Μαΐου 29, 2009

29 ΜΑΙΟΥ








ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ

Τις χαμένες πατρίδες και τα ιερά χώματα


ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΗΤΤΗΘΗΚΕ

ΤΟ ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΠΟΥΛΗΘΗΚΕ

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Μα και όλα αυτά που ζούμε
καρτέλ, υγεία παιδεία, πολιτική, πρόνοια, δεν είναι αποτέλεσμα ανεπαρκούς διακυβέρνυσης.
Θέλω να πω, δεν είναι βλάκες αυτοί που μας κυβερνούν (δε μιλάω για τα τελευταία χρόνια μόνο), είναι απλά ιδιοτελείς.
Υπάρχει ένα τραγούδι του Ξυλούρη κατάλληλο.. Μπήκαν στην πόλη οι οχτροί... κι εμείς γελούσαμε...
http://www.youtube.com/watch?v=mrA6Lka2NUk

Τρατσέλας Σάκης

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Φίλε μου,
Η Άλωση της Πόλης οδήγησησε σε 400 χρόνια σκλαβιάς, που είχαν καταλυτική επίπδραση πάνω στα χαρακτηριστικά του έθνους μας.

Η Άλωση οδήγησε σε Αλλοίωση πολλών από τις αρετές του λαού μας.

Ας ελπίσουμε ότι κάποτε θα ανανήψουμε.

Πολύ σωστά τα λέει ο τραγουδιστής.

Penthesileia είπε...

΄Ενα ταξίδι που θέλω να ξανακάνω...

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Αγαπητή μου Πενθεσίλεια,

Έλειπα και μόλις επέστρεψα. Πράγματι χρειάζεται και δεύτερο ταξίδι στην Πόλη. Ένα ποτέ δεν φθάνει για πλήρη εκτίμηση της όλης κατάστασης.
Εύχομαι να πραγματοποιήσεις σύντομα την επιθυμία σου.

Ανώνυμος είπε...

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, κ. Καβαλιώτη το ΒΥΖΑΝΤΙΟ δεν πουλήθηκε, το ΒΥΖΑΝΤΙΟ ΞΕΠΟΥΛΗΘΗΚΕ και ακόμη πιο δυστυχώς δεν είναι το μόνο σε τούτη τη χώρα. Βέβαια, προτιμούμε να τις λέμε ΑΛΗΣΜΟΝΗΤΕΣ ΠΑΤΡΙΔΕΣ και όχι χαμένες (ίσως για να νιώθουμε καλύτερα). Στις 19 Μαίου ήταν η ημέρα ΜΝΗΜΗΣ για τη ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΤΩΝ ΠΟΝΤΙΩΝ. Την ίδια μέρα οι Τούρκοι εορτάζουν την «απελευθερωτική τους εκστρατεία» (???). Το υπουργείο εξωτερικών της Τουρκίας διαμαρτύρεται, γιατί η ημέρα μεγάλης τουρκικής εθνικής εορτής, η 19η Μαΐου, χαρακτηρίσθηκε μετά το 1994 στην Ελλάδα, ως «Ημέρα Μνήμης της Γενοκτονίας των Ποντίων» και συνεχίζει: «Η απόφαση έχει στόχο τη χώρα μας και ειδικότερα τον ιδρυτή της Δημοκρατίας μας, ύψιστο ηγέτη Ατατούρκ», αναφέρεται στην ανακοίνωση και προστίθεται ότι η απόφαση αυτή εντάσσεται στην «εκστρατεία εχθρότητας των κύκλων, που στερούνται ιστορικής συνείδησης» και θέλει να «φθείρει το κλίμα φιλίας και εμπιστοσύνης, που δημιουργείται μεταξύ των δύο λαών». Η Ελλάδα είναι λαβωμένη και ματωμένη … και αναζητάει μάταια βοήθεια.
Ευτέρπη Παυλίδου

JOHN KAVALIOTIS είπε...

Όπως βλέπετε κ. Παυλίδου μιλάω ακριβώς για χαμένες πατρίδες.

Λέτε για τη γενοκτονία των Ποντίων. Συμφωνώ. Το ίδιο συμβαίνει με την ημέρα που κάηκε η Σμύρνη (δέστε και παλαιότερη ανάρτηση μου). Την ημέρα αυτή, οι Τούρκοι την γιορτάζουν ως εθνική εορτή, ως ημέρα "απελευθέρωσης" από τους Έλληνες. Και όλη η Σμύρνη είναι πλημμυρισμένη με κόκκινες σημαίες. Ίσως για να θυμίζουν το άλικο αίμα που έρρεε άφθονο την ημέρα εκείνη. Το αίμα των Ελλήνων φυσικά.

Κ. Παυλίδου λέτε ότι η Ελλάδα είναι ματωμένη και λαβωμένη και ζητά βοήθεια. Από ποιόν άραγε; Όταν η ίδια η Ελλάδα έχει απαλείψει από τη μνήμη της αυτά τα γεγονότα, όταν στρουθοκαμηλίζει, όταν όλοι κοιτάνε πόσα πιο πολλά θα αρπάξουνε, όταν κανείς δεν θέλει να υπηρετήσει στον στρατό (τουλάχιστον σε μάχιμες μονάδες), όταν...όταν...όταν... ποιος θα γυρίσει να μας κοιτάξει;
Όταν έχουμε παραδώσει κάθε τι ιερό και όσιο στο βωμό της καλοπέρασης, του πλουτισμού και στον κλασικό "ωχαδερφισμό", γιατί ζητάμε από άλλους να ενεργήσουν για μας;

Πρέπει εμείς οι ίδιοι να πάρουμε τις τύχες μας στα χέρια μας.Φυσικά καθοδηγούμενοι από κατάλληλη και αποφασισμένη ηγεσία.
Και όταν λέω ηγεσία εννοώ πάσης μορφής ηγεσία:πολιτική, θρησκευτική, στρατιωτική, πνευματική κλπ.