντων με φαρμακοβιομηχανίες.
Πρωτοετής φοιτητής της Ιατρικής Σχολής με έφεση στη φαρμακολογία, παραξενεύτηκε από τη συνεχή ενασχόληση του καθηγητή του με τα οφέλη των φαρμάκων κατά της χοληστερίνης. Ψάχνοντας στο Διαδίκτυο, ο φοιτητής ανακάλυψε ότι ο συγκεκριμένος καθηγητής ήταν έμμισθος σύμβουλος σε δέκα φαρμακοβιομηχανίες. Οι πέντε παρασκεύαζαν φάρμακα για τη ρύθμιση της χοληστερίνης.
Στη Σχολή έχει συγκροτηθεί κίνηση φοιτητών και διδασκόντων που στοχεύει στην αποκάλυψη και τον περιορισμό της επιρροής που ασκούν οι φαρμακοβιομηχανίες στη διδασκαλία της ιατρικής επιστήμης σε αίθουσες διαλέξεων, εργαστήρια και στα 17 συνεργαζόμενα πανεπιστημιακά νοσοκομεία και ινστιτούτα. Ζητούν μάλιστα από το διδακτικό προσωπικό, να αποκαλύψει ενώπιον των φοιτητών, τις σχέσεις με τη φαρμακοβιομηχανία. Ένας καθηγητής αποκάλυψε ότι είχε σχέση με 47 εταιρείες.
Υπάρχει όμως και η αντίθετη πλευρά που επιθυμεί τη διατήρηση της οικονομικής αυτής σχέσης, θεωρώντας την απαραίτητη, ιδιαίτερα αυτή την περίοδο που το πανεπιστήμιο Χάρβαρντ έχασε το 22% της αξίας του και λόγω οικονομικής κρίσης μειώθηκαν οι δωρεές. Και πράγματι αν σκεφθεί κανείς τη μικρή χρηματοδότηση από τα κράτη, θα δει ότι η ενίσχυση από φαρμακευτικές εταιρείες είναι σημαντική. Αρκεί βέβαια αυτή η ενίσχυση να επιτρέπει τον μη επηρεασμό των ερευνητών.
Ωστόσο, μια πρώην συντάκτης του περιοδικού Νew England Journal of Medicine, τονίζει ότι τα κίνητρα της φαρzμακοβιομηχανίας για κέρδος δεν συμβαδίζουν με τους επιστημονικούς στόχους των ακαδημαϊκών και οι χρηματοδοτήσεις από φαρμακευτικούς εταιρικούς φορείς πρέπει να απαγορευθούν.
Και αυτό είναι σωστό διότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δρουν με διαφορετικά κίνητρα και κριτήρια. Αυτές και οι γιατροί μπορεί να έχουν κοινό ενδιαφέρον για την προώθηση της ιατρικής γνώσης. Ωστόσο, το ηθικό καθήκον ενός γιατρού είναι να φροντίζει και να προάγει την υγεία του ασθενούς, ενώ το ηθικό καθήκον της φαρμακευτικής εταιρείας είναι να αυξήσει τα κέρδη της.
Η διαμάχη αυτή έχει οδηγήσει σε προσπάθειες διαφάνειας στη σχέση εταιρειών και γιατρών. Προ ημερών ανακοινώθηκε ότι δύο μεγάλες φαρμακευτικές εταιρείες πρόκειται να δημοσιεύσουν λίστες γιατρών με τα ποσά που έλαβαν για διάφορες παροχές υπηρεσιών προς τις εταιρείες. Θα ακολουθήσει και τρίτη η οποία μάλιστα πρόκειται να θεσπίσει αυστηρότερα κριτήρια για συνεργασία με γιατρούς. Με τον τρόπο αυτό θα μπορούν οι αναγνώστες ενός άρθρου να κρίνουν καλύτερα το άρθρο αυτό.
Όπως είναι ευνόητο η κλινική έρευνα που χρηματοδοτείται από φαρμακευτικές εταιρείες επηρεάζει σαφώς τον τρόπο με τον οποίο ο γιατρός ασκεί την ιατρική. Άρα επηρεάζει την ιατρική γνώση. Έρευνες δείχνουν ότι η λήψη έστω και μικρής αξίας δώρων δημιουργεί ισχυρή ώθηση για ανταπόδοση. Ευνόητο λοιπόν, ότι αλλάζει η συμπεριφορά του ατόμου. Και το γεγονός ότι οι φαρμακευτικές εταιρείες δίνουν δώρα ακόμη και σε φοιτητές, σημαίνει ότι περιμένουν κάποια στιγμή, κάποια ανταπόδοση.
Βέβαια, όταν υπάρχει ο δότης υπάρχει και ο λήπτης. Άρα οι εταιρείες βρίσκουν έδαφος και πράττουν. Το ιδανικό θα ήταν ο γιατρός να μπορεί να κρατά στο μεγαλύτερο δυνατό επίπεδο μιαν ανεξαρτησία στη σκέψη και στην πράξη του ανεξαρτήτως των παροχών που λαμβάνει.
Ο γιατρός πρέπει να δρα μόνο για το συμφέρον του ασθενούς: Να τον προστατεύει από βλαπτικές συνέπειες νόσου και φαρμάκων, να σέβεται την αυτονομία του ασθενούς, να παρέχει ίση περίθαλψη σε όλους.
Και φυσικά πρέπει να ενημερώνεται συνεχώς. Πρέπει όμως να είναι σκεπτικιστής , να ελέγχει από πού προέρχεται το υλικό που του δίνουν, να μελετά σωστά τα στοιχεία που του παρέχει το υλικό και να λαμβάνει μόνος του την τελική απόφαση. Ο γιατρός πρέπει να αντιληφθεί ότι η ενημέρωση είναι δικό του καθήκον, με πηγές που ο ίδιος θα επιλέξει και οι αποφάσεις του πρέπει να είναι σύνθεση της γνώσης που θα αποκτά και της εμπειρίας που έχει κατακτήσει. Και βέβαια, δεν πρέπει να εναποθέτει τη συνεχή ενημέρωση του σε εξωϊατρικούς παράγοντες και μόνον, ούτε να εκχωρεί το θεραπευτικό του δικαίωμα στους παράγοντες αυτούς.
ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
ΝΕΑ ΓΡΙΠΗ - ΧΧV
Όταν ερωτάται στην τηλεόραση υψηλόβαθμο ιατρικό στέλεχος
"γιατί θεωρείται μη ασφαλές το x εμβόλιο της νέας γρίπης σε συγκεκριμένες ηλικίες στην Ελβετία;"
και απαντά
"είναι παιχνίδια εταιρειών-επιλέχθηκε το εμβόλιο της τοπικής εταιρείας"
με τι καρδιά θα πάει κανείς να κάνει το εμβόλιο;
Πως θα αποφασίσει να κάνει ένα εμβόλιο πάνω στο οποίο στήνονται παιχνίδια ιατρών, εταιρειών, κρατών;;
Η γρίπη είναι υπαρκτό πρόβλημα. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πάνω σ΄ αυτό το πρόβλημα οργανώθηκε μια συνομωσία από την οποία ωφελήθηκαν πολλοί. Γιατροί, εταιρείες, πολιτικοί, κράτη.
"γιατί θεωρείται μη ασφαλές το x εμβόλιο της νέας γρίπης σε συγκεκριμένες ηλικίες στην Ελβετία;"
και απαντά
"είναι παιχνίδια εταιρειών-επιλέχθηκε το εμβόλιο της τοπικής εταιρείας"
με τι καρδιά θα πάει κανείς να κάνει το εμβόλιο;
Πως θα αποφασίσει να κάνει ένα εμβόλιο πάνω στο οποίο στήνονται παιχνίδια ιατρών, εταιρειών, κρατών;;
Η γρίπη είναι υπαρκτό πρόβλημα. Αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι πάνω σ΄ αυτό το πρόβλημα οργανώθηκε μια συνομωσία από την οποία ωφελήθηκαν πολλοί. Γιατροί, εταιρείες, πολιτικοί, κράτη.
Νοεμβρίου 01, 2009
ΙΑΤΡΙΚΗ ΓΝΩΣΗ (ΠΑΙΔΕΙΑ-ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ) - ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΜΕΝΗ Ή ΜΗ; - Ι
Προ καιρού (13-12-2008), ο αρχιεπίσκοπος Αθηνών και Πάσης Ελλάδος καυτηρίασε την όλη κατάσταση στη χώρα μας, λέγοντας μεταξύ άλλων : «η νεολαία καταγγέλει την κλοπή του μέλλοντος της» και αναρωτώμενος: «.....Πως να πείσουμε τους νέους για τα μείζονα και τα ουσιώδη του πολιτισμού και την αξία της αφιέρωσης τους στις σπο υδές τους, όταν η παιδεία χρόνια τώρα συρρικνώνεται στα ασφυκτικά στενά και αφυδατωμένα όρια μιας άνευρης εκπαίδευσης, χωρίς ουσιαστική μέριμνα για την κατοχύρωση του επαγγελματικού μέλλοντος και την υποδούλωση της αξιοπρέπειας στους μηχανισμούς χαριστικών και αναξιοκρατικών πρόσκαιρων βιοποριστικών απασχολήσεων;…».
Ακριβώς η έλλειψη παιδείας και εκπαίδευσης είναι ο κυριότερος λόγος, νομίζουμε, που δεινοπαθεί το ιατρικό λειτούργημα και δέχεται πολυποίκιλες επιθέσεις.
H ιατρική πράξη, όπως όλοι γνωρίζουμε, είναι συνδυασμός επιστήμης και τέχνης (όχι τεχνικής). Η τεχνολογία που βασίζεται στην επιστήμη, βοηθά στην επίλυση πολλών ιατρικών προβλημάτων. Ωστόσο, η εξειδίκευση στην πιο σύγχρονη τεχνολογία, δεν κάνει από μόνη της έναν καλό γιατρό.
- Η ικανότητα να αποσπάς και να απομονώνεις από ένα πλήθος αντικειμενικών και εργαστηριακών ευρημάτων αυτά τα οποία είναι ουσιαστικής σημασίας.
- Η δυνατότητα του να γνωρίζεις πότε θα «θεραπεύσεις» μια δύσκολη περίπτωση ή πότε θα «περιμένεις».
- Η δυνατότητα να προσδιορίζεις πότε ένα κλινικό στοιχείο χρήζει αξιολόγησης και πότε χρήζει απόρριψης.
- Η ικανότητα εκτίμησης για κάθε ασθενή τού κατά πόσο η δεδομένη ή προτεινόμενη θεραπεία δυνατόν να εμπεριέχει μεγαλύτερο κίνδυνο από ότι η ίδια η νόσος.
Αποτελούν όλα ενέργειες που ο κλινικός γιατρός εκτελεί (ή πρέπει να εκτελεί) πολλές φορές καθημερινά. Ο συνδυασμός αυτός ιατρικής γνώσης, διαίσθησης και κρίσης αποτελεί την τέχνη της ιατρικής. Και είναι εξίσου αναγκαίος στην ιατρική πράξη όσο και η επιστημονική βάση. Η διαίσθηση και κρίση ενυπάρχουν ή όχι σε κάθε άτομο. Η γνώση όμως διδάσκεται. Και φυσικά είναι δυνατόν να κατευθύνεται.
Τι όμως μπορεί να κατευθύνει αυτή τη γνώση;
Οι κυριότεροι παράγοντες που έχουν τη δυνατότητα επηρεασμού και κατεύθυνσης της ιατρικής γνώσης είναι:
- Σύστημα επιλογής ανθρώπινου δυναμικού
- Φοίτηση στο πανεπιστήμιο
- Εκπαίδευση στη διάρκεια της ειδίκευσης
- Κρατικές πολιτικές
- Φαρμακευτικές εταιρείες
ΕΠΕΤΑΙ ΣΥΝΕΧΕΙΑ….
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)