ΟΧΙ

Πριν πολλά πολλά χρόνια ο λαός μας έγραψε ιστορία λέγοντας το ηρωικό του ΟΧΙ.

Πότε άραγε θα βροντοφωνάξει ο λαός μας το νέο του ΟΧΙ;
Σε όλους αυτούς που έσβησαν τα όνειρα μας, που έκλεψαν τα ιδανικά μας, που καπηλεύθηκαν την πίστη μας. Σε όλους αυτούς που μας στέρησαν την παιδεία (και δεν εννοώ τη μόρφωση, άλλο το ένα και άλλο το άλλο). Σε όλους αυτούς που μας δίδαξαν και μας επέβαλαν την αναξιοκρατία, την απάτη, την ανηθικότητα, τη λαμογιά, σαν ύψιστα αγαθά. Σε όλους αυτούς που οδήγησαν στον πάτο το εκπαιδευτικό μας σύστημα. Σε όλους αυτούς που κατάντησαν σκουπίδι το μέσο με το οποίο περισσότερο επηρεάζεται (και φυσικά ελέγχεται) ο λαός - την τηλεόραση. Σε όλους αυτούς που ξεπουλάνε την πατρίδα μας μεθοδικά και σταδιακά. Σε όλους αυτούς που αντί να υπερασπίζονται τις Θερμοπύλες, χαρίζουν ονόματα και ιστορία. Σε όλους αυτούς που δεν δίστασαν να πουν ότι «αυτοί είναι οι Έλληνες». Μα οι Έλληνες ποτέ δεν ήταν τέτοιοι. Τους κατάντησαν έτσι όσοι είχαν στα χέρια τους τις τύχες του έθνους (με ελάχιστες εξαιρέσεις) τα τελευταία πενήντα χρόνια που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Και δεν άφησαν τίποτε όρθιο.

Ακόμη και η τελευταία καταφυγή κάθε σκεπτόμενου ανθρώπου, η Αθωνική Πολιτεία, μολύνθηκε βαρύτατα. Ας ελπίσουμε να μην χάθηκε οριστικά.

Μηπως λοιπόν χρειάζεται ένα νέο ΟΧΙ; Διαφορετικό από το πρώτο, αλλά πιο ισχυρό από εκείνο;