ΣΚΟΠΕΛΟΣ

Νησί πανέμορφο. Καταπράσινο. Θάλασσες πεντακάθαρες. Άνθρωποι φιλόξενοι.

Προσοχή στις μέλισσες!

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ

EΜΒΟΛΙΟ ΗΠΑΤΙΤΙΔΑΣ Α

H ηπατίτιδα Α είναι ήπια νόσος στην παιδική ηλικία, πολλές φορές διαδράμει ασυμπτωματικά, ενώ δεν οδηγεί σε χρονιότητα. Ωστόσο, είναι σοβαρότερη σε μεγαλύτερες ηλικίες και προκαλεί προβλήματα που σχετίζονται με νοσηλείες, οικογενειακή απορρύθμιση, οικονομική επιβάρυνση. Η χρήση του εμβολίου κατά της ηπατίτιδας Α δεν είναι διαδεδομένη. Συνήθως περιορίζεται στις ομάδες υψηλού κινδύνου. Είναι όμως αυτό σωστό; Εδώ και χρόνια ο WHO υποστηρίζει ότι μόνον η ενσωμάτωση του εμβολίου στα εθνικά προγράμματα μπορεί να αποτελέσει φραγμό για τη νόσο. Σε χώρες όπου υπήρχε επιλεκτικός εμβολιασμός και στη συνέχεια αυτός γενικεύθηκε, η μείωση της ηπατίτιδας Α ήταν σημαντική φθάνοντας έως και το 90-95%. Χαρακτηριστικό είναι ότι η ηπατίτιδα Α μειώθηκε ικανοποιητικά και στον μη εμβολιασθέντα πληθυσμό.

Τα εμβόλια για την ηπατίτιδα Α είναι δύο: Vaqta (SPMSD) και Havrix (GSK). Είναι αδρανοποιημένα εμβόλια και χρησιμοποιούνται σε ηλικίες άνω των δύο ετών. Η αντιγονικότητα τους είναι μεγάλη και 1 μήνα περίπου μετά την πρώτη δόση παρουσιάζουν οροαναστροφή σε ποσοστό 95-100%. Στο ίδιο ποσοστό κυμαίνεται και η αποτελεσματικότητα τους στο να προστατεύσουν από κλινική ηπατίτιδα Α.

Οι αντενδείξεις τους είναι ελάχιστες και περιορίζονται ουσιαστικά σε αλλεργία σε κάποιο από τα συστατικά του εμβολίου.

Οι ανεπιθύμητες ενέργειες είναι ήπιες: πόνος και οίδημα στη θέση ένεσης, κεφαλαλγία, κακουχία, πυρέτιο, ανορεξία, ναυτία, έμετοι, διάρροια, φαρυγγίτιδα.

Τα εμβόλια κυκλοφορούν σε συσκευασία του 0.5 ml και το σχήμα χορήγησης τους είναι 2 δόσεις με μεσοδιάστημα 6 μηνών για το Havrix και 12 μηνών για το Vaqta. Αν και όλες οι δόσεις όλων των εμβολίων καλό είναι να γίνονται με το ίδιο σκεύασμα, η εναλλαγή είναι αποδεκτή και επιτρεπτή σε περίπτωση ανάγκης. Δυνατή είναι επίσης η σύγχρονη χορήγηση με εμβόλια ιλαράς-παρωτίτιδας-ερυθράς, διφθερίτιδας-τετάνου-κοκκύτη, πολιομυελίτιδας, αιμοφίλου.

Η διάρκεια προστασίας του εμβολίου δεν είναι γνωστή. Πιστεύεται (με βάση θεωρητικές μελέτες) ότι είναι μακροχρόνια και έτσι προς το παρόν δεν συζητείται κάτι για δόσεις αναζωπύρωσης.

Μήπως είναι καιρός να δούμε με πιο θετικό μάτι το εμβόλιο της ηπατίτιδας Α;

ΕΓΚΥΜΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΥΠΟΓΕΝΝΗΤΙΚΟΤΗΤΑ

Προσπαθώντας να αναπαυθώ ένα καυτό απομεσήμερο, διάβασα στην εφημερίδα ότι οι ελληνίδες δεν γεννούν σε ικανούς ρυθμούς. Είναι περίεργο άραγε; Ποιος θα τις φροντίσει; Το κράτος; Ο εργοδότης τους; Θυμάμαι πριν πολλά-πολλά χρόνια (25 περίπου), μια παιδίατρο που έψαχνε για δουλειά έχοντας μόλις τελειώσει την ειδικότητα της. Απευθύνθηκε σε παιδικό σταθμό όπου η διευθύντρια (γυναίκα ούσα) τής απάντησε ότι δεν προσλαμβάνουν γυναίκες διότι μπορεί να παντρευτούν και να μείνουν έγκυες!! Άραγε τα παιδιά του παιδικού σταθμού ποιος τα γέννησε; Μόνα τους προφανώς γεννήθηκαν. Μετά τόσα χρόνια η κατάσταση δεν βελτιώθηκε αλλά τουναντίον χειροτέρευσε. Πόσες φορές ακούσαμε στο νοσοκομείο να μας παρακαλούν οι μητέρες για εξιτήριο του παιδιού γιατί θα τις διώξει ο εργοδότης τους αν καθυστερήσουν κι άλλο στη δουλειά τους. Και στην ιδιωτική επιχείρηση ας πούμε ότι δικαιολογείται η ενέργεια αυτή (που δεν δικαιολογείται με τίποτε). Σε κρατικό φορέα όμως;; Είναι δυνατόν ειδικευόμενες γιατροί να υφίστανται χυδαία και βάναυση συμπεριφορά από τον διευθυντή της κλινικής γιατί τόλμησαν να μείνουν έγκυες κατά την ειδικότητα ή κατά το μεσοδιάστημα μεταξύ δύο κλινικών; Αυτός ο διευθυντής δεν ήταν πατέρας; Και αυτή η διευθύντρια δεν ήταν μάνα κάποτε; Και πώς να εμψυχώσεις μετά την Ελληνίδα; Με τι κουράγιο να κάνει πολλά παιδιά; Και γιατί διαμαρτυρόμεθα μονίμως για την υπογεννητικότητα και τον μειωμένο πληθυσμό μας; Γιατί ποτέ δεν επεμβαίνει το κράτος στην κατάχρηση εξουσίας που ασκούν οι όποιοι προϊστάμενοι; Γιατί για να γίνεις κάτι πρέπει να υποκύπτεις στα βίτσια του καθενός που κατέλαβε μια καρέκλα; Η οποία καρέκλα δεν θα είναι μόνιμη αλλά ώσπου να κενωθεί θα έχει αλλοτριώσει πολλές συνειδήσεις!
Μετά συζητάμε στα περίφημα «παράθυρα» για τις υποχωρήσεις που κάνουμε όχι στους τούρκους (που στο κάτω κάτω είναι και πιο σταθεροί στην πολιτική τους και πιο πολυάνθρωποι) αλλά ακόμη και στους σκοπιανούς (μια χούφτα άνθρωποι). Ποιος Έλληνας είναι διατεθειμένος να αγωνιστεί, όταν γνώρισε στη ζωή του τον κατατρεγμό του κράτους, με όποια μορφή και αν έχει αυτό, όταν προσπαθώντας να είναι τίμιος και νόμιμος συνάντησε την καταδίωξη και την ειρωνεία, όταν προσπαθώντας να διδάξει στα παιδιά του την ηθική και την αλήθεια είδε ότι κυριαρχεί το ψεύδος και η απάτη, ότι προκόβουν μόνο τα παιδιά των «γονέων» ανεξάρτητα των ικανοτήτων τους, ότι για να γίνεις κάτι πρέπει να έχεις ή φίλους ή να "λαδώσεις"; Ότι για να πάρεις ακόμη και αριθμό κυκλοφορίας αυτοκινήτου πρέπει να δώσεις το «κάτι τι» στον υπαλληλίσκο που βρήκε τη θεσούλα για να τυραννά τον πολίτη. Βέβαια αν στον υπαλληλίσκο αυτόν ζητηθεί κάποιο ποσό από γιατρό για επιπλέον εργασία που του προσφέρθηκε, θα ξεσηκωθεί το «σύμπαν» των δημοσιογράφων (που μόνο άφθαρτοι δεν θα πρέπει να είναι οι περισσότεροι) που θα μιλούν για φακελάκια. Μίλησε όμως κανείς για τα φακελάκια των υπαλλήλων αυτών, των εξεταστών για άδειες οδήγησης, των εφοριακών, των υπαλλήλων πολεοδομίας;
Τι προκύπτει από τα παραπάνω; Μία πρόγνωση. Μία και ασφαλής: η χώρα μας θα υποστεί βαθιά συρρίκνωση (πολιτιστική, πολιτική, οικονομική, εδαφική) στο μέλλον (σύντομο ή απώτερο). Αυτό είναι μαθηματικά βέβαιο. Μόνη ελπίδα είναι η ανατροπή των πάντων, η αλλαγή όλων των παραμέτρων, η απομάκρυνση όλων των διεφθαρμένων στοιχείων, η επαναφορά της αξιοκρατίας και του αυτοσεβασμού μας. Μπορεί αυτό να στοιχίσει αρχικά, αλλά μελλοντικά είναι σίγουρο ότι θα αποδώσει. «Χωρίς να σπάσεις τα αυγά δεν μπορείς να κάνεις ομελέτα». Είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορούμε όμως;;

ΠΟΙΗΣΗ - 2

Κι αν έσβησε σαν ίσκιος τ' όνειρό μου,
κι αν έχασα για πάντα τη χαρά,
κι αν σέρνομαι στ' ακάθαρτα του δρόμου,
πουλάκι με σπασμένα τα φτερά

κι αν έχει, πριν ανοίξει, το λουλούδι
στον κήπο της καρδιάς μου μαραθεί,
το λεύτερο που σκέφτηκα τραγούδι
κι αν ξέρω πως ποτέ δε θα ειπωθεί

κι αν έθαψα την ίδια τη ζωή μου
βαθιά μέσα στον πόνο που πονώ-
καθάρια πώς ταράζεται η ψυχή μου
σα βλέπω το μεγάλον ουρανό,

η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη,
κι ογραίνοντας την άμμο το πρωί,
μου λέει για κάποιο γνώριμο ακρογιάλι,
μου λέει για κάποια που 'ζησα ζωή!

Κ. ΚΑΡΥΩΤΑΚΗΣ

«…Οι εξετάσεις με ερωτήσεις/απαντήσεις πολλαπλής επιλογής είναι το καλύτερο σύστημα…..»

«….Το σύστημα ερωτήσεων/απαντήσεων πολλαπλής επιλογής, είναι το χειρότερο σύστημα εξετάσεων….»

Δύο φράσεις ειπωμένες από το ίδιο άτομο, στο ίδιο ουσιαστικά ακροατήριο, σε διαφορετική όμως χρονική περίοδο, απέχουσα αρκετά η μία από την άλλη (περίπου διετία). Μερικοί μπορεί να ξεχνούν, οι περισσότεροι όμως θυμούνται!!

Αγαπητέ Φιντεία, μη κάνεις σχόλιο. Βάλε διάγνωση!